ฉันรักเมืองทองธานี, แฟลตรูปทรงเหมือนกล่องพลาสติกราคาถูก จัดวางไว้ใกล้กัน, นับสิบกล่อง ไม่มีระเบียง แต่มีคนกระโดดตึก เดือนเว้นเดือน

ฉันไม่ได้บอกว่าเมืองทองธานีน่าอยู่ เหมือนที่ฉันจะไม่พูดว่าผู้ชายคนนั้นคนนี้น่าคบ ฉันเรียกมันว่าความรัก

ในช่วงเวลาที่แสนอ่อนแอ และฉันไม่มีกระทั่งบ้าน อืม…ฉันต้องบอกคุณว่า บ้านในความหมายซึ่งฉันรู้สึกปลอดภัย สามารถเดินออกจากห้องน้ำโดยไม่ต้องเช็ดตัว จะร้องไห้ดังเท่าไรก็ไม่มีใครเวทนา นั่นล่ะค่ะ ฉันมองหาบ้าน-แล้วฉันก็พบในเมืองทองธานี

ห้องพื้นที่ใช้สอย 38 ตารางเมตร ประกอบด้วยห้องนอน ห้องอเนกประสงค์ และครัวเล็กๆ พร้อมตู้เก็บของ

ลิฟต์เหม็นสาบ ทรุดโทรม ทางเดินในตึกมืด แคบ อับชื้น แต่ครั้นเปิดประตูห้องเข้าไป ฉันกวาดสายตา…มองครัว ตู้เสื้อผ้า แสงแดดบนพื้นห้อง เดย์เบดลายเสือตั้งใกล้หน้าต่างบานคู่ใหญ่ เหนือขึ้นไปคือโคมไฟสีขาว

ฉันเห็นตัวเองนั่งอ่านหนังสือตรงนั้น

เหมือนที่คุณจินตนาการได้-ว่าจะใช้ชีวิตกับใครสักคนอย่างไร

 

“เดี๋ยวกลับมานะคะ” ฉันบอกเจ้าของห้อง เดินลงไปกดเงินทั้งหมดจาก ATM เป็นค่ามัดจำ ฉันต้องจ่ายล่วงหน้า 3 เดือน และในความเป็นจริงก็คือ ค่าเช่าห้องเกินกว่างบประมาณที่ตั้งไว้ 1,000 บาท

ห้องพักราคา 3,500 บาท เมื่อเทียบกับรายได้ของฉัน ถือว่าเกินตัว แต่ฉันได้ยิน…อยู่ที่นี่ อยู่ที่นี่เถอะ-ดังก้องในใจ

เมืองทองธานีมีไปรษณีย์ มีศูนย์อาหารทั้งแบบติดแอร์และไม่ติดแอร์ (ราคาต่างกัน) มีตลาดนัด มีธนาคาร มีตลาดสด มีผู้คนจากทุกแห่งหนทั่วไทย เว้นเสียแต่คนกรุงเทพฯ

มันคือเมืองเล็กๆ ซึ่งหนาแน่นไปด้วยใบหน้า…เราเป็นคนต่างจังหวัด ไม่มีบ้าน ไม่รวย เราจึงอยู่ที่นี่ร่วมกัน นั่นทำให้เราคุ้นเคย เข้าใจ แม้ไม่ได้ทักทาย

ตอนเช้า ฉันเดินลงไปซื้อข้าวเหนียวสังขยา 10 บาท กินกับกาแฟ

บ่าย-กินก๋วยเตี๋ยว 30 บาท

ตกเย็น ฉันซื้อส้มตำ 25 บาท ขนมจีน 5 บาท กุ้งฝอยทอด 15 บาท จ่ายค่าอาหารหนึ่งวันรวม 85 บาท

นี่ถือเป็นความฟุ่มเฟือย เป็นวันที่ฉันให้รางวัลตัวเอง

 

ส่วนใหญ่ฉันมักเดินไปตลาดสด ซื้อวัตถุดิบมาทำเอง ฉันลงทุนกับข้าวสาร ซื้อข้าวหอมมะลิอย่างดี ซื้อหมู ซื้อผักมาทำอาหารง่ายๆ ผัดผักบุ้ง ผัดดอกกะหล่ำ ผัดถั่วงอก ผัดผักกาดขาว กินกับพริกน้ำปลาหรือน้ำพริก ผัดครั้งหนึ่งกินไปสองมื้อ จะกินกับไข่ดาวหรือไข่เจียวก็ได้ ด้วยวิธีนี้ ค่าครองชีพในเมืองทองธานีจะลดลงอีก

มันคือช่วงเวลาที่ฉันค้นพบ-อาหารดีไม่จำเป็นต้องแพง

ความอร่อยไม่เกี่ยวกับราคา

ทั้งอาหารหาได้ต้องการความเก่งกาจปราดเปรื่อง แต่เป็นเรื่องของคนธรรมดาผู้มองเห็นคุณค่า และลงมือทำ

หลังจ่ายค่าเช่าห้อง ค่าน้ำค่าไฟแล้ว ฉันเหลืองบประมาณวันละหนึ่งร้อยบาท

ในหนึ่งร้อยถ้วนนั้น รวมค่ารถ หากต้องออกไปส่งงาน ไปหาเพื่อน หรือไปธุระ

ค่ะ! ฉันรอดมาได้ (อย่างอร่อย) ด้วยการทำอาหารกินเอง

ทำแล้วกินให้หมด หาวิธีเก็บ ไม่ทิ้งขว้าง

 

ฉันจ่ายตลาดบ่อยจนแม่ค้าหมูจำได้ว่าชอบสันใน และขอเส้นเล็กสุดทุกครั้ง

ได้หมูมา ฉันแบ่งเป็นชิ้นพอดีใช้ เก็บไว้ในตู้เย็น หมูทำผัดกะเพราได้ ใส่ผัดผักได้ ทำไข่เจียวหมูสับได้ ใส่แกงจืดได้

หมูเป็นวัตถุดิบที่แทรกอยู่ในอาหารพื้นๆ เกือบทุกชนิด

เข้าตลาด ฉันตรงไปเขียงหมู ไม่ต้องคิดว่าจะกินอะไร ซื้อไว้ก่อน เดี๋ยวคิดออกเอง

วันหนึ่งแม่ค้าแซว “ตัวบางเพราะไม่กินมันนี่เอง”

ฉันยิ้ม “กินได้ค่ะ แต่ชอบสันในเพราะมันนุ่ม…ก็ใช่โนะ ไม่มีไขมันแทรกเหมือนสันคอ”

ครั้นจ่ายเงิน เธอหยิบถุงกากหมูให้ “เดี๋ยวตัวจะปลิว”

“ขอบคุณนะพี่ เดี๋ยวกินเลย กินกับข้าวคั่วอร่อย”

“งั้นเอานี่ไปด้วย” เธอหยิบน้ำมันหมูยัดลงถุงมาด้วยกัน

ฉันกำลังจะบอก-ไม่เป็นไรค่ะ ครั้นสบตาเธอก็ต้องกลืนถ้อยคำ เธออยากให้ นี่เป็นน้ำใจของเธอ…

คุณคงเข้าใจ-บางกรณี คำปฏิเสธถือเป็นความหยาบคาย

 

เย็นวันนั้น ฉันจึงมีมื้อพิเศษ พิเศษเพราะไม่ได้อยู่ในแผน พิเศษเพราะการแบ่งปัน และมันแสนวิเศษเพราะฉันหาทางกินกากหมูอย่างอร่อยสุดสุด-ทั้งนี้ เพื่อให้สมกับน้ำใจเธอ

ฉันชอบกากหมูกับข้าวคั่วน้ำมันหมู ฉันแน่ใจ กากหมูกับน้ำมันที่ได้มาเคยเป็นสิ่งเดียว เธอนั่นล่ะ ใช้ไฟแยกมันออกจากกัน ฉันจะรวมมันเข้าอีกครั้งด้วยการกิน

ข้าวคั่วเป็นพี่สาวของข้าวผัด มาจากข้าวหุงที่เย็น ค้างมื้อ หรือไม่ก็ค้างคืน ต้องเดินทางผ่านกระทะ ใช้พลังงานจากไฟ และต้องการน้ำมัน

ความแตกต่างอยู่ตรงที่ข้าวคั่วใช้ไฟอ่อนมาก และน้ำมันน้อยที่สุด

พลิกตะหลิวอย่างเบามือ คนให้ข้าวค่อยๆ ร้อนขึ้นมา โรยเกลือนิดหน่อย อาจมีติดกระทะบ้าง นั่นก็เป็นธรรมชาติของข้าวคั่ว

ใจเย็นเข้าไว้ เพราะถ้าข้าวผัดชอบวิ่ง ข้าวคั่วก็ชอบเดิน แถมยังเดินทอดน่อง

หากคุณสามารถรอ คุณย่อมได้ข้าวคั่วค่อนไปทางแห้ง หอมกลิ่นน้ำมันหมูปนกลิ่นกระทะไหม้

และนั่นหมายถึง คุณได้เปลี่ยนข้าวหุงเย็นๆ ให้เป็นข้าวร้อนแสนอร่อย

ฉันชอบคั่วข้าวกินกับแกงส้มก้นหม้อ แกงส้มน้ำข้นๆ มีผักนิดหน่อย อาจมีเศษปลาอยู่บ้าง ก็…แกงส้มที่เหลือนั่นล่ะ เมื่อจับคู่กับข้าวคั่ว ย่อมเกิดจานใหม่ขึ้นมา

ข้าวคั่วโรยกากหมู เหยาะน้ำปลา ก็โอเคแล้ว แต่ฉันชอบปลาทู มันไม่เคยขาดไปจากตู้เย็น ทอดปลาทูตัวน้อยร่วมจาน มีผักอะไรก็จัดใส่ หากได้ผักหลายสี หลากชนิด ย่อมสวยทั้งจานและคนกิน

ตัดเลี่ยนด้วยน้ำจิ้มสามรส ฉันชอบทำติดตู้เย็นไว้ กินกับไข่ดาวได้ กินกับจับฉ่ายหรือผัดผักก็อร่อย

ตำพริกขี้หนูสวนกับกระเทียมไทยให้ละเอียด ตวงน้ำปลาสามส่วน น้ำตาลหนึ่งส่วน น้ำมะนาวสามส่วน จะได้น้ำจิ้มสามรสหวานน้อยแบบที่ฉันชอบ ถ้าคุณรักความหวาน คุณอาจเพิ่มน้ำตาลได้ถึงสามส่วน

แน่นอน เรากินน้ำจิ้มเหมือนกัน แต่ไม่จำเป็นต้องชอบเหมือนกัน

มีน้ำพริกกะปิเหลืออีกต่างหาก แค่สองช้อนโต๊ะ แต่คุณเชื่อมั้ย ถ้าเก็บไว้ เราย่อมได้กิน

ฉันตักใส่ถ้วยใบเล็ก วางพริกขี้หนูข้างบน แล้วฉันก็นึกขอบคุณตัวเอง-มันน่ากินมาก ถึงมากที่สุด

ขณะแกะปลา ฉันยิ้ม ยิ้มที่ไม่ได้มอบแก่ใคร รอยยิ้มอ่อนจางวันละน้อยแบบนี้ล่ะ ที่ช่วยฉันไว้

กว่าจะรู้ตัว บาดแผลลึกอาบเลือดก็หาย ปรากฏแผลเป็นแทนที่ มันยังอยู่กับฉันกระทั่งวันนี้

มันสวย…ฉันเห็นมันครั้งแรกที่นั่น-ในเมืองทองธานี