อัสดงสังคีต | กวีกระวาด : เวิ้งหมาบ้า

กวีกระวาด | เวิ้งหมาบ้า

อัสดงสังคีต

 

ฟ้าแตะดินดินแตะฟ้าผวาแสง เกลื่อนเมฆฟุ้งฝอยแดงแล้งตรลบ

ฝูงผีเสื้อกรีดร้องก้องยามพลบ สีเลือดฉานชโลมศพสนธยา

เปิดพันลึกโลกานานาชาติ เทพเจ้าเสพสังวาสด้วยผีห่า

เกิดฟ้าแลบแปลบไปในพนา เข้าฤดูไล่ล่าสัตว์สามัญ

กระเบื้องน้อยลอยคว้างอย่างยานมาศ กิมิชาติไชชอนนครสวรรค์

หมู่เมธีแก่วัดถือสัตย์ธรรม์ กลับพลิกผันเป็นคนถ่อยคอยสั่งการ

ฉลาดรู้ถึงพุงไส้แล้วใช่ว่า เอาใส่บ่าแบกหามตามบรรหาร

ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน อหังการมมังการนั้นของใคร

อะไรๆ ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น โน่นซากผีโผนเผ่นอยู่ผาใหญ่

คนธรรพ์เห่าหอนตะลอนไพร ตรรกะบรรลัยบิดเบือน

จึ่งไพร่ฟ้าหน้าหมองสยองขน สัปดนสภาวะขยะเกลื่อน

ชูชกเปิดคอร์สจ่ายเป็นรายเดือน สว่างเรือนเทวาเมื่อสายัณห์ ฯ •