ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 17 - 23 มกราคม 2568 |
---|---|
คอลัมน์ | เอกภาพ |
ผู้เขียน | พิชัย แก้ววิชิต |
เผยแพร่ |
ผมไม่ต้องการจะเป็นฆาตกรต่อเนื่อง
ผมไม่อยากเห็นชีวิตที่เดินไม่ได้แม้แต่จะคิด ลนลานอยากวิ่งหนีให้พ้นเสียจากเงื้อมมือมัจจุราช
ความหวังดีอันเปี่ยมล้น มีไม่น้อยไปกว่าความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้ว มันคือต้นเหตุของเรื่องราวสุดสะเทือนใจ
หลายชีวิตล้มหายตายไปด้วยความทะนุถนอม ราวกับต้องกลืนกินอาหารเปื้อนยาพิษรสอร่อยอยู่ทุกวี่วันในช่วงเวลาอันสั้น
ผู้คนต่างพากันซุบซิบนินทา ถึงเหตุการณ์ที่ไม่น่าสนุกนี้จากสิ่งที่ตนได้ยินมา นึกคิดพิพากษาจากสิ่งที่ได้เห็นแม้จะยังไม่เข้าใจ ทุกคนช่วยกันลงความเห็นโดยไม่ขัดแย้งกับความเชื่อ ว่าความผิดอันน่าหดหู่ใจนี้ เกิดขึ้นมาจากน้ำมือคนอย่างผม โดยไม่ต้องจำเป็นต้องเคลือบแคลงสงสัยใดๆ
เพราะ “ผมเป็นคนมือร้อน” ไม่อาจปลูกต้นไม้ให้งอกงามขึ้นได้
เพราะพวกมันจะตายลงในทันทีที่พวกมันรู้สึกว่ากำลังจะเติบโตอยู่ด้วย “น้ำมือต้องคำสาป”
ผมไม่เหมาะจะเป็นผู้เจริญในการเพาะปลูก
และผมควรหยุดการกระทำอันเลือดเย็นนี้ เพื่อเห็นแก่ความละอายใจของตัวเอง

แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องราวเมื่อนานมา อดีตที่นานพอ ทำให้เห็นช่วงเวลาของความผิดพลาด ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไม่ได้เป็นไปตามความเชื่อของเหล่าบรรดาผู้ตัดสิน
มันเป็นความผิดพลาดของตัวผมเอง ถึงตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะแก้ต่างให้ตัวเองและใครอีกหลายคน ว่าพวกเรา “ไม่ใช่ศัตรูของพืช!”
และไม่ใช่ฆาตกรมือร้อนที่เลือดเย็น!
มันเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เมื่อกลิ่นอายของการถวิลหาความสดชื่นจากต้นไม้ที่ปลูกเองโชยมา แม้จะเป็นไม้กระถางเล็กๆ และกับพื้นที่หน้าดินของกระถางเพียงไม่กี่นิ้ว มันกว้างพอที่จะปลูกความพอใจให้งอกงามขึ้นได้ท่ามกลางความแร้นแค้น “ปลูกต้นไม้กันดีกว่า” ผมชวนตัวเองโดยไม่ปริปาก
ด้วยรักคงยังไม่พอ การรดน้ำพรวนดินโดยสนใจความเป็นตัวตนของต้นไม้ที่ปลูกก็จำเป็น
มีความเสี่ยงที่จะตกเป็นจำเลยสังคมรอบข้างสูง จากอัตราการปลูกแล้วรอดต่ำ
ด้วยความกลัวและกังวลใจ ผมจึงต้องทำความรู้จักธรรมชาติของต้นไม้มากชนิด
อย่างน้อยก็ให้รู้จักมักคุ้นเพิ่มเติม นอกเหนือจากต้นลิ้นมังกรหน้าบ้านคนอื่น (ต้นลิ้นมังกรนี้ ผู้คนบางประเทศในแถบอื่นไม่ใช่ประเทศไทย โดยเฉพาะผู้ชายมักเรียกกันว่า “ต้นลิ้นแม่ยาย” ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด!?)
ต้นไม้ต้องการน้ำมากน้อยไม่เท่ากัน ต้นไม้ชอบดินดี แต่ดินที่ดีมีหลายแบบเพราะมันต่างกันที่ความชื้นและสารอาหาร ต้นไม้บางชนิดอยู่กับดิน และบางชนิดอยู่อย่างไม่รู้จักตายแม้ในน้ำ ต้นไม้หลายรายสู้ชีวิต ทนร้อนสู้แดด ไม่ง้อน้ำสักเท่าไหร่เพราะถูกจริตชีวิตแบบแห้งๆ หลายสายพันธุ์ของต้นไม้ปรับตัว อยู่ในน้ำก็ได้ อยู่บนบกก็ดี นำพาชีวิตอยู่ต่อได้ดีแทบทุกสภาพแวดล้อม
รับรู้เรื่องของพืช ไม่ละเลยเรื่องของคน ไม่เมินที่จะมองดูสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่และนิสัยใจคอคนปลูก
“ฆาตกรต่อเนื่องกับมือต้องคำสาป” อาจเป็นเพียงเรื่องหลอกเพื่อหลอนคนขวัญอ่อน และอีกไม่นาน ใครสักคนจะกลายเป็นผู้กล้าถอนคำสาปออกจากมือของตัวเองด้วยตัวเอง ผู้ซึ่งจะมากับกระถางขนาด 6 นิ้วครึ่งพร้อมกับไม้มงคลที่มีนามว่า “ดาบพระอินทร์” (Mother-in Law’s Tongue!)
ขอบคุณมากมายครับ •
เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022