แน่นอนว่าในโลกคนทำงาน คงไม่มีใครที่ไม่เคยเบื่องาน

เหมือนในร้านอาหาร คงไม่มีใครที่ไม่เคยเบื่อกับข้าว

หรือในชีวิตคู่ คงไม่มีใครที่ไม่เคยเบื่อแฟน…

แต่ที่น่าสนใจคือ…

ทำไมบางคน “เลิก” บางคน “ทน”

และบางคน “เติบโต”

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ “แบงค์”

ทำงานไอทีมาเข้าปีที่ 5

ตำแหน่งหน้าที่? ก็ปกติ

เงินเดือน? ก็พอกิน

งาน? ก็ไม่แย่

เจ้านาย? ก็ไม่โหด (มาก)

แต่ทุกเช้าที่ต้องมาทำงาน

แบงค์รู้สึกเหมือนหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เห็นรถติดหน้าบริษัท ก็เซ็ง

เห็นงานกองท่วมหัว ก็เพลีย

เห็นหน้าเพื่อนร่วมงาน… ก็ยังเบื่อ

ชีวิตวนๆ อยู่อย่างนี้…

แก้ไขทำงานเดิมซ้ำๆ

ประชุมกับคนหน้าเดิมๆ

กินข้าวร้านเดิมๆ

แถมเห็นรุ่นน้องเข้ามาใหม่ได้เงินเดือนเท่าๆ กัน

ปรับตัวก็จะไม่ทันเด็กๆ เอา

โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรม!

แบงค์เลยลองสมัครงานบริษัทอื่นเป็นสิบๆ ที่

ขนาดลดเงินเดือนลงมาอีก

แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับ

จนวันหนึ่ง…

รุ่นพี่ที่ลาออกไปบริษัทใหม่

กลับมาเยี่ยมที่ออฟฟิศ

“เป็นไงพี่? ที่ใหม่สบายดีมั้ย?”

แบงค์ถามอย่างตื่นเต้น

(หวังว่าจะเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์)

“ก็… เหมือนๆ กันแหละ”

รุ่นพี่ตอบพลางถอนหายใจ

“แต่เงินเดือนเยอะกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?”

“เยอะกว่า… แต่งานก็เยอะกว่า”

“OT ทุกวัน ไม่มีวันหยุด”

“เจ้านายก็จู้จี้กว่าที่เก่าอีก”

“บางทีก็คิดถึงที่เก่าเลย…”

“คือมันเหมือนสนามหญ้าข้างบ้านนะ”

รุ่นพี่พูดต่อ

“มองไกลๆ มันดูเขียวกว่าบ้านเราเยอะ”

“แต่พอไปอยู่จริงๆ…”

“ก็เจอวัชพืช เจอหญ้าแห้ง เจอมดคันไฟเหมือนกัน”

แบงค์นั่งเงียบ…

บนโต๊ะทำงานมีโพสต์-อิตเก่าๆ

จารึกคำคมที่เขาเคยชอบ :

“งานจะเป็นส่วนสำคัญของชีวิตคุณ
และการจะมีความพึงพอใจสูงสุดได้
คือการทำมันให้เยี่ยมยอด”
– สตีฟ จอบส์ (ผู้ก่อตั้งบริษัท Apple)

“ชีวิตสั้นเกินกว่าจะทำงานในบริษัทที่คุณไม่ได้รัก
แต่ก่อนจะลาออก ให้ถามตัวเองก่อน
ว่า ได้เปิดใจให้ความรักเกิดขึ้นบ้างหรือไม่”
– Jeff Bezos ผู้ก่อตั้งบริษัท Amazon.com

แล้วจู่ๆ หัวหน้าก็เดินผ่านมา…

“ได้ยินว่าแกอยากลาออกเหรอ?”

“…”

หัวหน้าหยิบปากกามาวาดบนกระดาษ เป็นวงกลมสองวง

“เห็นวงกลมสองวงนี้มั้ย?” “วงซ้ายคือ Comfort Zone ของแก” “วงขวาคือโอกาสที่มีในบริษัท”

แบงค์มองภาพงงๆ

“ตอนนี้แกอยู่แค่ในวงซ้าย” “ทั้งที่วงขวามันใหญ่กว่าตั้งเยอะ” “แล้วแกจะโทษบริษัทได้ยังไง?”

“แต่ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง…” แบงค์พูดเบาๆ

“รู้มั้ย… สมัยพี่เริ่มทำงานใหม่ๆ” “มีรุ่นพี่คนนึงสอนไว้ว่า…”

“ถ้าอยากเป็นคนที่องค์กรขาดไม่ได้ ต้องเป็นคนที่ ‘รู้มากกว่าที่ตำแหน่งต้องรู้’ และ ‘ทำมากกว่าที่ตำแหน่งต้องทำ'”

“แกลองนึกดู… ทุกวันนี้แกทำแค่ที่ถูกสั่ง แล้วแกจะต่างจากเครื่องจักรยังไง?”

(โอ้โห… แทงใจดำมาก)

“แต่ผมกลัวทำพลาด…” แบงค์แย้งเบาๆ

หัวหน้าหัวเราะ “รู้มั้ย… คนที่ไม่เคยทำพลาด คือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย”

“แต่ถ้าผมพลาดแล้วโดนดุล่ะ?”

“ดีกว่าไม่เคยทำอะไรแล้วโดนลืม” หัวหน้าตอบยิ้มๆ

แบงค์เริ่มมองทุกอย่างใหม่

อาสาทำงานที่ไม่เคยทำ

เรียนรู้สิ่งที่ไม่เคยรู้

ลองในสิ่งที่เคยกลัว

“เฮ้ย… ไอ้แบงค์เปลี่ยนไปว่ะ”

เพื่อนๆ เริ่มสังเกตเห็น

ไม่นาน โอกาสก็มาเคาะประตู

หัวหน้าทีมอื่นเริ่มขอความช่วยเหลือ

ผู้บริหารเริ่มจำชื่อได้

(แถมรู้ด้วยว่าชอบกินก๋วยเตี๋ยวร้านไหน)

วันนี้แบงค์ยังทำงานที่เดิม

แต่ในตำแหน่งใหม่ เงินเดือนใหม่

และความท้าทายใหม่ๆ ทุกวัน

เพราะบางที…

สนามหญ้าที่เขียวที่สุด

ไม่ใช่สนามข้างบ้าน

แต่เป็นสนามที่เรา “รดน้ำพรวนดิน” เอง

ปีใหม่นี้…

มาเริ่มต้นซื้อ “จอบ เสียม”

และ “เมล็ดพันธุ์” ของตัวเองกันเถอะครับ

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022