คอลัมน์ประจำ

ขอแสดงความนับถือ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 3 - 9 มกราคม 2568
คอลัมน์ขอแสดงความนับถือ
เผยแพร่

อีกปี และหวังว่าคงเป็นเช่นนี้ อีกหลายๆ ปี

ที่ขออนุญาต มอบพื้นที่ ให้กับ “ผู้อ่านพันธุ์แท้”

เป็นตัวแทน มอบความสุขปีใหม่

ให้กันและกัน

 

ส.ค.ส. 2568

ขอให้แฟนๆ มติชนสุดสัปดาห์ทุกท่าน

จงประสบแต่ความสุข ความเจริญ

คิดหวังสิ่งใด สมความปราถนา ทุกประการ

บก.ครับ 2 ภาพนี้ เคยลงมาแล้วเมื่อราว 10 ปีก่อน

ตอนนี้เอามาลงอีกครั้ง

เพราะเป็นภาพมีคติ และน่ารัก สำหรับผู้คนรุ่นใหม่ๆ

มีคำบรรยาเพิ่มเติมขึ้นมาบ้าง เพื่อให้เหมาะกับสภาพการ

ภาพที่ 1

นายแบบ : บอย หมาจากวัดห้วยขวาง เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่อดนม

นางแบบ : ด.ญ.ลำไย เด็กทำงานบ้าน ที่กำลังกลับจากการไปจ่ายตลาดที่ปากซอยอารีย์

โลเกชั่น : ซอยอารีย์ 4 พหลโยธิน กรุงเทพฯ

บอยก็ยิ้ม

ลำไยก็ยิ้ม

มีความสุขด้วยกันทั้งคู่

ภาพที่ 2

ชายชราเร่ร่อนสูงวัย นั่งพักเหนื่อยอยู่ข้างถนนสุขุมวิท ช่วงบางละมุง-พัทยา

พระภิกษุรูปหนึ่ง นั่งรถผ่านไปเจอเข้า จึงสั่งให้รถหยุดและลงไปสอบถามด้วยความเมตตาและสงสาร

เมื่อทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว จึงได้นำตัวไปส่งยังสถานสงเคราะห์ คนชราไร้บ้าน

ให้มีที่อยู่อาศัย และอาหารการกินได้พ้นจากความอดอยากหิวโหย และมีที่อยู่อาศัยในบั้นปลายของชีวิต

เห็นภาพนี้แล้ว อดนึกไปถึงผู้คนไม่ถึง 5% ของยอดพีระมิดในบ้านเมืองของเราไม่ได้

หลังเราได้รับเกียรติ (ที่ไม่พึงปรารถนา)

ว่าเป็นประเทศอันดับต้นๆ ของโลก ที่ช่องว่างคนรวยกับคนจน มีระดับห่างกันมากที่สุด

คิดถึงนายพลทหาร นายพลตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ตำแหน่งใหญ่ๆ หลายๆ ท่าน ซึ่งร่ำรวยระดับหลายๆ ร้อยล้าน หลายๆ พันล้าน

รวมไปถึงข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นักการเมืองระดับสูง บางรายว่ามีกันถึงระดับหมื่นล้าน แสนล้าน

และพ่อค้าผูกขาดไม่กี่ราย ว่ามีกันหลายแสนล้านเลยทีเดียว

รวมทั้งมีที่ดินรวมกันไม่กี่รายนับล้านไร่

ส่วนผู้คนอีก 95% ล้วนแต่เป็นคนยากจน

อันดับต้นๆ ของโลกในเรื่องความเหลื่อมล้ำ ของผู้คนในชาติ ได้มาเพราะความสามารถแท้ๆ

ไม่ใช่ได้มาเพราะโชคช่วยแน่นอน

ว่างๆ เหล่ายอดพีระมิด ไม่ถึง 5% ทั้งหลาย ลองไปฟังเพลงพระราชนิพนธ์ “แสงเทียน” ของรัชกาลที่ 9

“…โอ้ชีวิตหนอ ล้วนรอความตายทุกคน หลีกไปไม่พ้น ทุกข์ทนอาทรร้อนใจ ต่างคนเกิดแล้วตายไป ชดใช้เวรกรรมจากจร…”

เผื่อจะรู้สึกรู้สากันขึ้นมาบ้าง

ประเทศไทยของเราจะได้พ้นจากความต่ำตม

เจริญก้าวหน้าเหมือนกับประเทศอื่นๆ เขากันบ้าง

ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

 

เรื่อง ลด “ความเหลื่อมล้ำ” ในสังคม

ถือเป็นความปรารถนาร่วมกัน ของคนไทย

หวังว่า ปี 2568 ช่องว่างแห่งความเหลื่อมล้ำ คงลดลงบ้าง

เราจะได้ยิ้ม มีความสุข

อย่าง บอย และ ด.ญ.ลำไย •