อยู่อย่างไทย | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

อยู่อย่างไทย | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

มีทุกข์มากว่าสุขทำนุกโศก

ทำเนียบโรคแปรปรวนปั่นป่วนไข้

พานทองเทียมพิณทองเถือพาเพื่อไทย

ปลูกต้นไผ่ได้ต้นรักไม้สักทอง

ปีนต้นงิ้วปลิวฟ้ามายาจิต

ยังไม่ปลิดยังไม่ปลงไม่ลงร่อง

อุปาทานตัณหาฝ่าละออง

ท่วงทำนองธุระทะลุแทบธุลี

ธุดงควัตรอัศจรรย์ดูลั่นเลื่อน

ค่อยค่อยเคลื่อนหมากกลวิกลวิถี

ภูมิใจเถิดเกิดเป็นทาสวินาศวิธี

นั่นหนูผีนี่หมูหยองสยองภัย

ภยาคติโทสาโมหาคติ

อัปเปหิปคฺคณฺเหหันเฉไฉ

ชาวบุรีกินหญ้าเยียวยาใจ

การเมืองใหม่เมียเก่าเหนื่อยเท่ากัน

เกิดมาตรมระทมระทวยเขินขวยเศร้า

อยู่ก็ยังตายก็เผาก็เอานั่น

เอากันไปโอบกันมาเป็นสามัญ

นรกสวรรค์สวรรค์ส่งส่ายทรงเอว

เหลืองทั้งแดนแผ่นดินโพกผ้าเหลือง

เพียงชำเลืองรู้ว่าหล่มความล้มเหลว

ข้าวของแพงทั้งแผ่นดินไม่สิ้นเลว

จวนลงเหวหายนะปะทะประทัง

มีทุกข์มากกว่าสุขด้วยขลุกขลัก

ความคึกคักคือผู้คุมผู้คลุ้มคลั่ง

พิณทองทาพาทุนกรุณัง

เชิญเถิดนั่งกินลูกท้อกันต่อไป! •