คอลัมน์ประจำ

อำลา | ชาย แสงอากาศ : กวีกระวาด

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 20 - 26 ธันวาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

อำลา | ชาย แสงอากาศ

กวีกระวาด

 

ความหวั่นไหวในสายน้ำกระทำท้น

กระทบตาใครบางคนจนไหวหวั่น

กว่าชีวิตว่ายวนพ้นผ่านวัน

ร่างหนึ่งนั้นร่วงไหลใกล้โรยรา

ในสายน้ำค่ำลงคงเย็นเยียบ

ในสายลมงันเงียบเปรียบประหม่า

ในคำนึงมีค่าน้อยคอยร่ำลา

ในใบหน้าหน่วงหนักมักเหนื่อยแรง

มักครั่นคร้ามตามมีที่ตามเกิด

เก็บเสียเถิดแววตาอันหน่ายแหนง

บางหวั่นไหวใจถลำลงคลางแคลง

ใจน้อยเนื้อนั้นทิ่มแทงแสร้งหวังดี

คนลอยไหลสายน้ำร่ำอารมณ์

อดีตตกตะกอนถมทุกข์วิถี

ฉากสุดท้ายละครสิ้นราตรี

อัฒจรรย์ยังมีผู้ชื่นชม

ชีวิตเพียงเคียงข้างกับชีวิต

ฟ้านับดาวแนบสนิทในห้วงห่ม

ปล่อยสายใยไว้เป็นเส้นวงกลม

ปันสายลมหายใจในอนันต์

กุมมือใครคนหนึ่ง กุมมือไว้

คอยห้อมล้อมอ่อนไหวใจไหวหวั่น

ปล่อยมือกุมฝากร่องรอยของวารวัน

อำลากันในสายน้ำอันเงียบเย็น •