ศัสตราพิชาน | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

คงคิดว่าชีวิตเป็นอมตะ

ไม่รู้ผละกองกิเลสและเลศเล่ห์

เอาชนะล่อหลอกออกทะเล

ถึงบ้านเพยังเสพาลว่าบ้านแพ้ว

ปากอย่างหนึ่งใจคะนองอีกสองอย่าง

เห็นหน้าต่างว่าประตูดูเถิดแห้ว

จะชิงบ้านเอาเมืองยุ่งเรื่องแมว

เห็นมุ้งแม้วไม่เป็นคนวิกลนัก

วิสัยปราชญ์ฉลาดฉลุยต้องคุยก่อน

ศีลสังวรเสมอกันหรือพันหลัก

วัวก็วัวโคก็โคสิงโตพยัคฆ์

เม็ดแมงลักพูดบ้าบ้าว่าขโมย

แมงแมลงมูแลงรูจตูดหรือตด

ผื่นกับผดอจนะว่าหะโหย

อินเดียดำอำมหิตอาจอิดโรย

หิตานุหิตไอ้ทิดโหวยประโยชน์ยั้ง

แย้ลงรูยิวญิตสูอยู่อย่างแหย่ง

มะละแหม่งเมืองพม่าล้าละมั่ง

ยอมรับความเป็นมนุษย์เพียงพุทธัง

สรณังคัจฉามิดำริดำรง

ไข้ก็ตายไม่ไข้ก็ตายตก

ในอ้อมอกในอ้อมใจในไพรระหง

บนเตียงนุ่มบนไม้ด้านกระดานดง

ล้วนยกธงขาวต่อนรกานต์

เมื่อไม่คิดว่าชีวิตเป็นอมตะ

กิเลสละก็ไม่ก้าวร้าวชาวบ้าน

เสียงกลิ่นรูปรสลิ้นเลียวิญญาณ

คัคณานต์ย่อมจะฉ่ำอัมพาพร! •

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022