คอลัมน์ประจำ

TRAP ‘กับดัก’

นพมาส แววหงส์
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 8 - 14 พฤศจิกายน 2567
คอลัมน์ภาพยนตร์
ผู้เขียนนพมาส แววหงส์
เผยแพร่

หนังทริลเลอร์เรื่องใหม่ของ เอ็ม ไนต์ ชยามาลัน (The Sixth Sense, Unbreakable, The Village, Old) เรื่องนี้ปราศจากปัจจัยนอกเหนือธรรมชาติมาบงการหรือแจมด้วยดังเช่นที่มักปรากฏอยู่เสมอ จนกลายเป็นสไตล์ส่วนตัวของเขา

แต่คราวนี้มาในคราบของฆาตกรต่อเนื่องที่เพ่นพ่านคุกคามสังคมอยู่ ฉายา “เดอะ บุตเชอร์” หรือ “มือชำแหละ”

หนังเริ่มอย่างสดใสน่าเอ็นดูที่พ่อลูกชนชั้นกลางระดับล่างคู่หนึ่ง

สถานที่เกิดเหตุคือฟิลาเดลเฟีย

พ่อเป็นนักผจญเพลิงที่ต้องปลีกตัวจากงานเสี่ยงภัยพาลูกสาววัยรุ่นมาดูคอนเสิร์ตนักร้องซูเปอร์สตาร์ผู้โด่งดังประมาณเดียวกับเทย์เลอร์ สวิฟต์ ในชีวิตจริง

บัตรคอนเสิร์ตราคาแพงในที่ได้ยืนแถวหน้าๆ ตรงกลาง เห็นเวทีชัดเจนเต็มตา เป็นรางวัลสำหรับลูกสาวที่เรียนได้เกรดสูง

คูเปอร์ แอบบ็อตต์ (จอช ฮาร์เน็ต) เป็นพ่อผู้น่ารักคนนั้น จูงมือลูกสาววิ่งฝ่าฝูงชนคลั่งดาราที่กรีดร้องชะเง้อชะแง่งดูซุป’ตาร์ลงจากรถลิมูซีนเดินเข้าสถานที่จัดงาน พร้อมด้วยกลุ่มบอดี้การ์ดรักษาความปลอดภัยคับคั่ง

มองหาช่องว่างให้ลูกสาวแทรกตัวเข้าไป แถมจับตัวลูกขึ้นบ่าให้มองเห็นความเคลื่อนไหวของดาราขวัญใจได้ชัดๆ ถนัดตา

ช่างเป็นพ่อผู้ใจดีและน่ารักเสียไม่มี…

แต่คูเปอร์ผู้ดูท่าจะมีลับลมคมในซ่อนไว้จากสายตาลูกสาว ก็สังเกตเห็นความผิดปกติรอบตัวไปด้วย มีกำลังตำรวจท้องถิ่นและเอฟบีไอเข้ามารายล้อมตามทางเข้าทางออกทั่วสถานที่จัดงาน

เมื่อเขาทำตัวเป็นมิตรกับสตาฟฟ์คนหนึ่ง เขาก็ได้รู้ความลับของสายสนกลในซึ่งผู้ล่วงรู้คันปากยิบๆ อดปากไม่บอกใครไม่ไหว

นั่นคือ ทางการได้รู้ข่าวแพร่งพรายมาว่า “มือชำแหละ” จะมาร่วมชมคอนเสิร์ตครั้งนี้ และเอฟบีไอวางแผนจับกุมอย่างถี่ถ้วนโดยจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดรอดไปได้

เท่านี้เราก็ทราบว่าตัวเอกของเรื่องเป็นผู้ร้ายที่ตำรวจกำลังวางแผนจับ วางกับดักและพลิกแผ่นดินค้นหา

และหนังนำพาคนดูไปด้วยมุมมองของคนที่เจ็บป่วยด้วยโรคจิต (psychopath) ซึ่งมีบุคลิกลักษณะตรงตามตำราจิตเวชไม่ผิดเพี้ยน รวมทั้งสาเหตุจากการเลี้ยงดูแบบทารุณกรรมในวัยเด็ก

ในกรณีนี้ แม่ผู้คอยด่าว่ากดขี่ด้อยค่าเขามาแต่เยาว์วัย ยังคอยติดตามมาหลอกหลอนปรากฏตัวให้เห็นอยู่เนืองๆ

คูเปอร์ต้องใช้สติปัญญาฉับไว ไหวพริบแก้ปัญหาเฉพาะหน้าและความสุขุมเยือกเย็น มองหาช่องทางที่จะพาตัวให้รอดพ้นไปจาก “กับดัก” ภายใต้สายตาของเจ้าหน้าที่รัฐนับร้อยที่ระดมกำลังมาคุมเข้มเพื่อจับกุมตัวฆาตกรต่อเนื่องที่คุกคามความสงบสุขของสังคม

หัวหน้าทีมปฏิบัติการของเอฟบีไอครั้งนี้ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาการวิเคราะห์บุคลิกและประวัติของอาชญากร ดร.โจเซฟีน แกรนต์ (เฮย์ลีย์ มิลส์) ซึ่งวิเคราะห์จุดอ่อนในบุคลิกของคนโรคจิตแบบคูเปอร์ได้ตรงจุด

ทำให้คูเปอร์หลีกเลี่ยงที่จะไม่ยอมเผชิญหน้า ทำให้บทบาทของหัวหน้าทีมนำจับตัวฆาตกรมหันตภัยคนนี้ถูกลดทอนความสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย ทั้งๆ ที่อันที่จริงคนโรคจิตประเภทนี้มีแนวโน้มที่จะนึกสนุกไปกับการแก้ปัญหาและเผชิญหน้ากับภัยเบื้องหน้าที่เข้ามาท้าทายโดยไม่คาดคิด

ตามฟอร์มของผู้กำกับฯ เชื้อสายอินเดียคนนี้ ชยามาลันมักจะปรากฏตัวในบทบาทเล็กๆ ในหนังที่ตัวเองเป็นทั้งคนเขียนและผู้กำกับฯ ให้ได้เห็นหน้าสักแว่บสองแว่บ

เรื่องนี้ชยามาลันเขียนบทให้ตัวเองเล่นแบบเดินผ่านฉาก เป็นลุง/น้า/อาของซุป’ตาร์ นามกร “เลดี้ เรเวน” (เซเลกา ไนต์ ชยามาลัน ซึ่งในชีวิตจริงเป็นลูกสาวของชยามาลันเอง)

ตัวจริงของเซเลกาเป็นนักร้อง-นักแต่งเพลง

เลยกลายเป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือน พ่อดันลูกสาวให้ก้าวสู่ดารา ลูกช่วยพ่อด้วยการรับบทใหญ่และแต่งเพลงสำหรับหนังให้อีกต่างหาก

หนังเรื่องนี้ใช้ตากล้อง/ผู้กำกับภาพคนไทยฝีมือทัดเทียมนานาชาติ คือ สยมภู มุกดีพร้อม ซึ่งทำหนังระดับอินเตอร์มาแล้วหลายเรื่อง

ไม่ว่าจะเป็นหนังของอภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล หรือหนังฮอลลีวู้ดเรื่องดังๆ เช่น Call Me By Your Name, Suspiria และ 13 Lives

เมื่อเร็วๆ นี้ก็เพิ่งได้เห็นฝีมือกำกับภาพอันน่าประทับใจของเขาใน Challengers ไปหยกๆ

แม้ว่า Trap จะไม่ใช่หนังลึกลับแนวเหนือธรรมชาติตามแบบฉบับของชยามาลัน แต่ก็ยังคงความเป็นหนังทริลเลอร์ชวนตื่นเต้นระทึกขวัญตามแนวถนัดของเขา

หนังเต็มไปด้วยช่องโหว่หรือจุดอ่อนที่จะทำให้ไม่ได้ก้าวขึ้นสู่ทำเนียบหนังแถวหน้าฝีมือชยามาลัน อย่างหนังเรื่องแรก The Sixth Sense ที่กลายเป็นหนังคลาสสิคไปแล้ว

ปัจจัยหนึ่งที่ช่วยพยุงให้หนังน่าติดตามและได้ใจคนดูไปเยอะเลย คือบทบาทของจอช ฮาร์เน็ต ซึ่งเป็นดาราขวัญใจของหลายคน

ขณะที่บทของซูเปอร์สตาร์ “เลดี้ เรเวน” นอกเวทีคอนเสิร์ต มีความแปลกแปร่งและไม่ลงตัวเอาเลย แถมสาวน้อยนักร้อง-นักแต่งเพลงก็ยังไม่ชำนาญในบทบาทการแสดงสักเท่าไหร่นัก

ยิ่งมีพ่อเป็นคนกำกับการแสดงลูกสาวตัวเอง คนเป็นพ่อก็คงมองไม่เห็นข้อบกพร่องของลูกตัวเองสักเท่าไหร่ หรือไม่งั้นก็คงยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ ไม่เหมือนการกำกับฯ นักแสดงที่ไม่ใช่สายเลือดของตัวเอง

หนังทุกเรื่องของชยามาลันมักจะมีการหักมุมตอนจบ ซึ่งหลายเรื่องทำได้ดีและสร้างเซอร์ไพรส์ให้แก่คนดู

เซอร์ไพรส์ตอนจบในเรื่องนี้ออกจะเป็นการหักมุมที่ออกจะเป็นมุขดาษดื่นสำหรับหนังทริลเลอร์ทั่วไปที่มีผู้ร้ายโรคจิตเป็นตัวเอกหรือตัวเดินเรื่อง

ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ที่คมเฉียบเหมือนในบางเรื่องของชยามาลันเอาเสียเลย

คงหมดมุขแล้วละมัง

สรุปว่าหนังดูสนุกพอใช้ แต่ไม่ได้ให้อะไรใหม่หรือน่าตื่นเต้นอะไรนักหนา

หาดูได้ในช่อง HBO ค่ะ •

TRAP

กำกับการแสดง

M. Night Shyamalan

นำแสดง

Josh Harnett

Ariel Donoghue

Seleka Night Shyamalan

Alison Pill

Hayley Mills

 

ภาพยนตร์ | นพมาส แววหงส์