วันดีคืนดี วันนี้เป็นวันส่งต้นฉบับ ตรงวันกันกับภาวะมืดบอดทางความคิด ที่ได้ลากยาวมาก่อนหน้านี้

แม้พยายามเตรียมการงานเขียนมาแล้วหลายมื้อหลายเวร จนถึงวันตอนนี้ ก็หามีแสงจากปัญญาญาณ ปิ๊งแว้บ สว่างวาบพุ่งเข้ามายังหัวสมองแต่อย่างใดไม่

จะมีก็เพียงแต่ความรู้สึกนึกคิดอันแสนเรียบง่าย เบาบาง พร้อมจางจากไป ราวกับจะลอยขึ้นสวรรค์ทั้งยังเป็น

“แต่ช้าก่อน ยังลอยไม่ได้” ดีอยู่หรอก หากจะเบาอารมณ์ความรู้สึกลงไปบ้าง ทว่า สีสันและรสชาติของการทำงาน มันคงยังต้องอิงแอบหยิบจับอยู่กับเรื่องราวของผู้คนอีกมาก ผู้ที่อาจจะกำลังขึ้นสวรรค์หรือลงนรก และเรื่องราวในหัวใจของผู้คนที่หยัดยืนอยู่บนผืนดิน ล้วนแล้วคือสิ่งสำคัญ ไม่ต่างจากหน้าที่

ที่ต้องดูแลครอบครัวของตัวเอง

ความท้าทายในคราวนี้ ถึงแม้จะยังไม่หมดไฟ แต่พลังสร้างสรรค์กลับมอดไป โดยไม่บอกไม่กล่าว ดูทรงแล้วไม่น่าวางใจ

หากถามหาเหตุผล ด้วยเพราะเหตุใด

คำตอบที่ได้ ผู้คนในวงการขีดเขียนมักเรียกอาการนี้ว่า “ตัน” คำเดียวสั้นๆ หากแต่เป็นที่น่าหวั่นเกรง ของเหล่าบรรดานักเขียน (อาจเป็นบางคนเท่านั้น) ความท้าทายนี้อาจเกิดขึ้นได้บ้าง อยู่บ้างเป็นระยะ จะถี่จะห่างเพียงใด ไม่มีตำราใดกล่าวไว้

แต่การทำงานบนเส้นทางนี้ ก็ย่อมมีทางออกแต่ต่างกันออกไป ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ หรือสัญชาตญาณของแต่ละคน

และแน่นอนว่า ความท้าทายแบบรายสัปดาห์ จะมาเคาะประตูหัวใจเสมอ ด้วยความรับผิดชอบ เมื่อสมควรแก่เวลา แต่ยังหาเรื่องทำต้นฉบับไม่ได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ คงต้องยอมรับความจริงของตัวเอง ด้วยความสุจริต “เอาความจริงเป็นที่พึ่ง” ในยามมืดบอดเช่นนี้ คงต้อง “ปล่อยใจไปตามความจริง” ไม่ถอดใจท้อถอย ไปกับเหตุการณ์ทึบตันอันแสนจะตื่นเต้น ด้วยว่ากันว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย”

และความไม่ตายนี้ ย่อมจะเคลื่อนที่หาทางออกได้ในท้ายที่สุด

คำกล่าวนี้อ้างเอาเอง

“คิดไม่ออก บอกความรู้สึกไม่ได้” ความทึบตันที่ไม่ต่างจากกำแพง หลายเรื่องราวในหัวเลือนลางหายไป อย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงความเปล่าประโยชน์ ที่กลืนกินเวลาอย่างไร้เมตตา และก่อนที่จะหมดเวลา การยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ทำให้ใจลดอุณหภูมิเย็นลงบ้าง ทำให้หูตาสว่าง สบช่องทางหนี จึงเปลี่ยน “ความท้าทายให้กลายเป็นเรื่องราว” ทลายกำแพงทึบตันลงเสียได้ จบลงด้วยตัวของมันเอง “เรื่องราวที่ไร้เรื่องเล่า”

ทุกๆ การทำงานย่อมมีอุปสรรค์และความท้าทาย ล้วนแล้วมีบทเรียนเป็นของแถม เผื่อไว้ให้เผชิญกับโลกที่มีความไม่แน่นอนเป็นนิสัย ปรับตัวเตรียมใจรับมือความเปลี่ยนแปลง จากสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ หรือแม้แต่ผลจากการกระทำของตัวเอง บางครั้ง “ความสุขใจก็มีอยู่ในหน้าที่การงาน” งานที่จะยังประโยชน์ให้ใครอื่น จากสิ่งที่เราทำด้วยหัวใจ เช่นนี้แล้วจึงเบาใจได้บ้าง

จึงขอลาตัวไปสวรรค์ทั้งยังเป็น ด้วยการหลับฝัน เพราะเวลานี้ “ตีห้าไม่ถึงก็จวน”

ขอบคุณมากมายครับ •

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022