เที่ยง time | โชคชัย บัณฑิต’ : ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

เที่ยง time | โชคชัย บัณฑิต’

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

 

1.

ยังโดดเด่นเห็นได้ยังไม่หยุด เสมือนหมุดเวลาทำหน้าที่

กระดิกเดินช้าช้าวินาที ยังบ่งชี้บอกชัดทุกชั่วโมง

ไม่มีลมหายใจก็ไม่เกี่ยว หน้าที่เดียวเทียวทางในว่างโหวง

บอกเวลาปรากฏไม่คดโกง เหมือนเชื่อมโยงโค้งฟ้าย่อตาวัน

บอกเช้าสายบ่ายเย็นไม่เว้นว่าง ทั้งจัดวางราตรีที่ผ่านผัน

สมมุติชื่อนาฬิกาเชื่อมหากัน เป็นหมุดหมายแม่นมั่นวันเวลา

 

2.

ยังโดดเด่นเห็นได้ยังไม่หยุด บนข้อมือมนุษย์นอนคลุมผ้า

ลมหายใจไร้แล้วสิ้นแววตา ยังเดินหน้าฝ่าไปไม่รับรู้

แขกทยอยค่อยรดน้ำตามวิถี ประเพณีทำศพเกินลบหลู่

นาฬิกาเรือนเก่าชวนเฝ้าดู ว่าใครอยู่ยืนยงข้ามโมงยาม

กระดิกเข็มบอกค่าเกินซื้อขาย บนข้อมือคนตายชวนไหวหวาม

แม้เสมือนเคลื่อนไหวไม่ตายตาม กลับตอกย้ำคำถามความเที่ยงแท้

ญาติไม่ถอดนาฬิกาปล่อยคาคล้อง อายุไขเจ้าของต้องเกิดแก่

อายุเครื่องเฟืองสปริงสิ่งผันแปร หมดทางแก้แค่ขอต่อเวลา

เหมือนตราสังรั้งถ่วงมัดดวงแด หมุดเวลาพ่ายแพ้หมดเวลา •