ท่อนเหล็กกลวงๆ ไม่กี่ชิ้นกับเศษผ้าลายดอก มาพร้อมกับแผ่นกระดานไม้อัดเผื่อไว้ปูรองเป็นพื้น เมื่อประกอบกันเข้า มันจะกลายเป็นตู้เสื้อผ้า ที่ต้องใช้ด้วยความทะนุถนอม มีสติทุกครั้งเมื่อการเปิดปิดตู้ผ่านซิปตัวจ้อย

แต่จะอย่างไรตู้เสื้อผ้าในแบบรื้อถอนได้นี้ ก็ยังประโยชน์อยู่ไม่น้อยให้กับทุกคนในครอบครัว กับการได้มีตู้เสื้อผ้าเป็นของตัวเองร่วมกัน

แม่เป็นบุคคลเดียวที่คุ้นเคยกับตู้เสื้อผ้ามากสุดด้วยบทแม่บ้าน ตู้เสื้อผ้าโคลงเคลงกับแม่เข้ากันได้อย่างไร้ปัญหา จนมาถึงวันหนึ่ง ในวันที่แม่พบเข้ากับสิ่งผิดปกติ

ความบังเอิญเจอของแม่ นำมาซึ่งความประหลาดใจ เกินกว่าใครในบ้านจะคาดคิด และต้องจิตตกอย่างแรงกับสิ่งที่ไม่เคยคาดฝันกันมาก่อน เมื่อมีบางอย่างอยู่ในตู้เสื้อผ้า มันถูกซุกไว้เพื่อซ่อน

กระเป๋าเป้ปริศนาดูไม่คุ้น มันทำมาจากเศษผ้ายีนส์เก่า บอกได้ว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นกางเกงมาแล้ว มันเป็นแผนการเตรียมตัวออกเดินทางของใครบางคน ความลับไม่มีในตู้เสื้อผ้า เป้ใบน้อยถูกนำออกจากตู้เสื้อผ้า และเสื้อผ้าก็ถูกดึงออกจากเป้

สาวน้อยวัยกระเตาะนั่งก้มหน้าซีดเผือก ราวกับผีไม่มีบทพูด และไม่พร้อมพอที่จะตอบคำถามของแม่ “จะไปไหน!? ไปกับใคร!?”

สาวน้อยยังคงรั้งรอที่จะตอบกลับ ราวกับสัญญาณขาดหาย แรงโทสะกระตุ้นให้ฝ่ามือที่เคยใช้ทำงานบ้านและเป็นข้างเดียวกันที่ป้อนข้าวลูก ตบกระทบลงบนแก้มลูกสาวไปหนึ่งฉาด เพื่อทวงถามหาคำตอบ แต่หาได้มีคำตอบใดตามมาไม่

มีเพียงรอยแดงจากมือตบเด่นชัดอยู่บนผิวแก้ม

 

ดวงอาทิตย์ลดตัวลงไปแล้ว ไม่รั้งรอฟังคำตอบของใครเขา ในค่ำวันเดียวกัน ทุกคนในบ้านต่างได้รู้คำตอบจากสาวน้อยต้นเรื่องในที่สุด ตอนนี้น้ำตาของเธอแห้งสนิท รอยแดงบนแก้มจางลง

แผนการหนีไปกับผู้ชายไม่เป็นที่ยอมรับได้ในวงประชุมของคนในบ้าน และประหลาดใจจนแย่ เมื่อต้องรับรู้เจตนารมณ์อันอ่อนเยาว์ ว่าเธออยากออกจากบ้านไปมีชีวิตรักร่วมกับ “เด็กหนุ่มผู้คว้าดาวจากกาวกระป๋อง”

แถวนี้มันร้าย มักจะเห็นเด็กหนุ่มดมกาวละแวกบ้าน ที่มักออกอาการเหาะเหินเดินอากาศด้วยอิทธิฤทธิ์จากการสูดดมสารระเหยจากกาวกระป๋องที่ใช้ปะยางในรถ ท่ายืนยองๆ ไร้สติของเขาหลุดลอยอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวอันหลอนลวง ยกแขนข้างเดียวยื่นไปในอากาศว่างเปล่า ทำมือราวกับจะดึงดาวให้มาอยู่ตรงหน้า จนทันสังเกตเห็นดวงชะตาของตัวเอง ที่กำลังค่อยๆ ระเหยล่องเข้าไปสู่หลุมดำของชีวิตอยู่ทุกชั่วขณะ

น่าเสียดายที่ทรัพยากรบุคคลนั้นชำรุดเสียหาย ปัญหามักมาจากหลายด้านหรือด้านเดียว เพื่อความสบายดี จึงไม่อยากจะทึกทักเอาเอง ว่าสิ่งใดหนอที่ทำให้พ่อหนุ่มคนนี้และคนนั้น เลือกที่จะนั่งดมกาวมากกว่าการก้าวเดินหาความคิดดีๆ ใส่หัว

เด็กหนุ่มควรชูมือแห่งชัย สดชื่นอยู่กับความสำเร็จของตัวเอง ไม่ใช่กลิ่นกาวในกำมือเฉกเช่นนี้

ย้อนกลับมาที่สาวน้อยผู้ใจสลาย เพราะมีครอบครัวเป็นมารหัวใจ

ทว่า คนในบ้านก็ไม่อาจปล่อยปละเธอเผชิญโลกสวยสยอง เร่งเร้าตามใจไป

และคงต้องผ่อนหนักผ่อนเบา ปลอบๆ ปรามๆ รั้งไว้ด้วยสายใยของครอบครัว จนกว่าเธอจะโตพอที่จะรู้หลบหลีกไม่ให้สะเก็ดดาวหล่นใส่หัว

วันที่เธอต้องเดินทางไปยังทางช้างเผือกด้วยตัวเอง

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022