ครั้งแล้วครั้งเล่า… แปลงกายเป็นคลื่น | แสงรอน แรม : ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

ครั้งแล้วครั้งเล่า… แปลงกายเป็นคลื่น | แสงรอน แรม

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

 

ทะเลไม่เคยปราศจากคลื่น

คลี่เกลียวและส่งเสียงคร่ำครวญ

ตบตีเม็ดทรายครั้งแล้วครั้งเล่า

คนไม่เคยปราศจากการต่อสู้

รุ่นแล้วรุ่นเล่าเฝ้าปรารถนาสิ่งที่ดีกว่า

กระนั้น… ครั้งแล้วครั้งเล่าที่มิได้อะไรกลับคืนมา

มวลชนไม่เคยละเว้นการรำลึก

ปีต่อปี นับจำนวนของตัวเลขที่เพิ่มขึ้น

แตกสลายคล้ายฟองคลื่นหลังเฆี่ยนเม็ดทราย

ผู้ไม่ปรารถนาให้จดจำพยายามทำให้ลืม

ปีต่อปี… พยายามถอนทึ้งทำลายทิ้งไปจากความทรงจำ

ทว่า… ดึงออกจากความจำคนอื่น

กลับมาหลอกหลอนในทรงจำของตัวเอง!

ดวงวิญญาณแตกตื่นมาจากการกู่เรียก

ยืนมองดอกไม้สีแดงบนอนุสาวรีย์ตนเอง

บางทีพวกเขาก็จำไม่ได้เสียแล้วว่า…

มาตายไปเพราะอะไร

ทะเลไม่เคยปราศจากคลื่น

คนตายเพราะการต่อสู้ไม่เคยหมด

แต่… สิ่งที่ดีกว่าก็กลับไม่เคยมาถึง

บนผืนดินถิ่นนี้

รุ่นแล้วรุ่นเล่า

คนแล้วคนเล่า

ครั้งแล้วครั้งเล่า

แปลงกายเป็นคลื่นคืนหายไปในท้องทะเล •