คอลัมน์ประจำ

สุขารมณ์ | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 สิงหาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

สุขารมณ์

 

รมณีย์รีรีข้าวสารสวย

แม้เขินขวยคลึงคลำไม้ค้ำถ่อ

ยังหยัดอยู่สู้โรควิโยครอ

ทั้งเสียมหลอไทกั่วไทยจั่วไทย

จีนไม่รักจักรู้ญวนรู้จัก

วัวพันหลักแข้งขาพรรณนาไฉน

รัฐพันลึกนึกท้นล้นพ้นนัย

นอกจากใจยังมีพรากพ้นจากลา

จักรวรรดิจักรวาล ณ กาลจักร

เจว็ดจวักกรมทางจางวางท่า

เพราะจารีตเจียวเชียวฝูงเหยี่ยวพญา

โฉบลงมาจิกลูกไก่ในกรรมะ

มะลิซ้อนมรสุมกรรมพุมเหวย

ทรามเชยเชยชื่นนิยมสมถะ

ทะลุทะลวงทะเล่อทะล่าอนารยะ

โน่นก็พระนี่ก็แพะนั้นแป๊ะยิ้ม

ศาลสถิตอยุติธรรมกำนันเป๊าะ

โอ ผู้สาวขาเลาะเจ้าเงาะกระหยิ่ม

ชิมไม่ต้องเชลล์ชวนกิมหงวนชิม

นิกรพสกอกอิ่มเปลื้องอาภรณ์

ทแกล้วทหารสี่เกลอละเมอละเมียด

ไม่ควรเครียดมหิมหาหะมาหอน

งูไม่เคยเห็นไตตับไก่ตอน

ไก่ก็อ้อนไม่เห็นกลากหน้าผากงู

รมณีย์จึงรีรีผีผีสางสาง

ไม่เห็นหัวลองคลำหาง เอ๊ะ ยังอยู่

ตัวกูของกูขึ้งโกรธมึงกู

ป้ากะปู่คอหยักหยักขี่จักรยาน! •