คอลัมน์ประจำ

ผงคลีคลินิก | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 16 - 22 สิงหาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ผงคลีคลินิก

 

จําเริญเพลิญเมินเฉยเหมือนเคยเฉา

สะกิดสะเกาอุปมากาหยอกไก่

อรุณรุ่งพรุ่งนี้จะมีชัย

วันนี้ขวยป่วยไข้ตะครั่นตะครอ

หมอให้ยาป้าให้เยิรดำเนินเด่น

คืนเดือนเพ็ญฉุนโกรธดันโทษหมอ

ทำดีได้ดีตนแต่ต้นตอ

ชั่วย่อมฝ่อฝืดเฝื่อนเสมือนเฟอะ

น้ำหนวกน้ำหนอกหนองสมองเสื่อม

ญาติการะอาเอือมกระเพื่อมสะเออะ

อยู่ดีดีไม่ว่าชั่วมั่วซะเยอะ

สีที่ป้ายส่ายเปรอะแทงทะลุ

ทะเลแม่ว่าห้วยเรียมฟังหรือ

ลุ่มว่าลือปัจเจกอย่างเอกอุ

ปุ่มปกปักรักษาเจ้าพายุ

ปูผ้าว่าป่าพรุดูดุดัน

ทอมดันดีฑีฆะรัสสะสระ

งูกะปะปฏิสนธ์เป็นคนนั่น

ปะปากะญอป้อแป้ไม่แพ้กัน

ปฏิพัทธ์ผูกพันจนวันตาย

ผีควรเผาเงาไม่พร่ำเพรื่อย่ำเหยียบ

ล้วนเคยกรอบเป็นข้าวเกรียบระกะก่าย

กอกระดุมกุมภัณฑ์กอดกั้นกาย

กรรมสุดท้ายคือมตะชะตากรรม

นี่เอ็งเพลินกับดำเนินหรือเดินดวด

เมียทหารนับขวดตำรวจขำ

จำเริญเพลินเขินขืนไม่คืนคำ

จางวางหร่ำขนมหรุ่มยังหนุ่มลออ? •