การ์ตูนที่รัก นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ / THE LEGO BATMAN MOVIE

นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

THE LEGO BATMAN MOVIE

แค่ก่อนไตเติลก็ขำแล้ว เป็นเสียงของแบทแมนกล่าวนำเรื่อง แซวผู้สร้าง แซวซูเปอร์แมน แซวไมเคิล แจ๊กสัน แล้วก็ยกยอตัวเอง ดูเหมือนจะไม่ใช่แบทแมนที่เรารู้จักเท่าไรนัก เพิ่งรู้ว่าเขามีกล้ามเนื้อลับที่หน้าอกด้วย และฉลาดมาก เขาพูดเอง

เริ่มเรื่อง เครื่องบินขนส่งระเบิด 11 ล้านแท่ง ซีโฟร์ 70,000 กิโลกรัม และระเบิดเล็กๆ น้อยๆ น่ารักๆ อีกกองหนึ่ง บินผ่านน่านฟ้าเมืองก็อธแธม เมืองที่มีอาชญากรรมมากที่สุดในโลก

เฮลิคอปเตอร์สีดำลำหนึ่งบินออกจากก้อนเมฆด้วยความเร็วสูง ร่อนลงบนหลังคาเครื่องบินขนส่งระเบิด โจรเลโก้หลายคนกระโดดออกมาจาก ฮ. วิ่งไปบนหลังคาเลโก้ของเครื่องบินขนส่งอย่างแคล่วคล่องว่องไวไม่ปลิวไปตามแรงลม คงเป็นเพราะเท้าเลโก้ยึดติดกับหมุดเลโก้นั่นเอง

ฮ. เลโก้ เครื่องบินเลโก้ ตัวการ์ตูนที่มีเท้าและมือเป็นเลโก้ที่คุ้นเคย กลับมาอีกแล้ว

เหล่าร้ายกำจัดผู้ช่วยนักบินออกไปจากตัวเครื่อง แต่เพราะเลโก้ไม่โหดร้ายจึงไม่ลืมติดร่มชูชีพให้ด้วย หัวหน้าเหล่าร้ายเดินเข้าไปพบกัปตันแล้วเปิดเผยใบหน้าของมัน คือเลโก้โจ๊กเกอร์ ผู้ร้ายที่ร้ายที่สุดในโลก

“นายต้องกลัวชั้นดิ” โจ๊กเกอร์งงเมื่อพบว่ากัปตันหน้าเฉย

“แบทแมนจะหยุดนาย เขาหยุดนายทุกที” กัปตันตอบหน้าตาย

“ไม่จริง” โจ๊กเกอร์เถียง

“แล้วตอนที่มีเรือสองลำล่ะ” กัปตันพาดพิงปฏิบัติการล่าสุดของแบทแมน The Dark Knight เมื่อปี 2008 เมื่อคริสเตียน เบล ปะทะ ฮีท เล็ดเจอร์ บนเรือสองลำ เวลาผ่านไป 10 ปีแล้ว!

โจ๊กเกอร์ยืนยันคืนนี้จะไม่เหมือนเดิม ก็อธแธมกำลังถูกจู่โจมโดยเดอะริดเลอร์ สแคร์โครว เบน ทูเฟซ แคทวูแมน เคลย์เฟซ พอยซันไอวี่ มิสเตอร์ฟรีซ เพนกวิน เครซี่คิลล์ อีเรเซอร์ ตามด้วยอีก 20 ชื่อ! ประมาณว่าสาวกแบทแมนเช่นผู้เขียนฟังและดูไม่ทัน

“ชื่อบางคนนายมั่วหรือเปล่า” กัปตันก็สงสัยพอๆ กับคนดู

บาบาร่ารีบวิ่งไปแจ้งผู้บัญชาการกอร์ดอนเรื่องวายร้ายเป็นขโยงโจมตีทุกจุดของก็อธแธม กอร์ดอนหันมาตอบ “ทำอย่างเดียวที่เราทำเป็น เปิดสัญญาณค้างคาว” แต่โชคร้ายมนุษย์หัวไข่ปาไข่ทำลายสัญญาณค้างคาวไปก่อนแล้ว

โจ๊กเกอร์ส่งฝูงนกเพนกวินดำน้ำไปติดระเบิดที่แกนเตาปฏิกรณ์ปรมาณูของก็อธแธม หากไม่ส่งนายกเทศมนตรีมามอบเมืองก็อธแธมภายในห้านาที มันจะจุดระเบิด โทรทัศน์ออกข่าวน่ากลัวนี้ด้วยการให้นักวิชาการมายืนอธิบายสภาพผืนดินของก็อธแธมที่ตั้งอยู่บนผิวน้ำ เมื่อเกิดระเบิดแผ่นดินแยก ชาวเมืองทั้งหมดจะร่วงลงสู่เหวลึก

“เป็นคำอธิบายที่ลูกเล็กเด็กแดงไม่ควรฟังแต่ก็จำเป็นต้องบอกกล่าว”

นายกเทศมนตรีหญิงผูกตัวเองเข้ากับเฮลิคอปเตอร์ลอยลิ่วขึ้นไปเผชิญหน้าแบ็ทแมนอย่างกล้าหาญ แต่ที่แท้เธอมิใช่นายก เขาคือแบทแมน! นั่นเอง

เลโก้แบทแมนมาด้วยคารมคมคาย แต่งเพลง “มาบ้ากันหน่อย” ประกอบฉากต่อสู้ของตัวเอง เนื้อเพลงเยินยอตัวเอง ทำนองสุดมันชวนให้นึกถึงเพลงไตเติลแบทแมนฉบับหนังทีวีทศวรรษที่ 60 อดัม เวสต์ รับบทมนุษย์ค้างคาว

เลโก้แบทแมนต่อสู่เหล่าร้าย 1 ต่อ 100 และเอาชนะทั้งหมดนั้นอย่างหมดจด สมเป็นหนังการ์ตูนแบทแมนที่โม้ที่สุดเท่าที่เคยมาในประวัติศาสตร์

โจ๊กเกอร์กำลูกโป่งลอยหนี แต่แบทแมนใช้เชือกยึดโยงมันไว้ได้

“แกจะช่วยชาวเมืองนี้ หรือจับศัตรูตัวฉกาจของนาย” โจ๊กเกอร์ถือไพ่เหนือกว่าเพราะเหลืออีกเพียงนาทีเดียวระเบิดก็จะทำลายก็อธแธมทั้งเมือง

“แกคิดว่านั่นคือนายงั้นหรือ” แบทแมนถาม แกคิดว่าศัตรูตัวฉกาจคือนายงั้นหรือ?

“แกว่าไงนะ! แกไม่คิดว่าชั้นคือศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของนาย! คนที่นายคิดถึงตลอดเวลางั้นหรือ?”

“ไม่ใช่”

“งั้นใคร”

“ซูเปอร์แมน”

“นั่นไม่ใช่ผู้ร้าย”

“ชั้นไม่จำกัดวงเฉพาะผู้ร้าย ชั้นสู้ไปทั่ว” แบทแมนเปิดเผยตัวเอง “ชั้นไม่มีอะไรผูกพัน”

“อะไรนะ”

“ชั้นไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความสัมพันธ์” เขาพูดต่อ “ไม่มีคำว่าเรา แบทแมนกับโจ๊กเกอร์ไม่มีอะไรกัน ชั้นไม่ต้องการนาย ชั้นไม่ต้องการใครเลย นายไม่มีความหมายต่อชั้น” โจ๊กเกอร์สตั๊นต์ไปเลย “ไม่มีใครมี” แบ็ทแมนพูดเป็นคำสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยโจ๊กเกอร์หลุดมือหนีไปได้อย่างไม่แยแส แล้วพุ่งลงไปใต้น้ำเพื่อปลดระเบิด

ไม่มีใครสำคัญเลย มีอย่างเดียวที่สำคัญคือ “ภารกิจ”

หากใครคิดว่าการ์ตูนเลโก้แบทแมนนี้จะเหลวไหลเพราะเป็นการ์ตูน หรือไร้สาระเพราะเป็นเลโก้ คุณคิดผิดแล้ว ลำพังฉากไตเติลมีคำคมมากมายและสื่อความหมายอาการบาดเจ็บทางจิตของแบ็ทแมนรวมทั้งนักดูหนังจำนวนมากได้อย่างแหลมคม

ชาวเมืองโห่ร้องสนั่นหวั่นไหว ชนทุกชาติศาสนาและชาติพันธุ์สรรเสริญเยินยอเขาอย่างยิ่งใหญ่ เขาได้แต่กล่าวขอบคุณ ถ่อมตัว ไม่รับคำชม ปลีกตัวไปให้ของขวัญเด็กกำพร้าคลอทำนองดนตรีแบทแมนยุค 60 ที่คุ้นเคย

เขากลับถ้ำค้างคาว เมื่อ “พิวเตอร์” ชื่อเล่นของคอมพิวเตอร์ประจำถ้ำถามหารหัสผ่าน เขาตอบว่า “ไออ้อนแมนห่วย” แล้วผ่านประตูเข้าถ้ำไปได้

ที่ซึ่งเขาจะอยู่ “คนเดียว” ตลอดไป