คอลัมน์ประจำ

โฮโมเซเปียนส์ผู้ฝันถึงยูโทเปีย | นิตา มาศิริ : ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 สิงหาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

โฮโมเซเปียนส์ผู้ฝันถึงยูโทเปีย | นิตา มาศิริ

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

 

เหล่าโฮโมเซเปียนส์-ผู้เปลี่ยนโลก ข้ามธารโตรกด้วยรอยเท้า…กี่เขาขุน?

หลังแผ่นดิน “พันเจีย” เสียสมดุล ผืนดินอุ่นใดโอบเอื้อเพื่ออกอิง

สัตว์สังคมสร้างสงคราม-นิยามมนุษย์ วีรบุรุษหรือผู้ร้าย…ผองชายหญิง

ไดโนซอร์ กราดกรรโชกต่อโลกจริง ราวถูกสิงด้วยวิญญาณ์สัตว์ป่าร้าย

ธรรมชาติเลือกคัด เลือกจัดสรร สืบเผ่าพันธุ์ร่วมเลือดเนื้อ ร่วมเชื้อสาย

ตามกฎการอยู่รอด-หลังวอดวาย อสุรกายไยกลับฟื้นคืนชีพชนม์?

กลางนาครศิวิไลซ์ที่ใดหนอ ภาพในจอล้วนบรรดาสัตว์หน้าขน

ที่ห้ำหั่นกราดเกรี้ยว ฝังเขี้ยวตน พล่านถนนล้นบ่า…ป่าสู่เมือง

วัฏจักรทำลายล้าง…สร้างแล้วทุบ บทสรุปทิ้งความหมายเพียงท้ายเรื่อง

อาจมิพอครวญใคร่ นัยเปล่าเปลือง จักปลดเปลื้องความชิงชัง-อหังการ์

เมื่อโฮโมเซเปียนส์…เปลี่ยนสภาพ ต้องมนต์ดำ คำสาปและบาปหนา

มิต่างยุคทมิฬ หยาบชินชา ตามเข่นฆ่าปัจจุบันจนสั่นคลอน

เมื่อคุณเปิดเปลือกตาจากล้าหลับ เพื่อต้อนรับฝันร้ายเกินถ่ายถอน

คุณอาจเห็นอนาคตถูกลดทอน ค่อยค่อยกร่อน กลืนกลายสลายพัง

อาจเพียงยามที่เปลือกโลกโยกเขยื้อน เพื่อเปลือกตากระตุกเตือน-เคลื่อนความหวัง

ปลุกดวงใจแห้งผาก จากภวังค์ สดับฟังเพื่อยิน…แผ่นดินครวญ

“จงหยุดเป็นคนทราม…ในนามมนุษย์ มิเป็นเพียงวีรบุรุษ…ที่สุดป่วน

พันธนาความเชื่อเพื่อตรึงตรวน เป็นชนวนระเบิด-อัด ความขัดแย้ง

หนอ, โฮโมเซเปียนส์ผู้เปลี่ยนโลก นัยทุกข์-โศก โลกเศร้าที่เฝ้าแฝง

มีหรือไม่ความหมายบนลายแทง ก่อนทางแพร่งนั้นพลุกพล่านด้วยพาลภัย”

อาจเสียงแว่วความหวังยังวังเวง เมื่อโลกเริ่มบรรเลงเพลงบทใหม่

คุณอาจมีคำตอบอันชอบใจ บนทางไทที่คุณเลือกเปิดเปลือกตา

 

หวังเท้าที่เหยียบย่าง-ทางที่หยัด ปฏิวัติตัวตนเพื่อค้นหา

“ยูโทเปีย” ในม่านหม่นสนธยา จักหลอมรวมภราดา…เป็นหนึ่งเดียว •