ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 สิงหาคม 2567 |
---|---|
คอลัมน์ | การ์ตูนที่รัก |
ผู้เขียน | นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์ |
เผยแพร่ |
ตอนที่แล้วเล่าต้นกำเนิด ดร.สลัมป์ไปแล้ว วันนี้ถึงคราวดรากอนบอล
อากิรา โทริยามา เขียน Dragon Boy เมื่อปี 1983 แบ่งเป็นสองตอนจบ คือหนึ่งปีก่อนที่ Dragon Ball จะเริ่มต้น ปัจจุบันรวมเล่มในหนังสือปกแข็ง Manga Theatre หนังสือการ์ตูนรวมเรื่องสั้นของเขา
เริ่มต้นที่เด็กชายกำลังฝึกกังฟู เขาชื่อถังทง ดูจากขนาดและอายุมากกว่าซุนโงคูตอนเปิดตัว สูงกว่าเล็กน้อย แข้งขายาวกว่า ความไม่เดียงสาน่าจะพอๆ กัน
ลำพังฉากแรกๆ หลายท่านก็คงจำได้ว่าถูกยกไปใช้กับดรากอนบอลทั้งหมด
ถังทงฝึกกังฟูอย่างขะมักเขม้น ทันใดนั้นอาจารย์โรชิปรากฏตัวบนก้อนเมฆแล้วสลัดมีดบินหลายเล่มใส่ถังทง ถังทงกระโดดหลบอย่างคล่องแคล่วว่องไวด้วยความกระหยิ่มใจ ช้าก่อน เล่มหนึ่งปักอยู่ที่เท้าของเขา อาจารย์โรชิเปิดโอกาสให้เขาซัดมีดบินกลับ ฟึ่บๆๆๆๆ โรชิหลบได้หมด แต่มีดบินเล่มหนึ่งปักเข้ากลางหน้าผาก
“อาจารย์ ท่านเป็นอะไรมากไหม”
“ไม่เป็นไร ข้าเพียงจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเมื่อเจ้าสำเร็จวิชาแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก”
“วันนี้ท่านอาจารย์มีธุระอะไรขอรับ” ถังทงถาม
“มีสิ ครั้งก่อนแผ่นดินจลาจล เจ้าหญิงน้อยถูกซ่อนตัวเอาไว้เพื่อความปลอดภัย บัดนี้แผ่นดินสงบแล้ว เจ้ามีหน้าที่อารักขาเจ้าหญิงกลับวังของท่านที่แผ่นดินดอกไม้บาน” อาจารยโรชิมีบัญชา
“นี่หรือคือผู้หญิง” ถังทงไม่เคยเห็นมาก่อน “ทำไมตรงนี้นุ่มนิ่ม”
เขาจิ้มหน้าอกของเธอเล่น จะเห็นว่ามุขตอนต้นทั้งหมดจะนำไปใช้อีกครั้งในดรากอนบอลจริงๆ เมื่อซุนโงคูพบผู้เฒ่าเต่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการซัดมีด หรือเมื่อซุนโงคูพบบลูม่าครั้งแรก ไม่นับการเปิดตัวของเมฆบินที่อาจารย์โรชิใช้อยู่ซึ่งซุนโงคูจะได้ใช้ต่อมา
ก่อนออกเดินทางอาจารย์โรชิฝากลูกแก้วมังกรไว้ลูกหนึ่ง “หากจำเป็นเจ้าสามารถใช้พลังปลุกเรียกมังกรออกมาได้”
แล้วเด็กชายเด็กหญิงก็ออกเดินทาง ระหว่างทางเจ้าหญิงขออาบน้ำนั่นทำให้ถังทงได้เห็น “สิ่งที่ไม่มี” ของผู้หญิง คือคำอธิบายว่าพวกผู้หญิงไม่ต้องปัสสาวะ
พฤติกรรมของถังทงไม่เป็นที่ต้องใจของเจ้าหญิง ข้างถังทงก็พูดมากกว่าหนึ่งครั้งว่าเจ้าหญิงเป็นคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียนิสัย วันหนึ่งเจ้าหญิงหิวน้ำสองคนจึงแวะบ่อน้ำแห่งหนึ่ง ปีศาจน้ำปรากฏตัว ถังทงเห็นสู้ไม่ได้จึงใช้ลูกแก้วเรียกมังกร แต่มังกรที่ได้ยังเด็กอยู่ใช้อะไรไม่ได้ ถังทงจึงกางปีกมังกร (หรือปีกค้างคาว) แล้วโผเข้าต่อกรปีศาจน้ำอย่างถึงพริกถึงขิงจนได้ชัย ที่แท้ถังทงมิใช่คน
แทนที่เจ้าหญิงจะขอบใจกลับต่อว่าว่าบินได้ทำไมไม่บอกปล่อยให้เธอเดินทางไกลทำไม
สองคนพบผิงเหยา ชายหนุ่มที่ดูน่าประทับใจและเอาใจใส่เจ้าหญิงยามเธอหิวในขณะที่ถังทงไม่ใส่ใจ ถังทงไม่สบใจเปิดโปงผิงเหยาที่แท้เป็นปีศาจปลอมตัวมา ผิงเหยาจึงคืนรูปแล้วหนีหายไป มันเป็นพวกเปลี่ยนร่างได้ (shape-shifting)
สองคนเดินทางต่อไปถึงสะพานยาวไกลข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง เจ้าหญิงไม่ยอมเดิน ถังทงไม่ยอมบินเพราะต้องการประหยัดพลังงาน สองคนจึงพบกันครึ่งทางให้เจ้าหญิงขี่หลังถังทงเดินข้ามสะพานไป
แล้วเจ้าหญิงก็ขี่หลังถังทงข้ามสะพานยาว “อย่าจับก้นฉันสิ” “แล้วจะให้ทำยังไง”
โทริยามาให้สัมภาษณ์ว่าเขาเขียนเรื่องดรากอนบอยเป็นแนวกังฟูเพียงเพราะเป็นเวลาประจวบเหมาะที่เขากำลังชื่นชอบกังฟู บรู๊ซ ลี และเฉินหลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินหลง
อีกประการหนึ่งคือเขาอยู่กับ ดร.สลัมป์มานานซึ่งฉากหลังจะดูเหมือนอเมริกามากกว่า เมื่อจะเขียนเรื่องยาวอีกเรื่องจึงตั้งใจย้ายฉากหลังมาประเทศจีน มีกลิ่นอายของตะวันออกและมีความจริงจังมากกว่า ดร.สลัมป์ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแทรกมุขใส่แก๊กที่นักอ่านคาดไม่ถึงเสมอๆ อีกทั้งหนักข้อมากกว่าดรากอนบอย
หลายคนที่อ่านดรากอนบอลย่อมจำฉากบลูม่าเปิดหวอให้ผู้เฒ่าเต่าดูได้ มุขนี้เกิดขึ้นกับแค่ถังทง มิได้เกิดกับอาจารย์โรชิแต่อย่างใด
ผิงเหยาซึ่งเป็นปีศาจที่แปลงร่างได้มีความคล้ายคลึงหยำฉาในดรากอนบอล เคียงข้างด้วยแมวคู่ใจ เป็นศัตรูกับถังทงในตอนแรกแต่กลายเป็นมิตรกับซุนโงคูในตอนท้าย
ส่วนที่เปลี่ยนไปมากมายจนทำให้ดรากอนบอลเติบใหญ่เป็นอีกจักรวาลหนึ่งต่างหากคือมังกรที่เคยตัวเล็กไม่โตเต็มวัยในดรากอนบอยกลายเป็นมังกรที่ตัวใหญ่กว่าดาวพระเคราะห์ทั้งดวง และใหญ่กว่าจักรวาลทั้งจักรวาลในที่สุด
ที่สะพาน หุ่นสังหารซึ่งได้รับคำสั่งห้ามมิให้ผู้ใดล้ำเขตสะพานไปได้เข้าต่อสู้กับถังทงไม่เลิกรา ถังทงหมดทางจึงคืนร่างงอกปีกมังกร (หรือปีกค้างคาว) เข้าต่อกรหุ่นสังหาร เจ้าหญิงตกใจจนฉี่ราด
ผิงเหยาปรากฏตัวบอกว่าหุ่นสังหารรับคำสั่งป้องกันสะพานมานานกว่าร้อยปีแล้วจนกว่าเจ้านายจะสั่งหยุด เจ้านายตายไปนานแล้ว ทันใดนั้นขุนพลชาวจีนคนหนึ่งปรากฏตัวสั่งหุ่นให้หยุดทำหน้าที่แล้วก็ได้ผล หุ่นปิดสวิตช์ตัวเอง ขุนพลจีนนั้นจึงคืนร่างเป็นผิงเหยา ที่แท้เป็นเขานั่นเอง
แต่ว่าตอนนี้เสื้อผ้าเจ้าหญิงเปียกฉี่ เจ้าหญิงขอผิงเหยาแปลงร่างเป็นชุดใหม่ให้สวมใส่เดินทางต่อ ฟังดูน่าจะจั๊กจี้พิกล สามนาทีต่อไปเธอก็เปลือยเปล่า
“ฉันแปลงร่างได้แค่ครั้งละสามนาที” •
การ์ตูนที่รัก | นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022