โรงหนังมังงะ ตอนที่ 2 Dragon Boy | การ์ตูนที่รัก

นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

ตอนที่แล้วเล่าต้นกำเนิด ดร.สลัมป์ไปแล้ว วันนี้ถึงคราวดรากอนบอล

อากิรา โทริยามา เขียน Dragon Boy เมื่อปี 1983 แบ่งเป็นสองตอนจบ คือหนึ่งปีก่อนที่ Dragon Ball จะเริ่มต้น ปัจจุบันรวมเล่มในหนังสือปกแข็ง Manga Theatre หนังสือการ์ตูนรวมเรื่องสั้นของเขา

เริ่มต้นที่เด็กชายกำลังฝึกกังฟู เขาชื่อถังทง ดูจากขนาดและอายุมากกว่าซุนโงคูตอนเปิดตัว สูงกว่าเล็กน้อย แข้งขายาวกว่า ความไม่เดียงสาน่าจะพอๆ กัน

ลำพังฉากแรกๆ หลายท่านก็คงจำได้ว่าถูกยกไปใช้กับดรากอนบอลทั้งหมด

ถังทงฝึกกังฟูอย่างขะมักเขม้น ทันใดนั้นอาจารย์โรชิปรากฏตัวบนก้อนเมฆแล้วสลัดมีดบินหลายเล่มใส่ถังทง ถังทงกระโดดหลบอย่างคล่องแคล่วว่องไวด้วยความกระหยิ่มใจ ช้าก่อน เล่มหนึ่งปักอยู่ที่เท้าของเขา อาจารย์โรชิเปิดโอกาสให้เขาซัดมีดบินกลับ ฟึ่บๆๆๆๆ โรชิหลบได้หมด แต่มีดบินเล่มหนึ่งปักเข้ากลางหน้าผาก

“อาจารย์ ท่านเป็นอะไรมากไหม”

“ไม่เป็นไร ข้าเพียงจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเมื่อเจ้าสำเร็จวิชาแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็ก”

“วันนี้ท่านอาจารย์มีธุระอะไรขอรับ” ถังทงถาม

“มีสิ ครั้งก่อนแผ่นดินจลาจล เจ้าหญิงน้อยถูกซ่อนตัวเอาไว้เพื่อความปลอดภัย บัดนี้แผ่นดินสงบแล้ว เจ้ามีหน้าที่อารักขาเจ้าหญิงกลับวังของท่านที่แผ่นดินดอกไม้บาน” อาจารยโรชิมีบัญชา

“นี่หรือคือผู้หญิง” ถังทงไม่เคยเห็นมาก่อน “ทำไมตรงนี้นุ่มนิ่ม”

เขาจิ้มหน้าอกของเธอเล่น จะเห็นว่ามุขตอนต้นทั้งหมดจะนำไปใช้อีกครั้งในดรากอนบอลจริงๆ เมื่อซุนโงคูพบผู้เฒ่าเต่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการซัดมีด หรือเมื่อซุนโงคูพบบลูม่าครั้งแรก ไม่นับการเปิดตัวของเมฆบินที่อาจารย์โรชิใช้อยู่ซึ่งซุนโงคูจะได้ใช้ต่อมา

ก่อนออกเดินทางอาจารย์โรชิฝากลูกแก้วมังกรไว้ลูกหนึ่ง “หากจำเป็นเจ้าสามารถใช้พลังปลุกเรียกมังกรออกมาได้”

แล้วเด็กชายเด็กหญิงก็ออกเดินทาง ระหว่างทางเจ้าหญิงขออาบน้ำนั่นทำให้ถังทงได้เห็น “สิ่งที่ไม่มี” ของผู้หญิง คือคำอธิบายว่าพวกผู้หญิงไม่ต้องปัสสาวะ

พฤติกรรมของถังทงไม่เป็นที่ต้องใจของเจ้าหญิง ข้างถังทงก็พูดมากกว่าหนึ่งครั้งว่าเจ้าหญิงเป็นคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียนิสัย วันหนึ่งเจ้าหญิงหิวน้ำสองคนจึงแวะบ่อน้ำแห่งหนึ่ง ปีศาจน้ำปรากฏตัว ถังทงเห็นสู้ไม่ได้จึงใช้ลูกแก้วเรียกมังกร แต่มังกรที่ได้ยังเด็กอยู่ใช้อะไรไม่ได้ ถังทงจึงกางปีกมังกร (หรือปีกค้างคาว) แล้วโผเข้าต่อกรปีศาจน้ำอย่างถึงพริกถึงขิงจนได้ชัย ที่แท้ถังทงมิใช่คน

แทนที่เจ้าหญิงจะขอบใจกลับต่อว่าว่าบินได้ทำไมไม่บอกปล่อยให้เธอเดินทางไกลทำไม

สองคนพบผิงเหยา ชายหนุ่มที่ดูน่าประทับใจและเอาใจใส่เจ้าหญิงยามเธอหิวในขณะที่ถังทงไม่ใส่ใจ ถังทงไม่สบใจเปิดโปงผิงเหยาที่แท้เป็นปีศาจปลอมตัวมา ผิงเหยาจึงคืนรูปแล้วหนีหายไป มันเป็นพวกเปลี่ยนร่างได้ (shape-shifting)

สองคนเดินทางต่อไปถึงสะพานยาวไกลข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง เจ้าหญิงไม่ยอมเดิน ถังทงไม่ยอมบินเพราะต้องการประหยัดพลังงาน สองคนจึงพบกันครึ่งทางให้เจ้าหญิงขี่หลังถังทงเดินข้ามสะพานไป

แล้วเจ้าหญิงก็ขี่หลังถังทงข้ามสะพานยาว “อย่าจับก้นฉันสิ” “แล้วจะให้ทำยังไง”

โทริยามาให้สัมภาษณ์ว่าเขาเขียนเรื่องดรากอนบอยเป็นแนวกังฟูเพียงเพราะเป็นเวลาประจวบเหมาะที่เขากำลังชื่นชอบกังฟู บรู๊ซ ลี และเฉินหลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินหลง

อีกประการหนึ่งคือเขาอยู่กับ ดร.สลัมป์มานานซึ่งฉากหลังจะดูเหมือนอเมริกามากกว่า เมื่อจะเขียนเรื่องยาวอีกเรื่องจึงตั้งใจย้ายฉากหลังมาประเทศจีน มีกลิ่นอายของตะวันออกและมีความจริงจังมากกว่า ดร.สลัมป์ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแทรกมุขใส่แก๊กที่นักอ่านคาดไม่ถึงเสมอๆ อีกทั้งหนักข้อมากกว่าดรากอนบอย

หลายคนที่อ่านดรากอนบอลย่อมจำฉากบลูม่าเปิดหวอให้ผู้เฒ่าเต่าดูได้ มุขนี้เกิดขึ้นกับแค่ถังทง มิได้เกิดกับอาจารย์โรชิแต่อย่างใด

ผิงเหยาซึ่งเป็นปีศาจที่แปลงร่างได้มีความคล้ายคลึงหยำฉาในดรากอนบอล เคียงข้างด้วยแมวคู่ใจ เป็นศัตรูกับถังทงในตอนแรกแต่กลายเป็นมิตรกับซุนโงคูในตอนท้าย

ส่วนที่เปลี่ยนไปมากมายจนทำให้ดรากอนบอลเติบใหญ่เป็นอีกจักรวาลหนึ่งต่างหากคือมังกรที่เคยตัวเล็กไม่โตเต็มวัยในดรากอนบอยกลายเป็นมังกรที่ตัวใหญ่กว่าดาวพระเคราะห์ทั้งดวง และใหญ่กว่าจักรวาลทั้งจักรวาลในที่สุด

 

ที่สะพาน หุ่นสังหารซึ่งได้รับคำสั่งห้ามมิให้ผู้ใดล้ำเขตสะพานไปได้เข้าต่อสู้กับถังทงไม่เลิกรา ถังทงหมดทางจึงคืนร่างงอกปีกมังกร (หรือปีกค้างคาว) เข้าต่อกรหุ่นสังหาร เจ้าหญิงตกใจจนฉี่ราด

ผิงเหยาปรากฏตัวบอกว่าหุ่นสังหารรับคำสั่งป้องกันสะพานมานานกว่าร้อยปีแล้วจนกว่าเจ้านายจะสั่งหยุด เจ้านายตายไปนานแล้ว ทันใดนั้นขุนพลชาวจีนคนหนึ่งปรากฏตัวสั่งหุ่นให้หยุดทำหน้าที่แล้วก็ได้ผล หุ่นปิดสวิตช์ตัวเอง ขุนพลจีนนั้นจึงคืนร่างเป็นผิงเหยา ที่แท้เป็นเขานั่นเอง

แต่ว่าตอนนี้เสื้อผ้าเจ้าหญิงเปียกฉี่ เจ้าหญิงขอผิงเหยาแปลงร่างเป็นชุดใหม่ให้สวมใส่เดินทางต่อ ฟังดูน่าจะจั๊กจี้พิกล สามนาทีต่อไปเธอก็เปลือยเปล่า

“ฉันแปลงร่างได้แค่ครั้งละสามนาที” •

 

การ์ตูนที่รัก | นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์