กลางคืน ผมได้ออกตรวจพื้นที่กับลูกน้อง

วันรุ่งขึ้น ผมได้เดินทางไปประชุมที่กองกำกับ กับ ด.ต.ซุ่นเต็ก ห้องหาย และเกือบทุกคืน ผมจะนอนที่โรงพักปากน้ำ ได้เห็นสภาพของพื้นที่ชายทะเล พื้นที่ทางเศรษฐกิจ ที่มีแพปลาจำนวนมากมาย เห็นคานเรือประมง ได้รับรู้ถึงกลิ่นทะเล กลิ่นแพปลา กลิ่นโรงงานปลาป่น กลิ่นนี้จะติดตัวคนที่ทำงาน จนจมูกจำได้ว่าทำงานที่ไหน

พื้นที่ยังคลาคล่ำไปด้วยคนงานแพปลา พวกลูกเรือประมง มีคนพม่ามาอยู่อาศัยกันเป็นจำนวนมาก จนเกิดชุมชนที่แออัด มีปัญหายาเสพติดเกือบทั่วไป

ยาเสพติดเวลานั้นจะเป็นเฮโรอีน ชนิดผงขาว จำหน่ายโดยบรรจุใส่ในหลอดกาแฟหรือหลอดพลาสติก ยาวประมาณ 1 นิ้ว ใช้ไฟลนปิดหัวท้าย ผมกับตำรวจพยายามจับคนขายให้ได้ แต่การจับไม่ง่าย เพราะพวกคนขายมีเทคนิควิธีการ เมื่อเข้าค้นที่บ้านของคนขายหลายครั้ง ก็ไม่เจออะไรเลย ทั้งๆ ที่ผู้ต้องหาที่ถูกจับมาก็ยืนยันว่าซื้อจากบ้านหลังนี้

ผมมาเสียรู้พวกขายยาเสพติด ด้วยวิธีการง่ายๆ แต่ตำรวจจับยาก เพราะคนขายจะไม่เอายาเสพติดไว้ในบ้าน แต่จะเอาเฮโรอีนที่บรรจุอยู่ในหลอดกาแฟแล้วยัดใส่ลงไปในก้อนดินน้ำมัน นำไปติดแปะที่ใต้สะพานไม้ คนมาซื้อจ่ายเงินครบ คนขายจะชี้ให้หยิบก้อนดินน้ำมันที่ติดแปะไป

ยาเสพติดเยอะ ทำให้คดีลักทรัพย์เกิดบ่อย ยิ่งการฆ่ากันตายเกิดเป็นประจำ ทั้งแทงกันด้วยมีด ยิงกันด้วยปืน ไปชันสูตรพลิกศพ ก็พบศพนอนจมกองเลือด ตามตรอกซอยเปลี่ยวๆ มืดๆ ไม่มีแสงไฟมากนัก

นอกจากผมจะเสียรู้คนขายยาเสพติดแล้ว ยังมีอีกครั้งที่ผมเสียรู้ผู้หญิงที่เป็นผู้ต้องหา ผมได้ติดตามไปเจอตัวผู้ต้องหาซึ่งเป็นผู้หญิงที่ออกหมายจับไว้ในความผิดฐานฉ้อโกงทรัพย์ จึงได้จัดทำบันทึกการจับกุม

ในระหว่างนั้น ผู้ต้องหาขออนุญาตเข้าไปในห้องเพื่อขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ผมเห็นว่าเป็นผู้หญิงน่าจะไม่เป็นปัญหาอะไร นั่งเขียนบันทึกจับกุมจนเสร็จ แล้วรอว่าเมื่อไหร่ผู้ต้องหาจะออกมาจากห้องเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ

หลังจากเข้าไปเมื่อสักครู่นานผิดสังเกตจึงเริ่มสงสัย ระหว่างนั้นมีเด็กผู้ชายอายุประมาณ 4 ถึง 5 ขวบ คงเป็นลูกชายของผู้ต้องหา เดินออกมาจากห้อง ผมจึงถามไปว่า “ไอ้หนู แม่ไปไหนแล้ว”

ลูกชายผู้ต้องหาก็ตอบตามภาษาเด็กซื่อๆ ว่า “แม่ปีนหน้าต่างในห้องออกไปแล้ว” เท่านั้นแหละ ผมรีบออกติดตามไปทันที แต่ช้าไป ผู้ต้องหาหายไปแล้ว เพราะสภาพบ้านเรือนบริเวณนั้นอยู่ติดๆ กันแออัดไปหมด

ผู้หญิงไว้ใจไม่ได้จริงๆ เจอเข้ากับตัวเองเลย

 

การมาทำงานที่โรงพักแห่งนี้ได้สร้างความผูกพันกับตำรวจโรงพักได้อย่างน่าประทับใจ และผมยังได้จัดทำบรรยายสรุปของโรงพักไว้เป็นอนุสรณ์ ตามที่ผมเล่ารายละเอียดไว้

วันที่ 27 พฤศจิกายน 2525 ร.ต.ต.นพดล เผือกโสมณ มาตามผม บอกว่าผู้กำกับเรียก จึงทราบว่ามีการระดมกำลังตำรวจจากในเมือง ไปจับกุมบ่อนการพนัน ที่บ้านทับหลี อ.กระบุรี และจับผู้ต้องหาที่แอบลักลอบเล่นการพนันได้ 18 คน ส่งผู้ต้องหาไปยัง สภ.อ.กระบุรี

สำหรับ อ.กระบุรี มี 5 ตำบล คือ ต.น้ำจืด, ต.ปากจั่น, ต.มะมุ, ต.น้ำจืดน้อย และ ต.ลำเลียง

วันที่ 28 พฤศจิกายน 2525 ขณะผมกำลังทำสำนวนการสอบสวนอยู่นั้น เวลาประมาณ 10.00 น. พ.ต.ต.ชั้น กาญจนี สวส.สภ.อ.เมืองระนอง ได้ให้ผมร่วมเดินทางไปเกาะเหลา และเกาะกำ เพราะได้รับแจ้งมีเหตุปล้นเรือกับเครื่องยนต์

ผมได้ขับรถยนต์ไปกับ พ.ต.ต.ชั้น ตรงไปยัง ต.หงาว และหาของกินในตลาดก่อนลงเรือ ที่เตาถ่านบ้านล่าง

เมื่อนั่งเรือออกไปผ่านป่าโกงกางที่มีหนาแน่น เห็นพวกฝูงลิงวิ่งไล่กระโดดกันไปมา จากลำน้ำป่าโกงกางจนออกสู่ทะเล แล้วไปถึงเกาะกำ มีชาวบ้านอยู่ 11 หลังคาเรือน

พ.ต.ต.ชั้น ได้สอบสวนบันทึกปากคำพยานต่างๆ และจัดทำบันทึกจนเรียบร้อย จึงเดินทางกลับ และเรือแล่นผ่านโพงพางที่ดักปลากลางทะเล กระชังเลี้ยงปลา ซึ่งจ้างชาวพม่าเฝ้ามีขนำเป็นที่พักในทะเล เมื่อถึง ต.หงาว ผมขับรถกลับเข้าเมืองพร้อม พ.ต.ต.ชั้น

และมีอีกหลายครั้งที่ต้องไปชันสูตรพลิกศพตามเกาะ เช่น เกาะพยาม เพราะมีเหตุเกิดขึ้น เช่น เรือล่ม ชาวบ้านเสียชีวิต หรือพบศพลอยมา การเดินทางก็ต้องอาศัยเรือประมง ใช้เวลาในการเดินทางมากที่เดียว

 

ไม่นานนัก ก็มีการแต่งตั้ง ร.ต.อ.ไทยชนะ ทองคำมา มาดำรงตำแหน่ง สวป.สภ.อ.เมืองระนอง คนใหม่ทดแทน พ.ต.ต.เฉลิม ฉับพลัน ที่เสียชีวิต

ระหว่างวันที่ 19-26 ธันวาคม 2525 มีการแข่งขันกีฬาเขต ที่ จ.ภูเก็ต ทั้งเจ้าหน้าที่ นักกีฬา และประชาชนทั่วไป ตลอดจนผู้บังคับบัญชา ต่างเดินทางจากสถานที่ต่างๆ ทั่วประเทศ ผ่าน จ.ระนอง เพื่อไปร่วมการแข่งขันกีฬาเขต ในครั้งนี้ใช้ถนนเพชรเกษม เป็นถนนสายหลัก ผ่านไปภูเก็ต

ช่วงที่ถึง จ.ระนอง สภาพถนนโค้งคดเคี้ยว ขึ้นลงไปตามไหล่เขาบางแห่งสูงชัน สองข้างถนนมีทั้งป่ารกชัฏและสวนยางพารา รถขนาดใหญ่ ทั้งรถบัส รถทัวร์ รถบรรทุกสิบล้อ ไม่สามารถที่จะใช้ความเร็วได้ จึงเป็นโอกาสของกลุ่มคนร้ายปล้นรถที่เคลื่อนตัวได้ช้าๆ เป็นประจำ

เมื่อมีการแข่งขันกีฬาสำคัญ ผู้บังคับบัญชาทุกระดับ จึงสั่งให้ทุกท้องที่ที่เป็นเส้นทางผ่านไปภูเก็ต ระดมเจ้าหน้าที่ตำรวจ ดูแลให้ความปลอดภัย จัดรถสายตรวจ และเฝ้าระวังตามจุดต่างๆ

ดังนั้น ผมและเพื่อนๆ ตำรวจ เมื่อออกเวรแล้ว ต้องไปเป็นหัวหน้าชุดดูแลเส้นทางพร้อมกับลูกน้องอีกประมาณ 10 นาย เน้นเฉพาะเวลากลางคืนจนรุ่งเช้า หมุนเวียนกันไปจนเสร็จการแข่งขันกีฬาเขต

ในวันที่ผมไปทำหน้าที่จะมีทั้งลาดตระเวน เป็นจุดสกัด

บางครั้งก็นอนริมถนนกับลูกน้องทั้งคืน ส่วนใหญ่จะไปพักกันที่บริเวณน้ำตกปุญญบาล ข้างถนน

 

คนระนองเวลานั้น เมื่อจะเข้ากรุงเทพฯ จะใช้บริการรถทัวร์ปรับอากาศ ซึ่งมีบริษัทรถทัวร์ คือ ยานยนต์ทัวร์ มิตรทัวร์และทัวร์ทอง รถออกเวลา 19.00 น.

รถทัวร์ทุกคันก่อนเดินทางเข้ากรุงเทพฯ จะต้องมาเริ่มต้นที่หน้า สถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองระนอง ผมเห็นรถทัวร์ทีไร อดคิดถึงบ้านไม่ได้สักที นอกจากรับผู้โดยสารบางส่วนแล้ว ตำรวจยังถ่ายรูปผู้โดยสารไว้ทุกคัน

นอกจากนั้น ยังรับเจ้าหน้าที่ตำรวจ สังกัดกองกำกับการตำรวจภูธรจังหวัดระนอง เพื่อทำหน้าที่รักษาความปลอดภัย คันละ 2 นาย โดยแต่งเครื่องแบบตำรวจ มีอาวุธปืนยาว เอ็ม 16 หรือเอชเค 33 ตำรวจจะคุ้มครองให้ความปลอดภัย

เมื่อผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยว เพราะมีเหตุปล้นรถทัวร์รถบรรทุกบ่อยครั้ง และเจ้าหน้าที่ตำรวจจะลงจากรถทัวร์ เมื่อเข้าพื้นที่ อ.กระบุรี เป็นเช่นนี้ทุกคืน เป็นมาตรการป้องกันปล้นหรือชิงทรัพย์รถทัวร์

จ.ระนองในช่วงเวลาที่ผมไปทำงาน ถือว่ายังเถื่อนและดิบมากพอสมควร มีการยิงกันบ่อย บางครั้งไม่มีเหตุผลอะไร แค่ขอต่อบุหรี่เพื่อจุดสูบ ผิดใจนิดเดียวก็ชักปืนยิงกันแล้ว

ชาวพม่ามักจะถูกยิงตายกลางถนนเป็นประจำ และการสืบสวนทำได้ยากมาก

 

ในระหว่างที่ผมนอนเฝ้าถนน เพื่อดูแลความปลอดภัยให้กับรถที่ผ่านไปมา ผมมักจะได้พูดคุยกับตำรวจอาวุโส ตำรวจเก่าๆ มีอายุมากแล้ว และฟังตำรวจเหล่านี้เล่าถึงชีวิตของพวกเขาที่ผ่านประสบการณ์เป็นตำรวจมาอย่างโชกโชนว่าเป็นอย่างไรบ้าง

ตำรวจที่ผมสนิทสนมคุ้นเคย มีเรื่องเล่าเก่าๆ ของตำรวจที่ผ่านมานานแล้วว่า เมื่อก่อนที่ความเจริญยังไม่ทั่วถึง การเดินทางยังไม่สะดวก ยังไม่มีรถยนต์วิ่งได้ทั่วถึงอย่างทุกวันนี้ ตำรวจอยู่กันอย่างยากลำบาก พวกที่อยู่นอกๆ ออกไป ไกลจากตัวจังหวัด

เช่น ที่ อ.กะเปอร์ เมื่อต้องเดินทางเข้ามาที่จังหวัดเพื่อส่งหนังสือ เส้นทางต้องเดินเท้าผ่านป่าทึบ ตำรวจชอบพูดว่า เป็นป่าดงดิบ มีสัตว์ป่าชุกชุม ต้องระมัดระวังตัวมาก โดยเฉพาะเสือ อาจถูกเสือกัดทำร้ายได้

ผมฟังแล้วนึกภาพตามไปเหมือนผมได้อ่านนิยายเรื่องเพชรพระอุมา ของพนมเทียน และสนุกกับการได้ฟังเรื่องเล่าจากปากตำรวจเก่า

หรือบางคนก็เล่าเรื่องเก่า เมื่อครั้งที่ตำรวจ สภ.อ.กะเปอร์ ถูก ผกค.บุกโจมตีโรงพักหลายครั้ง มีตำรวจเสียชีวิต และบาดเจ็บ เช่น

วันที่ 11 กันยายน 2523 ผกค.ประมาณ 60 คน บุกเข้าโจมตีและจุดไฟเผา สภ.ต.กำพวน อ.กะเปอร์ และบ้านพักนายสิบพลตำรวจเสียหาย มีเจ้าหน้าที่ตำรวจได้รับบาดเจ็บ

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2524 ผกค.ประมาณ 100 คน บุกเข้าโจมตีและจุดไฟเผา สภ.ต.บ้านบางมุด อ.กะเปอร์ เสียหาย

วันที่ 1 มีนาคม 2524 ผกค.ประมาณ 100 คน ซุ่มโจมตี เจ้าหน้าที่ตำรวจ พลเรือนและทหาร ขณะกลับจากการตรวจสถานที่เกิดเหตุกรณี ผกค.บุกเผา สภ.ต.บ้านบางมุด อ.กะเปอร์ ที่บ้านน้ำแดง หมู่ที่ 1 ต.เชี่ยวเหลียง อ.กะเปอร์ เป็นเหตุให้ พ.ต.ต.จรัส ณ พัทลุง สวญ.สภ.อ.กะเปอร์ กับพวกรวม 9 นาย เสียชีวิต

เป็นเรื่องเล่าที่เป็นเหตุการณ์จริง ระยะเวลาเพิ่งผ่านไม่นาน ความรู้สึกต่างๆ ที่ตำรวจได้รับรู้ยังไม่จางหายไป พวกผมจึงมีการระมัดระวังตัวกันมาก เตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลาทั้งคนและปืน

แล้วตำรวจเก่าๆ บางคนก็ย้อนอดีตเล่าถึงการปราบปรามโจรผู้ร้ายชื่อดังของปักษ์ใต้ ที่มีชื่อว่า เสือขิน มีการสู้กันอย่างดุเดือด เสือขิน ก็เหมือนโจรสลัด ที่ชอบออกปล้นเรือประมง หรือจับเรียกค่าไถ่ ถือเป็นเทรนด์ยอดนิยมของโจรปักษ์ใต้แห่งยุคสมัยนั้น

ตำรวจมือใหม่อย่างผม ฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้นและเห็นการทำงานของตำรวจที่สู้กับโจรผู้ร้ายอย่างจริงจัง ได้รับฟังเรื่องเล่ามากมายจากปากตำรวจถึงวีรกรรมความกล้าหาญ หรือความกล้าบ้าบิ่นของตำรวจในอดีต ที่เล่ากันปากต่อปากสืบๆ กันมา

ผมรู้สึกภูมิใจแทนตำรวจที่ทั้งเก่งทั้งกล้า อยากเก่งแบบนั้นบ้าง แล้วให้ตำรวจนำมาเล่ากันต่อๆ

ในเวลาเดียวกันผมกับตำรวจทั้งหมดก็ทำหน้าที่เฝ้าถนนเพชรเกษม ที่รายล้อมไปด้วยป่าเขาที่รกทึบ มีความมืดปกคลุม เห็นเพียงเงารางๆ และเมื่อมีแสงไฟจากรถยนต์ส่องผ่านมา หรือบางครั้งแสงแดงวาบๆ จากบุหรี่ที่ตำรวจจุดสูบ ก็พอช่วยให้มองเห็นเงาตะคุ่มๆ ว่าเป็นใคร

ในท่ามกลางความมืดอย่างนี้ พอทำให้การทำหน้าที่มีสีสัน การได้ฟังตำรวจพูดคุยกัน เมื่อผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ก็จะระมัดระวังในการทำงานมาก เพราะกลัวตำรวจรุ่นหลังเอาเรื่องของผมไปนินทาถ้าหากทำไม่ดีเอาไว้ คงจะอายถึงลูกหลานและเพื่อนๆ ตำรวจมาก

เมื่อผมทำงานแล้ว ชีวิตก็ขลุกอยู่แต่โรงพักหรือพื้นที่ เข้าเวรออกเวร ไปอำเภอเพื่อขออนุมัติหมายจับ ไปศาล ฝากขังผู้ต้องหา หรือเป็นพยานศาลไปโรงพยาบาลดูคนเจ็บ หรือชันสูตรศพ ขอรับใบชันสูตรบาดแผลและศพ ไปเรือนจำสอบสวนผู้ต้องหา ไปส่งของกลาง ออกตรวจ ตั้งจุดสกัดคนร้าย ออกกวาดล้างตรวจค้นจับกุม ติดตามผู้ต้องหาที่ยังหลบหนี ทั้งฝึกตำรวจ

จนใกล้สิ้นปี สารวัตรใหญ่ได้พาพวกผมไปอวยพรปีใหม่ต่อผู้บังคับบัญชา ที่กองบังคับการตำรวจ 10 จังหวัดสุราษฎร์ธานี พร้อมกระเช้าผลไม้และเหล้านอกราคาแพง พล.ต.ต.วิรุฬห์ พื้นแสน เป็นผู้บังคับการตำรวจภูธร 10 และ พบ พ.ต.อ.ชิน โพธิ์ทอง รองผู้บังคับการตำรวจภูธร 10 พ.ต.อ.กฤช ศุภกิจจารักษ์ ผู้กำกับการสืบสวน กองบังคับการตำรวจภูธร 10

ทำให้ผมเริ่มรู้จักธรรมเนียมผู้น้อยต้องไปหาผู้ใหญ่เวลาสำคัญแบบนี้

 

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022