“แฟนเดย์…แฟนกันแค่วันเดียว” ภาพยนตร์โดย บรรจง ปิสัญธนะกูล ผลงานเปิดประเดิมของค่ายจีดีเอช ทำเงินไปมากพอสมควร และคงมีคนดูหนังจำนวนไม่น้อยที่ได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้มาแล้วเรียบร้อย

งานเขียนชิ้นนี้จะชวนคุยถึงประเด็นหลักข้อหนึ่ง ซึ่งปรากฏให้เห็นเด่นชัดอยู่บนโครงเรื่องใหญ่ของหนัง

เรื่องราวของ “แฟนเดย์ฯ” ถูกเล่าผ่านมุมมองของ “เด่นชัย” ตัวละครพนักงานไอที ผู้มีบุคลิกเป็นหนุ่มเนิร์ด/หมกมุ่น หรืออาจถึงขั้น “โรคจิต” นิดๆ ที่แอบหลงรัก แอบติดตาม “นุ้ย” พนักงานการตลาด สาวสวยประจำบริษัท ซึ่งมีฐานะลับๆ เป็น “อนุภรรยา” ของ “คุณท็อป” หนุ่มใหญ่ รูปหล่อ เจ้าของบริษัท ผู้มีภรรยาและลูกแล้ว

สำหรับผม จุดสำคัญที่น่าสนใจและชวนขบคิดในหนังเรื่องนี้ ก็คือ ความสัมพันธ์อัน “ไม่เท่าเทียม” ระหว่างตัวละครหลัก 3 ราย ซึ่งวางฐานอยู่บนการต้องแบกรับภาระในการคิดฝันหรือจินตนาการอย่าง “ไม่เสมอภาค” กัน

“คุณท็อป” กับ “นุ้ย”

“คุณท็อป” เป็นเจ้านาย เป็นผู้ชายที่มีทั้ง “บ้านใหญ่” และ “บ้านเล็ก” มีฐานะทางสังคมและเศรษฐกิจที่ดี ส่วน “นุ้ย” เป็นเพียงพนักงานฝ่ายการตลาดคนหนึ่ง และเป็น “เมียน้อย” ของเจ้าของบริษัท

ความสัมพันธ์ระหว่าง “คุณท็อป” กับ “นุ้ย” จึงไม่เท่าเทียม ไม่เคยเท่าเทียม หรือไม่อาจเท่าเทียมกันได้อยู่แล้ว

ความสัมพันธ์เช่นนั้นส่งผลให้ “นุ้ย” ต้องเป็นฝ่ายแบกรับภาระในการคิดฝันหรือจินตนาการถึงบางเรื่องราว เพื่อหล่อเลี้ยงสายสัมพันธ์ลับๆ ดังกล่าวเอาไว้

เธอต้องคิดเยอะฝันแยะถึงการมีชีวิตครอบครัวที่ดี ที่ถูกต้อง ที่เป็นทางการ นั่นหมายความว่า “คุณท็อป” จำเป็นจะต้องหย่าร้างกับภรรยาและทอดทิ้งลูกๆ

ซึ่งเป็นไปได้ยาก หรือ “เป็นไปไม่ได้เลย” (ในมุมมองของ “เด่นชัย”)

ผิดกับฝ่ายชายอย่าง “คุณท็อป” ที่ไม่ต้องแบกรับภาระในการคิดฝันอะไรมากมาย เขาเพียงแค่ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับ “นุ้ย” เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอกำลังเดินทางไปถึงจุดเปราะบาง

หรือไม่ก็แสวงหากิมมิคกุ๊กกิ๊กมาชโลมใจฝ่ายหญิงเป็นครั้งคราว

“นุ้ย” กับ “เด่นชัย”

หากความสัมพันธ์ระหว่าง “คุณท็อป” กับ “นุ้ย” แสดงให้เห็นถึงสถานะ “ชายเป็นใหญ่” แบบเดิมๆ

การดำรงอยู่ของตัวละคร เช่น “เด่นชัย” ก็ช่วยเปลี่ยนเกมให้สายสัมพันธ์ระหว่างชาย-หญิงใน “แฟนเดย์ฯ” มีมิติ/เหลี่ยมมุมอันสลับซับซ้อนมากยิ่งขึ้น

ขณะที่ “นุ้ย” มีสถานะเป็นพนักงานสาวสวยของบริษัท เป็นคนรักแบบลับๆ ของเจ้านาย และเป็น “ซัมบอดี้”

“เด่นชัย” กลับเป็นเพียงพนักงานฝ่ายไอทีตรงชายขอบของบริษัท ไม่มีตัวตน ไม่ถูกจดจำ หรือกล่าวง่ายๆ ได้ว่าเป็น “โนบอดี้”

ในความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งคู่ “นุ้ย” จึงอยู่เหนือกว่า “เด่นชัย”

และจึงเป็น “เด่นชัย” ซึ่งต้องแบกรับภาระในการเฝ้าละเมอเพ้อพกถึงนางฟ้าอย่าง “นุ้ย” และพยายามคิดแทนเธอในหลายต่อหลายเรื่อง

“เด่นชัย” เฝ้าคิดฝันจินตนาการแต่ว่าชีวิตของ “นุ้ย” จะเป็นอย่างไร? เธอต้องการสิ่งใดมาเติมเต็มความปรารถนา? เธอจะประสบปัญหาอะไรบ้าง? เธอจะลำบากยากเย็นมากน้อยเพียงไหน?

ก่อนที่เขาจะแอบเข้าไปช่วยแก้ไขอุปสรรคและเติมเต็มความต้องการต่างๆ ให้ “นุ้ย” อย่างลับๆ (ทั้งที่ในความเป็นจริง เธออาจไม่เคยต้องการความช่วยเหลือเหล่านั้นเลยก็ได้)

เท่ากับว่า “เด่นชัย” คือฝ่ายนั่งๆ นอนๆ มโนถึงแต่ “นุ้ย” โดยที่ฝ่ายหญิงไม่ได้เฝ้าคิดถึง “เด่นชัย” หรือรู้สึกวิตกกังวลอะไรแทนเขาเลย

ถึงรู้ว่า “เด่นชัย” มีตัวตนอยู่ “นุ้ย” ก็แสร้งทำเป็นมองไม่เห็น หรือไม่ต้องการเห็น

กระทั่ง “นุ้ย” ประสบเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่ญี่ปุ่น จนเธอมีอาการสูญเสียความทรงจำชั่วคราวเป็นเวลาหนึ่งวัน รูปแบบความสัมพันธ์ระหว่าง “เด่นชัย” กับ “นุ้ย” จึงแปรเปลี่ยนไป

“เด่นชัย” ไม่ใช่ไอ้หนุ่มเนิร์ดคนเก่า ที่ทำได้เพียงแค่แอบละเมอเพ้อฝันถึง “นุ้ย” ในฐานะ “เบี้ยล่าง” ซึ่งไม่ถูกเห็นค่า อีกต่อไป

แต่เขากลับกลายเป็นผู้ (เพิ่ง) สร้างประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับ “นุ้ย” ขึ้นมาใหม่

“เด่นชัย” ค่อยๆ ก่อรูปวิธีคิด-วิถีชีวิต “ชั่วคราว” ให้แก่ “นุ้ย” (เช่นเดียวกับที่ “นุ้ยคนใหม่” ได้ช่วยมอบความมั่นใจบางประการให้แก่เขา)

พร้อมทั้ง “ปลดปล่อย” เธอออกจากพันธะความสัมพันธ์ในลักษณะเดิมๆ

“คุณท็อป-เด่นชัย” กับ “นุ้ย”

หลังจาก “เด่นชัย” กับ “นุ้ย” มีวันชื่นคืนสุขด้วยกันเพียงวันเดียว

คล้ายว่าความสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่างตัวละครหลักสามราย และภาระหนักของตัวละครบางราย ซึ่งจะต้องแบกรับหน้าที่ในการเฝ้าจินตนาการถึง/เป็นห่วงเป็นใยคู่ความสัมพันธ์ซึ่งอยู่เหนือกว่าตนเอง จะหวนกลับคืนไปสู่จุดเดิม

“คุณท็อป” เหมือนจะยังปักหลักอยู่ตรงด้านบนสุดของลำดับความสัมพันธ์นี้

“นุ้ย” เหมือนจะยังต้องหมั่นสร้างความหวังให้ตัวเอง และเฝ้ารอคอยวันเวลาที่เธอกับ “คุณท็อป” จะมีโอกาสได้สร้าง “ครอบครัวใหม่” ร่วมกัน

ส่วน “เด่นชัย” ก็เหมือนจะยังเฝ้าละเมอเพ้อพกและฝันดีถึง “นุ้ย” ข้างเดียวต่อไป (แม้เขาได้ตัดสินใจลาออกจากงานแล้ว) ผิดกับ “นุ้ย” ที่น่าจะระลึกจดจำความสุขชั่วครู่ชั่วคราวหนนั้นไม่ได้

รักระหว่าง “เด่นชัย” กับ “นุ้ย” อาจไม่สมหวังและไม่ถูกสานต่อ

แต่หนังก็ทิ้งปริศนาเอาไว้ว่า “นุ้ย” อาจมิได้ลืมเลือนประสบการณ์หนึ่งวันที่เธอกับ “เด่นชัย” เคยเดินทางท่องเที่ยวและใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะคู่รัก ไปจนหมดสิ้น

นอกจากนี้ “นุ้ย” ยังอาจตระหนักถึงตัวตนอีกด้านของตนเอง ตัวตนที่ไม่ได้อยากเป็น “ภรรยาน้อย” ของใคร ไม่ได้ต้องการจะทำลายชีวิตคู่ของผู้หญิงคนอื่น และลูกๆ ของเธอ

เมื่อ “นุ้ย” ได้รับการปลดปล่อยแล้ว อย่างไรเสีย เธอก็มิอาจกลับไปเป็น “นุ้ยคนเดิม” มิอาจกลับไปถูกกักขังด้วยกรอบกรงความสัมพันธ์รูปแบบเดิมๆ

“น้ำตา” ของ “นุ้ย” ระหว่างค้นพบความทรงจำบางอย่างในจอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานช่วงท้ายเรื่อง สื่อแสดงให้เห็นถึงภาวะ “ปลดเปลื้อง” ดังกล่าว ขณะเดียวกัน ก็บ่งชี้ถึง “ภาระใหม่” ที่หนักหน่วงยิ่งขึ้นของเธอ

มีความเป็นไปได้ว่า “นุ้ย” จะตัดสินใจยุติความสัมพันธ์กับ “คุณท็อป” และลาออกจากบริษัทตามรอย “เด่นชัย”

ขณะที่ “คุณท็อป” ยังงุนงงในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

ขณะที่ “เด่นชัย” ยังรู้สึกฟินกับวันคืนดีๆ ที่เขาได้ใกล้ชิด “นุ้ย” และสิ่งดีๆ ที่เขาได้แอบทิ้งไว้ให้เธอ (โดยหารู้ไม่ ว่านั่นคือการสร้างปมปัญหาใหม่ให้แก่ “นุ้ย”)

“นุ้ย” กลับต้องเป็นผู้แบกรับภาระในการครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่างๆ มากมาย

จากที่เคยใฝ่ฝันถึงการมีครอบครัว “เฉพาะ” ของตนเอง “นุ้ย” ก็เริ่มคิดถึงความเจ็บปวดที่ “แม่” และ “ลูกๆ” ในครอบครัวอื่น อาจได้รับจากการกระทำของเธอ

“นุ้ย” อาจเริ่มรู้สึกถึงการมีอยู่และความสำคัญของ “เด่นชัย” ผู้แอบมาปลดปล่อยเธอ แล้วหนีหายจากไป

เธอจึงต้องกลายมาเป็นผู้แบกรับภาระหนักหนาที่สุด ในการคิดฝันแทน/ถึงคนอื่นๆ ไปพร้อมๆ กับการสร้างความเจ็บปวดหรือบาดแผลส่วนบุคคลใหม่ๆ เพื่อย้ำเตือนถึงความรู้สึกผิดบาปในใจของตนเอง

“นุ้ย” คือผู้เสียสละที่ต้องเผชิญหน้ากับความฝันอันรวดร้าวเพียงลำพัง

“ฝัน” จึงไม่ได้ลำเอียง เพราะ “ความฝัน” ไม่เหมือนกับ “ความจริง”

แต่ “ฝัน” อาจลำเอียง เพราะแม้แต่ในบรรดาผู้คนที่พยายามนำพาตนเองเข้าสู่ “โลกแห่งความฝัน”

ก็ยังมิได้แบกรับภาระในการคิดฝันและการเผชิญหน้ากับ “ฝันร้าย” อย่างเสมอภาคกัน