การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

Emoji Movie

เป็นหนังการ์ตูนที่ไม่สนุกสมคำเล่าลือแม้ว่าจะได้เสียง แพทริก สจ๊วร์ต มาช่วยพากย์แล้วก็ตาม

ผลงานของโคลัมเบียและโซนี่พิคเจอร์ หนังให้ไอเดียใหม่ๆ อยู่บ้าง มีฉากหลังน่าสนใจอยู่บ้าง แต่ทำได้ไม่ดี

ออกแบบตัวละครไม่น่ารักและมุขตลกที่มีน้อยเกินไป

มิหนำซ้ำยังแป้กเสียเป็นส่วนใหญ่

หนังเล่าเรื่องจีน สะกดว่า Gene เป็นอิโมจิที่มีสีหน้าเบื่อหน่าย คำภาษาอังกฤษว่า Meh คำบรรยายไทยแปลว่า เหอะ คำพากย์ไทยแปลว่า เฉย บางครั้งก็เรียกว่าเฉยเซ็ง

จีนมีปัญหา เขาสามารถแสดงออกทางสีหน้าได้มากกว่าที่จะทำหน้าเบื่อแต่เพียงอย่างเดียว ในการออกงานครั้งแรกของเขา เขาประหม่าจนกระทั่งแสดงออกหลายสีหน้าพร้อมๆ กัน ไม่รู้ว่าเป็นอารมณ์แบบใดกันแน่ ต้นฉบับเรียก multi-expressional emoji

หัวหน้าอิโมจิคือสไมลี่ ซึ่งเป็นอิโมจิยิ้มดั้งเดิมเพียงแต่ปรากฏตัวเป็นหญิง กล่าวหาว่าเขาเป็นความผิดปกติ คือ malfunction และต้องทำลายทิ้ง

จีนไม่ยอมถูกทำลายโดยง่าย ด้วยความช่วยเหลือของพ่อแม่ซึ่งเฉยมากเสียจนคนดูก็ออกจะรำคาญเอาเสียจริงๆ ทุกครั้งที่สองท่านปรากฏตัว

จีนหนีออกจากเมืองอันเป็นที่อยู่ของแอพพลิเคชั่นและข้อมูลต่างๆ ในสมาร์ตโฟนไปกับอิโมจิตกกระป๋องตัวหนึ่งคือ ไฮไฟว์ รูปฝ่ามือพร้อมตบ

จีนและไฮไฟว์ออกจากเท็กซ์โทโพลิส (Textopolis) ไปพบสาวน้อยเจลเบรก (Jail Break) ซึ่งเป็นอิโมจินอกคอกและเคยถูกกล่าวหาว่าเป็นความผิดปกติมาก่อนแล้วเช่นกัน

สามสหายออกเดินทางผ่านแอพพลิเคชั่นต่างๆ เพื่อไปให้ถึงคลาวด์ (cloud)

หนังควรจะสนุก มีเรื่องให้เล่า มีการผจญภัยที่น่าสนใจในโลกของมือถือ แต่ไม่สนุก

อิโมจิควรมีหน้าเดียว จะรู้สึกหรือมีอารมณ์อย่างไรก็มีหน้าเดียว อิโมจิหลากหลายชนิดตามที่เราเห็นกันทุกวันบนหน้าจอจะมีที่อยู่ของตัวเองเป็นช่องๆ อย่างเป็นระเบียบ รอเวลาที่อเล็กซ์ เด็กหนุ่มที่เป็นตัวเอกของเรื่องจะกดใช้เพื่อส่งข้อความ

แต่อิโมจิมิใช่ข้อความ เป็นเพียงการแสดงออกทางอารมณ์ในการสื่อสารสมัยใหม่ ซึ่งมีหน้าเดียว หน้าเดียวนั้นมีความหมายหนึ่งที่ต้นทางคือผู้ส่ง คืออเล็กซ์ แต่หน้าเดียวกันนั้นเองอาจจะมีความหมายไม่ตรงกับที่อเล็กซ์หมายถึงเมื่อไปถึงปลายทางคือ แอ๊ดลี่ เด็กสาวที่เขาหมายปอง

วัยรุ่นเป็นวัยคบหาเพื่อนรู้ใจ สนใจเพื่อนต่างเพศ แต่มักแสดงออกไม่เป็นเป็นธรรมดา ที่จริงแล้วอเล็กซ์อยากรวบรวมความกล้าเข้าไปพูดกับแอ๊ดลี่ เป็นเพื่อนซี้ของเขาเองที่แนะนำว่าอย่าทำ มันไม่ทันสมัย จะสื่อสารให้ล้ำสมัยต้องนี่เลย อิโมจิ

อเล็กซ์เองมักมีสีหน้าเฉยๆ เป็นธรรมดาเหมือนอิโมจิเหอะ-เฉย-เซ็งจริงๆ เสียด้วย

บนเครื่องของเรามีอิโมจิเป็นร้อยพัน แต่คนส่วนใหญ่ใช้ไม่กี่ตัว ตัวที่ไม่ถูกใช้จะถูกโละไปไว้ในกรุ ช่วงที่จีนและไฮไฟว์เดินทางผ่านกรุอิโมจิตกกระป๋องเป็นฉากหนึ่งที่น่าจะสนุกกว่าที่เห็น ลำพังได้เห็นอิโมจิที่เราไม่ค่อยได้ใช้ต้องมาจมปลักในแดนเถื่อนเช่นนั้นก็สร้างความรู้สึกเล็กๆ ในหมู่คนดูได้แล้ว เราไม่น่าลืมใช้พวกเขาเลย

เมื่อออกจากเท็กซ์โทโพลิส จีน ไฮไฟว์ และเจลเบรกต้องเดินทางลัดเลาะไปตามทางเดินระหว่างไอคอนแอพพลิเคชั่นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสอย่างที่เราเห็นบนหน้าจอ และบางครั้งพวกเขาต้องวิ่งหนีไวรัสทำลายล้างที่อีสาวสไมลี่ย์ปล่อยออกมาตามล่า ครั้นหนีไม่ทันหรือบางทีก็เจตนาใช้แอพพ์บางแอพพ์เป็นทางลัด พวกเขาก็จะหลบเข้าไปในแอพพ์เลย

ยูทูบ (YouTube) เป็นแอพพ์หนึ่งที่พวกเขาหลบเข้าไป คือสถานที่ที่จีนพบว่าที่แท้แล้วมนุษย์หนึ่งใบหน้าแสดงสีหน้าออกได้อย่างหลากหลาย

อินสตาแกรม (Instagram) เป็นอีกแอพพ์หนึ่งที่น่าสนใจ เหตุการณ์ต่างๆ สถานที่ท่องเที่ยวในอดีต ถูกบันทึกไว้ในดินแดนแห่งความทรงจำ คือเรื่องราวของอเล็กซ์ตั้งแต่แรกเกิด จนเติบโต นี่คือบริเวณที่อเล็กซ์มีชีวิตชีวามากกว่าที่ใด

ดร็อปบ๊อกซ์ (Drop Box) เป็นแอพพ์ที่สามสหายใช้เป็นทางลัดไปสู่คลาวด์ตามที่แอพเคชั่นนี้ออกแบบไว้ เมื่อพวกเขาเข้าไปในแอพพ์ แล้วเข้าไปอยู่ในกล่อง แอพพ์จะเอากล่องไปดร็อปจริงๆ ด้วย

จะเข้าคลาวด์ต้องใส่รหัสผ่านของอเล็กซ์ แต่สามสหายเป็นแค่อิโมจิ ไม่รู้รหัสผ่าน พวกเขาจึงติดอยู่ที่ไฟร์วอลล์ (Firewall) ดินแดนสีแดงที่ร้อนแรงเพราะกำแพงเพลิง

บางครั้งพวกเขาใช้เกมในการเดินทาง เกมหนึ่งคือ Just Dance เกมเต้นรำที่หลายๆ คนชอบเล่น เต้นถูกจังหวะตามสาวเต้นนำในเกมก็จะมีแผ่นสี่เหลี่ยมปรากฏขึ้นให้เดินไป หากเต้นผิดจังหวะ 3 ครั้งแผ่นที่ยืนอยู่นั้นเองที่จะหายวับไปแล้วผู้เล่นจะตกลงเบื้องล่างหายไปเลย

ครั้งหนึ่งพวกเขาต้องผ่านถังขยะ คือ Trash เป็นที่อยู่ของทั้งข้อมูลและแอพพ์ที่ถูกลบ หลังจากเกมจัสต์แดนซ์ถูกลบ สาวเต้นนำก็ลงมานั่งร้องไห้น้ำตาเป็นสีน้ำมันอยู่กลางกองขยะนี้เอง ที่กองขยะนี้คือที่ที่ไฮไฟว์พบเมล์ที่อเล็กซ์เขียนความในใจให้แอ๊ดลี่แต่ไม่กล้าส่งชิงลบทิ้งเสียก่อน

ข้อมูลเป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจ ครั้งหนึ่งมีปลาวาฬสีน้ำเงินลอยละล่องผ่านพวกเขาไป คือปลาวาฬในรายงานส่งครูของอเล็กซ์ จะเห็นว่ามือถือในมืออเล็กซ์คือแหล่งรวมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับอเล็กซ์ ไม่ว่าจะเป็นข้อมูล ประวัติ ประสบการณ์ ถังขยะ และอารมณ์ จนกระทั่งมีคำกล่าวว่าตัวตนของมนุษย์ทุกวันนี้ที่แท้อยู่ในสมาร์ตโฟนมากกว่าอยู่ที่ร่างกาย

ด้วยแอพพลิเคชั่นที่ดี ร่างกายมนุษย์ทำได้สารพัด แอพพลิเคชั่นต่างๆ นานาทำหน้าที่เป็นส่วนขยายความสามารถของมนุษย์อย่างอเนกอนันต์ และถ้าสมาร์ตโฟนหาย มนุษย์คนนั้นก็แทบจะหายไปด้วย

แต่ว่าจริงหรือที่มือถือทำทุกอย่างแทนอเล็กซ์ได้ทั้งหมด

หนังควรจะส่งข่าวสารประเด็นนี้ได้ชัดเจนกว่าที่ทำเพราะเมื่อดูจนจบแล้วเราก็ยังไม่แน่ใจนักว่าลำพังอเล็กซ์ที่ไร้มือถือและพร้อมจะฟอร์แมตเครื่องใหม่ทั้งหมดจะสามารถสื่อสารกับแอ๊ดลี่ได้รู้เรื่องหรือเปล่า หรือที่แท้เพราะฝีมือของอิโมจิหลายสีหน้าผิดปกติเช่นจีนที่ช่วยเขาไว้เสียก่อน

แอพพลิเคชั่นที่เป็นพระเอกของเรื่องคือ Spotify และ Twitter เสมือนหนึ่งจะบอกว่านับจากนี้โลกจะอยู่กันด้วยเสียงเพลง และการสื่อสารที่รื่นรมย์ประหนึ่งนกบิน

หนังได้รับคำตำหนิจากนักวิจารณ์ทั่วโลกอย่างเป็นเอกฉันท์ รวมทั้งประเด็นที่ แพทริก สจ๊วร์ต มาให้เสียงพากย์เป็นอุนจิด้วย เป็นหนึ่งในหนังการ์ตูนสมัยใหม่ที่เล่าเรื่องสมัยใหม่ได้ “เห่ย” มาก

เห่ย ก็น่าจะเป็นอิโมจิอีกตัวหนึ่งที่ไปอยู่ในถังขยะเรียบร้อยแล้ว