สูญ | ณภัค เสรีรักษ์ : ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

ณภัค เสรีรักษ์ | ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

สูญ

 

ร้อน

ราวกับไฟกำลังลามไป

ทุกหนทุกแห่ง

ป่าฝนอันชุ่มฉ่ำกำลังลุกไหม้

อุรังอุตัง ช้างแคระ เสือปลา แรดสุมาตรา สำลักควันไฟระหว่างหนีตาย

ป่าเมฆอันชื้นชุกไปด้วยมอสส์และเฟิร์นกำลังลุกไหม้

เขียด กบ กิ้งก่า กอริลลาภูเขา และเหล่าปักษาทุรนทุราย

ป่ารอยต่อกึ่งเขตร้อนกำลังแห้งเหือด

ทิวต้นสน เมเปิ้ล โอ๊ก เร้ดวู้ด ลุกโชนดั่งทะเลเพลิง

สุสานแห่งเถ้าถ่านกำลังมอดไหม้?

 

ร้อน

ราวกับทุกหนทุกแห่งอยู่ในฤดูเดือด

ร้อน… จนเทือกธารน้ำแข็งขั้วโลกกำลังหลอมละลาย

ร้อน… จนเพนกวินจักรพรรดิไม่สามารถสืบพันธุ์ได้

สรรพชีวิตมุ่งหน้าสู่การสูญพันธุ์ครั้งสุดท้าย?

 

จากแอมะซอน โอริโนโก คองโก ถึงกีนาบาตางัน ลำธารกำลังร่ำร้องไห้

จากเกรตแบริเออร์รีฟถึงเบลีซแบริเออร์รีฟ เหล่าปะการังกำลังล้มตาย

จากหิมาลายาถึงปาตาโกเนีย กีนาบาลู ฟูจิ อากองกากัว

จากราปานุยถึงเอาเตอารัว

เทพยดาแห่งขุนเขา เถาวัลย์ พรรณไม้ สายน้ำ ส่ำสัตว์ โขดหิน โคลนดิน สินแร่ เห็ดรา สาหร่าย กัลปังหา เพิงผา มหาสมุทร ต่างหวาดกลัว

เมื่อลมฟ้าอากาศเปลี่ยนแปรอย่างเป็นประวัติการณ์

ราวกับฤดูกาลกำลังอันตรธาน

สู่กาลอวสานของสรรพสิ่ง

แม้แต่ภูตผีวิญญาณของแบคทีเรียและจุลชีวัน

เมื่อทุกหนทุกแห่งคือสุสานแห่งความสาบสูญ

คงไม่เหลือเวลาให้นับถอยหลัง… จนถึง… ศูนย์? •