ขอแสดงความนับถือ

เรียน บ.ก.มติชนสุดสัปดาห์
หลายเรื่องในมติชน (สุดฯ) สนุกสนาน น่าติดตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง My Chefs ของ คุณอนุสรณ์ ติปยานนท์
หน้ากระดาษน้อยจัง อย่าเพิ่งให้รีบจบนะ
รออยู่ทุกๆ วันศุกร์ ว่าเมื่อไหร่จะถึงวันศุกร์ซักที
หวัดดีปีใหม่ 2561 ครับ
ปราโมทย์ วัฒนกูล

ก่อนอื่น ต้องขออภัย “ปราโมทย์ วัฒนกูล” อย่างสูงที่ “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับต้อนรับปีใหม่ 5 มกราคม 2561
My Chefs ของคุณอนุสรณ์ ติปยานนท์ ขาดหายไป
หายไป อันเนื่องจากอุบัติเหตุในช่วงปีใหม่
ด้วยเพราะเรามีการปิดเนื้อหาบางส่วน “ล่วงหน้า”
ทำให้ My Chefs มาช้าไปเฉียดฉิว
แต่โปรดอย่าเป็นห่วง My Chefs มาประจำร้าน “ท่าอากาศยาน” เรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณแทน “อนุสรณ์ ติปยานนท์”
สำหรับการเฝ้ารอทุกวันศุกร์

แม้ตอนนี้ “มติชนสุดสัปดาห์” จะมี “ถนัดศรีชวนชิม” ตำนานแห่งความอร่อย
จะมีอาทิตย์ละมื้อ ของ “คนข้างครัว”
และมี “ปรุงในครัว ทัวร์นอกบ้าน” ของ แม่หวาน ละมุนมัม
รวมถึง อนุสรณ์ ติปยานนท์ ที่แวะเวียนเข้าไปสู่ปริมณฑล “อาหารและเชฟ” ตอนนี้
อย่างไรก็ตาม เรายินดีที่จะนำเสนอ “เพิ่ม” อีกหนึ่งคอลัมน์
“ครัวอยู่ที่ใจ”

หากใครติดตามหนังสือ “หยดน้ำหวาน ในหยาดน้ำตา” ของ “อุรุดา โควินท์”
อันเป็นบันทึกเรื่องราวของนักเขียนหนุ่ม “กนกพงศ์ สงสมพันธุ์” นักเขียนซีไรต์ ผู้จากไป
จะพบว่า ณ หุบเขาฝนโปรยไพร
ในหลายๆ ตอน “อาหาร” และการประกอบอาหาร ถูกใช้เป็น “ฉาก” สำคัญของหนังสือ
ทำให้สาวน้อยจาวเหนือ นักศึกษาบัญชี พนักงานธนาคาร นักเขียนอาชีพ ที่ฝังตัวอยู่ภาคใต้นับทศวรรษ
มี “เสบียงกรัง” อันมากมาย มาปรุงใน “ครัวอยู่ที่ใจ” อย่างมีรสชาติแน่นอน

“อุรุดา โควินท์” มีจดหมายน้อยถึง “ปานบัว บุนปาน” และผ่านมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” ว่า
“…ครัวอยู่ที่ใจ เป็นเรื่องของอาหาร ชีวิต และต่างๆ ที่แวดล้อมมันค่ะ
อาจจะไม่ได้เน้นสูตรแปลกใหม่
แต่จะเน้นเรื่องราว
ค่อยๆ จูงมือคนอ่านมาเข้าครัว
ให้เห็นว่า อาหารนั้นเชื่อมโยงไปยังทุกเรื่องได้ค่ะ
…จะเริ่มต้นเขียนถึงความทรงจำทั้งหมด
…อาหารจะขุดความทรงจำออกมาได้เยอะค่ะ
ที่คิดไว้ และลงมือเขียนแล้ว ก็หลายเรื่อง หลายเมนู มากจริงๆ และยังไม่พ้นวัยเด็กเลย
มีอีกหลายเซ็กชั่นที่อยากเขียน เช่น อาหารราคาประหยัด (เมนูไม่เกินร้อย)
อาหารที่ปรุงเร็วๆ
อาหารเช้า อาหารกลางวัน (แบบห่อไปกิน)
หรือกระทั่งอุปกรณ์ในครัว เป็นต้นนะคะ
หวังว่าจะเพลิดเพลินค่ะ และขอบคุณมากนะคะ
–ได้เขียนก็สนุกมากแล้วค่ะ…

เมนูแรกที่ “อุรุดา โควินท์” นำเสนอคือ
ไข่เจียวขี้เหนียวน้ำมัน
เหมือนเมนู สนุก-สนุก
กระนั้น เมื่อไข่เจียวนั้นมีความทรงจำ
ความทรงจำถึง “ใบหน้าผู้ชาย จมูกทรงหยดน้ำรับกับสันกราม ดวงตาโตซึ่งดูราวกับมีเรื่องตื่นเต้นตลอดเวลา”
ถูกนำเสนอในลักษณะ “ไข่เจียวพับครึ่ง”
และเสิร์ฟในจานรูปจันทร์เสี้ยว
เรื่องราวของอาหารจานง่ายๆ นี้ ก็ยืดยาว
“เรื่องถูกตัดเป็นชิ้น วูบวาบ วิบไหวในใจไม่ยอมหยุด
ใช่…กะอีแค่ได้ทำไข่เจียวหนาๆ นี่ละ”…
คือเสน่ห์ปลายจวักของ “อุรุดา โควินท์” ที่โปรยปรายไว้ให้เราค้นหา