มีภาพยนตร์หลายเรื่องที่มักมีหุ่นยนต์เป็นตัวเอกของเรื่อง และในยุคของโลกดิจิตอล เราสามารถสร้างหุ่นยนต์ หรือโรบอตที่มีคุณสมบัติเกือบเท่าเทียมมนุษย์ เพื่อทำงานทุกอย่างแทนมนุษย์ได้

Ando Lloyd – A.I. knows Love ซีรี่ส์ญี่ปุ่น ที่พระเอกดัง ทาคูยะ คิมูระ รับบท เรย์จิ มัทซูชิมะ ศาสตราจารย์สอนวิชาฟิสิกส์ นักวิทยาศาสตร์ผู้ปราดเปรื่อง คิดค้นเรื่องมิติของเวลา และรู้ล่วงหน้าว่าตัวเอง และ อาซาฮี อันโดะ (โค ชิบาซากิ) คู่หมั้นคนสวยจะถูกฆ่า เรย์จิมักจะบอกกับอาซาฮีเสมอว่า แม้ต้องตายไปก็จะปกป้องอาซาฮีตลอดไป

และจริงอย่างที่เรย์จิคาดไว้ เขาถูกหุ่นยนต์จากโลกอนาคตของปี 2113 (ละครเรื่องนี้ออกฉายปี 2013 เปิดตัวตอนแรกด้วยเรตติ้ง 19.2%) ตามฆ่า แต่ไร้ร่องรอยของศพและการพบเห็น แม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นที่สนามบิน ซึ่งมีผู้คนมากมาย มีเพียงข่าวการถูกฆ่า และมีโทรศัพท์ถึงอาซาฮีซึ่งเป็นเสียงของเรย์จิก่อนตาย บอกว่าจะปกป้องเธอ

อาซาฮีรับรู้การตายของเรย์จิด้วยความเสียใจมาก และมีหุ่นยนต์ที่เหมือนมนุษย์มากๆ จากโลกอนาคตตามมาฆ่าเธอ ผลักเธอให้ตกรางรถไฟ แต่มีผู้ชายซึ่งหน้าตาเหมือนเรย์จิ (ทาคูยะ คิมูระ แสดงเป็นตัวละคร 2 คน) มาช่วยไว้

และบอกว่าเขาถูกส่งมาจากโลกอนาคต รับคำสั่งมาให้ปกป้อง อาซาฮี อันโดะ

 

ชายที่หน้าเหมือนเรย์จิ บอกกับอาซาฮีว่าเขาเป็นหุ่นยนต์รุ่น ARX-11 เมื่อใช้พลังงานจนหมด ต้องชาร์ตแบตเตอรี่จากไฟฟ้า เวลาชาร์ตไฟ เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านใช้ไม่ได้ เพราะเขาใช้พลังงานสูงมาก

และเมื่อเขาบาดเจ็บจะมีหุ่นยนต์ผู้หญิงในชุดพยาบาลชื่อซาปุริ (ทซึบาสะ ฮอนดะ) ที่โผล่ออกมาจากลิ้นชัก พร้อมกระเป๋าเครื่องมือ มาซ่อมแซมเขา (คล้ายโดเรม่อนออกมาจากลิ้นชักพร้อมกระเป๋าวิเศษ)

ซึ่งภายหลังอาซาฮีได้ตั้งชื่อหุ่นที่หน้าเหมือนเรย์จิว่า อันโดะ ลอยด์

ลอยด์ช่วยชีวิตอาซาฮีไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าที่เธอจะเชื่อ เขาต้องต่อสู้กับหุ่นยนต์จากโลกอนาคตที่ถูกส่งมาฆ่าอาซาฮี เพราะการมีชีวิตของเธอมีผลต่อโลกอนาคต

เหมือนกรรมในชาตินี้ มีผลต่อชาติหน้า

 

Ando Lloyd- A.I. knows Love นับเป็นละครวิทยาศาสตร์แนวใหม่ แปลกแตกต่าง และล้ำสมัยมาก ละครสร้างขึ้นอันเนื่องจากเหตุการณ์แผ่นดินไหว 11 มีนาคม 2011 ซึ่งอาจเกิดแนวคิดการใช้หุ่นยนต์เหมือนมนุษย์แทนมนุษย์ และความเป็นอมตะ

อาชีพของพระเอกเป็นนักฟิสิกส์ ส่วนนางเอกทำงานบริษัทไอที นับเป็นการปูเรื่องที่ทันสมัย

การเกิดของพระเอก เหมือนการใช้เครื่องพิมพ์ปริ๊นเตอร์ (Printer) ที่ค่อยๆ ก่อตัวจากลูกบาศก์เล็กๆ แปลงร่างเป็นมนุษย์ ซึ่งในเวลาต่อมาก็มีหุ่นอีกตัวที่เกิดจากความคิดของ นานาเสะ มัทซูชิมะ (ยูโกะ ชิมะ) น้องสาวของเรย์จิที่เป็นนักวิทยาศาสตร์เช่นกัน

ด้วยความเก็บกดจากวัยเด็กของนานาเสะ ที่มักถูกเปรียบเทียบกับเรย์จิ เรื่องความฉลาดความเก่งของพี่ชาย ทำให้นานาเสะเกิดความอิจฉาริษยาขึ้นในใจ

และแปรเปลี่ยนเป็นพลังลบด้านร้าย สร้างหุ่นยนต์ที่เก่งกว่า ร้ายกาจกว่ามาต่อสู้เพื่อทำลายลอยด์ ทำร้ายเรย์จิ โดยไม่รู้ตัว

 

เหมือนการต่อสู้ทางจิตใจของด้านบวกและลบที่ขัดแย้งกัน ความรู้สึกที่รุนแรงทำให้เกิดชีวิตคือหุ่นยนต์ร้ายได้ ละครเหมือนบอกผู้ปกครองว่าอย่าเปรียบเทียบหรือสอนให้ลูกๆ แข่งขันกัน

หากนานาเสะซึ่งมุ่งทำร้ายเรย์จิ เป็นเพียงอารมณ์ แต่นักการเมือง นักธุรกิจในโลกอนาคต กลับใช้หุ่นยนต์เหล่านี้เพื่อสร้างอำนาจให้ตัวเอง มีการบิดเบือนข้อมูล และการมุ่งฆ่าเรย์จิคือเหตุผลหลักที่ส่งผลต่อโลกอนาคต

ตำรวจถูกใช้เป็นเครื่องมือ และหุ่นยนต์เหมือนมนุษย์มากๆ จนแทบแยกไม่ออก ดูน่ากลัวและอันตรายมาก นักแสดง เคนอิจิ เอ็นโดะ ที่รับบทตำรวจแสดงได้ดี

ดูแล้วรู้ว่า นักการเมืองและพวกบ้าอำนาจ มีในทุกยุคสมัย ทั้งโลกนี้และโลกหน้า คำว่า “หุ่นเชิด” ก็คงเหมือนพวกหุ่นยนต์ที่คอยรับคำสั่ง โดยไม่มีสมองคิด

หุ่นยนต์อย่างลอยด์เสียอีก ที่ยังมีความคิดกว่า คิดจะสร้างปัจจุบัน ที่เป็นความภูมิใจในอนาคต และเป็นหุ่นยนต์ที่มีจิตใจดี รู้ดีรู้ชั่วยิ่งกว่ามนุษย์ เป็นหุ่นยนต์ที่ถูกใส่ใจ จนรู้จักรักและการจากลา

ชอบตอนที่พระเอกฆ่าหุ่นยนต์ตัวร้าย มีการขอคำสั่งเพื่อทำลายซาก หุ่นยนต์นั้นก็จะค่อยๆ หายไป ไม่เป็นขยะล้นโลก

 

พระเอกทาคูยะแสดงเป็นตัวละคร สองบทบาท สองบุคลิก เป็นศาสตราจารย์เรย์จิที่ดูบ๊องๆ น่ารัก และเป็นลอยด์หุ่นยนต์ที่ขรึม, ตรงไปตรงมา เมื่ออาซาฮีไม่เชื่อเขา ลอยด์จะตอบว่า เขาไม่ได้ถูกติดตั้งฟังก์ชั่นโกหก และความรักเป็นข้อบกพร่องของคนที่มีอารมณ์ทางเพศ ฟังแล้วอึ้ง!

แม้จะเป็นละครแนววิทยาศาสตร์ แต่ก็มีบทน่ารักมุ้งมิ้งของพระเอกนางเอก ช่วงเป็นคู่รักกัน คั่นเป็นระยะๆ เมื่อนางเอกคิดถึงคนรัก และให้รู้ว่าทำไมเรย์จิจึงรักอาซาฮีมาก รักและพร้อมจะปกป้อง แม้ตายก็จะรักและปกป้องเธอ

เหมือนบอกว่า “…ฉันจะอยู่เป็นคนของเธอ จะรักเธอตลอดไป แม้อยู่หรือตายก็ยังรักเธอ” เป็นเหตุผลของการตายไป หรือการกลับมาของเรย์จิ

ดูแล้วลุ้นว่าเรื่องราวจะไปทางไหน หุ่นยนต์จะมาแทนที่มนุษย์ได้หรือไม่ ความรู้สึกนั้นจะทดแทนกันได้หรือไม่