หนุ่มเมืองจันท์ เขียนถึงภพายนตร์แฟนเดย์ ชื่อตอน “1 วัน อะไรก็ได้” ในคอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ของ มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 9 – 15 ก.ย. 2559 ในตอนหนึ่ง มีความน่าสนใจดังนี้

มีคำถามหนึ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นของ “ความคิดสร้างสรรค์”

นั่นคือ คำถามว่า “จะเกิดอะไรขึ้น ถ้า…”

สร้างเงื่อนไขขึ้นมาแล้วจินตนาการต่อ

หนังทุกเรื่องก็เกิดขึ้นจากคำถามนี้

“แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว” ก็เช่นกัน

เขาตั้งคำถามง่ายๆ ว่า “จะเกิดอะไรขึ้น ถ้า…”

…ถ้าเรามีโอกาสเป็นแฟนกับผู้หญิงที่เราหลงรักสัก 1 วัน

คำถามแบบนี้ “โดน” มากครับ

เพราะเป็นคำถามที่แทงเข้าไปสู่ “อดีต” ของทุกคน

แต่ละคนล้วนเคยแอบหลงรักใครบางคน

สาวๆ ก็เคยมี “หนุ่มในฝัน” ที่อยากได้เขาเป็นแฟน

ส่วนผู้ชาย ก็เช่นกัน

เข้าใจคำว่า “หมา” มอง “เครื่องบิน” เป็นอย่างดี

เห่าจนคอแห้ง

เครื่องบินก็ไม่หล่นมาสักที

คำถามนี้ทำให้ทุกคนจินตนาการย้อนไปสู่วันเก่า

หนังหยิบเรื่องโรคความจำเสื่อมระยะสั้นแค่ 1 วัน มาเป็นเงื่อนไขสร้างความเป็นไปได้

และสร้างเงื่อนไข “เครื่องบินตก” ให้ “เต๋อ” มีโอกาสสวมบทเป็น “แฟน” ในวันที่ “มิว” ความจำเสื่อม

ระยะเวลาแค่ 1 วันเท่านั้น

จะทำอะไรดี

เฮ้อ…แค่คิดก็ “ฟิน” แล้ว

พอคนดูเริ่มมีความสุข “โต้ง” บรรจง ก็ลากคอเราเข้าถ้ำ

แล้วตีหัวให้สำนึก

เอ็งเป็นหมา

เธอเป็นเครื่องบิน

…จำไว้

เพราะวินาทีที่นางเอกจะตื่นนอน ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นใน 1 วันของ “เต๋อ” กับ “มิว” จะสวนทางกัน

1 วันที่คนหนึ่งจะลืมในวันพรุ่งนี้

แต่เป็น 1 วันที่อยู่ในความทรงจำของอีกคนหนึ่งตลอดไป

…ทั้งชีวิต