ภายใต้วาทกรรมว่าด้วย”ชังชาติ” ภายใต้บรรยากาศแห่งการรังเกียจ”เสื้อแดง” ภายใต้ความรู้สึกเหยียดหยาม”สามกีบ”อันแวดล้อมอยู่โดยรอบพรรคอนาคตใหม่ต่อเนื่องถึงพรรคก้าวไกล

การปรากฏขึ้นของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ถือได้ว่าเป็นจุดแห่ง”ความแปลกแยก”เป็นอย่างสูง

หากมองจากสถานะที่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ อันรับช่วงพรรคอนาคตใหม่มาจาก นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ มาอยู่ในยุคแห่งพรรคก้าวไกล

สภาพก็ดำเนินไปอย่างที่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เคยเปรียบ เทียบในเชิงอุปมา นั่นก็คือ ภาพของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ คือภาพนักวิ่งเทรลสุดโหด ขณะที่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ คือนักเล่นสควอช มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งหากมองย้อนกลับหลังไปยังสถานะอันเคยเป็นหนุ่ม”คลีโอ” ขณะที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ คือนักเคลื่อนไหวในหมู่นักศึกษาและสมัชชาคนจน ยิ่งอยู่กันคนละโลก

จึงพลันที่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ถือกีร์ต้าออกร้องเพลงในรายการ”เรื่องเล่าเช้านี้”จึงกลายเป็นไวรัลอย่างรวดเร็ว

ทั้งยังเป็นเพลง”คืนนี้ขอหอม”มิใช่”เราคือเพื่อนกัน”

 

ในต่างกรรมต่างวาระสังคมอาจเห็น นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ร้องเพลง”เราคือเพื่อนกัน” กับ นายปิยบุตร แสงกนกกุล และ นายชัย ธวัช ตุลาธน

แต่นั่นก็ดำเนินไปเหมือนกับเป็น”พิธีกรรม”เนื่องจากมี นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นนักร้อง”นำคีย์”

กระนั้น เมื่อเป็นตัวของตัวเอง เสียงเพลงอันรินไหลออกจากปากของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ กลับดำเนินไปในกระสวน “ใจฉันเช่นไร คิดถึงเธอ” หลับตาครั้งใด ยังคงเจอ ภาพเธอในใจ

นี่ย่อมต่างไปจาก”ซ้าย”ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นซ้ายในยุคหลังสงคราม ไม่ว่าจะเป็นซ้ายในยุค 2500 ไม่ว่าจะเป็นซ้ายในยุคหลังเดือนตุลาคม 2516

เป็นซ้ายที่มาพร้อมกับ”เพลงรัก เพลงคิดถึง” และสดชื่นเมื่อเห็น”สุราก้าวหน้า”ได้รับการสนองตอบจากสังคม

 

มีความพยายามจะวาดหัวต่อหูให้ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ในระดับที่จะเป็นคนจุดชนวนให้ประเทศไทยกลายเป็นยูเครนเหมือนบทบาทของเซเลนสกี้

แต่คำถามก็คือ ใครจะเล่นบทเป็นปูติน ใครจะเล่นบทเป็นไบเดนใครกันแน่จะเป็น”ชนวน”นำไปสู่ความวิบัติอีกครั้ง

หลังจากเห็นมาแล้วก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ก่อนรัฐประหารเมือเดือนพฤษภาคม 2557

ไม่น่าจะเป็นคนน่ารักแบบ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ แน่นอน