เคยได้ยินเรื่องการวิจัยเปรียบเทียบระหว่างคนที่มีนิสัยวางของระเกะระกะบนโต๊ะทำงาน กับคนที่โต๊ะสะอาดเรียบร้อย จัดห้องเป็นระเบียบไหมครับ

มีการทดลองหลายครั้ง

ผลการวิจัยออกมาตรงกันว่าคนที่ห้องทำงานเรียบร้อย มักเป็นคนมีน้ำใจและใจกว้าง

แต่คนที่โต๊ะทำงานรก ห้องนอนรก วางของเกะกะ จะเป็นคนที่ฉลาด มีความคิดสร้างสรรค์

Robert Thatcher ผู้เชี่ยวชาญด้านสารเคมีในสมองที่ส่งผลต่อพฤติกรรม อธิบายว่าคนที่นึกอยากจะวางอะไรไม่เป็นที่เป็นทาง

เพราะสมองของคนนั้นคิดหลายเรื่องที่ซับซ้อนไปพร้อมกัน

แต่ที่ผมชอบที่สุด คือ การอธิบายว่าคนที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ จะเป็นคนที่สามารถตั้งรับกับอุปสรรคได้อย่างรวดเร็ว

“เช่นเดียวกับการอยู่ในห้องที่รกจะฝึกให้เราเจอกับความยุ่งยากตลอดเวลา เดี๋ยวแว่นหาย เดี๋ยวหนังสือหาไม่เจอ จนเมื่อเราไปเจอความยุ่งยากอื่นๆ ในชีวิต เราจะตั้งสติรับกับมันได้เร็วกว่าคนอื่น”

สำหรับผมแล้ว คำอธิบายนี้ถือเป็น “ความคิดสร้างสรรค์” ที่สุด

ไม่รู้ว่าใช้เวลาคิดเหตุผลนี้นานไหม

ขนาดคนโต๊ะทำงานรกอย่างผม ยังเขินเลยครับ 555

 

ผมมีเรื่อง “ความคิดสร้างสรรค์” มาเล่าให้ฟัง 4 เรื่อง

เรื่องแรก ผมไปเจอนักธุรกิจหนุ่มคนหนึ่ง เขาเล่าไอเดียเรื่องโครงการ “เรือยอชต์” ที่สร้างสรรค์มาก

เศรษฐีหลายคนใฝ่ฝันอยากมีเรือยอชต์ล่องแม่น้ำ หรือทะเล

แต่เรือยอชต์ราคาแพง

ยิ่งใหญ่ ยิ่งหรู ยิ่งราคาสูง

และส่วนใหญ่พอซื้อมาแล้วก็ไม่ค่อยมีเวลาล่องเรือยอชต์เท่าไร

แต่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเรื่องการดูแล บำรุงรักษา และจ้างกัปตันเรือมาขับให้

อยากได้ก็อยากได้

แต่คำนวณแล้วไม่ค่อยคุ้ม

น้องคนนี้เขาเลยคิดโครงการเรือยอชต์แบบสร้างสรรค์ แก้จุดอ่อนทุกเรื่อง

สมมุติว่าเรือยอชต์ราคา 30 ล้านบาท

เขาชวนเพื่อนๆ หรือคนที่สนใจ 30 คนมาลงทุนคนละ 1 ล้านบาท

ให้ทุกคนออกแบบผ้าหุ้มเบาะหรืออุปกรณ์ในเรือของตัวเอง โดยมีดีไซเนอร์มารับบรีฟ

ทุกคนจะมีสิทธิใช้เรือเดือนละ 1 ครั้ง

ทุกครั้งที่ใช้ กัปตันจะเปลี่ยนเบาะใหม่เป็นเบาะสไตล์ของคุณ

ตอนพาเพื่อนลงเรือก็จะทักทายเรียกชื่อคุณ

เหมือนเป็นเรือยอชต์ส่วนตัวของคุณ

การดูแลรักษาก็ถูกกว่าเป็นเจ้าของคนเดียวเพราะแชร์กัน 30 คน

โครงการนี้ตอบโจทย์การอยากมีเรือยอชต์ของเศรษฐี และแก้จุดอ่อนทั้งหลายที่เคยมีมา

“ใช้เรือครบ 5 ปีก็ทาสีใหม่ ขายต่อได้เงินกลับไปคนละ 6-7 แสนบาท”

และใครอยากมีเรือยอชต์ลำใหม่ก็ลงเงินซื้อใหม่

ใช้ระบบเดิม

ฟังจบ ผมรู้เลยว่านักธุรกิจคนนี้ห้องทำงานต้องรกแน่ๆ

 

เรื่องที่สอง เป็นเรื่อง “คิดสวนทาง”

“พี่จิก” ประภาส ชลศรานนท์ เคยเล่าว่ามีวิธีคิดหนึ่งที่เขาใช้ประจำในการสร้างสรรค์งาน

คือ “คิดสวน”

คนส่วนใหญ่คิดแบบไหน ให้คิดสวน

ตัวอย่างที่ชัดเจน คือ หนังเรื่อง “พี่มากพระโขนง”

เรื่องของแม่นาคพระโขนง เป็นเรื่องเล่าที่คนส่วนใหญ่รู้ดีอยู่แล้ว

ส่วนใหญ่จะเล่าผ่านมุมมองของ “แม่นาค”

แต่ทีมเขียนบทของ GDH คิดสวน

เล่าใหม่ในมุมของ “พี่มาก”

กลายเป็นหนังไทยที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาลจนถึงวันนี้

หรือวันก่อน ผมอ่านเรื่องการแต่งเพลง “คนของเธอ” ของ “จิรศักดิ์ ปานพุ่ม”

เขาก็ใช้วิธีคิดแบบนี้

จำเนื้อเพลง “จงรัก” ได้ไหมครับ

“โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต และโปรดอย่าถามว่าอดีตฉันเคยรักใคร”

คือ เราบอกผู้หญิงว่าให้สนใจแต่ปัจจุบัน

อย่าใส่ใจในอดีตเลย

…อย่าถาม

“จิรศักดิ์” เอาเพลงจงรักเป็นสารตั้งต้น

แล้วคิดสวนทาง

แทนที่จะห้ามผู้หญิงถาม

เขากลับขอไม่ให้ผู้หญิงเล่าเรื่องอดีตของเธอให้ฟัง

“ไม่ต้องบอกฉัน ถึงวันที่เลยผ่าน

ไม่ต้องบอกฉัน ว่าเคยมีใคร คนไหนยังไง

แค่บอกว่ารัก แค่เธอรักฉัน ง่ายๆ

ฉันต้องการแค่ใจของเธอ

วันวานยังคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้

แต่ฉันพร้อมจะอยู่ ฉันพร้อมจะตาย เพื่อรักคำเดียว

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมา

ขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ

ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ดูแลเธอ”

แค่คิดสวนทางเพลง “จงรัก”

เพลง “คนของเธอ” กลายเป็น “เพลงฮิต” ไปเลย

 

เรื่องที่สาม เป็นเรื่องการเจรจาต่อรองแบบ “สร้างสรรค์”

นักธุรกิจใหญ่คนหนึ่งให้เลขาฯ โทร.ไปจองร้านอาหารระดับมิชลิน

ร้านนี้เขาจะเสิร์ฟทีละเมนู

พนักงาน : เรามี 2 คอร์สค่ะ 7 หรือ 9 รับแบบไหนดีครับ

เลขาฯ : ขอจองโต๊ะใหญ่ 8 ที่นั่ง แต่อาหาร 2 แบบได้ไหมคะ อย่างละครึ่ง เผื่อมีคนกินน้อย

พนักงาน : ไม่ได้ค่ะ ต้องแบบใดแบบหนึ่ง

เลขาฯ กลับไปแจ้งเจ้านาย นักธุรกิจใหญ่คนนั้นจึงขอคุยเอง

นักธุรกิจ : ขอแยกเป็น 2 แบบไม่ได้หรือครับ

พนักงาน : ไม่ได้ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ

นักธุรกิจ : ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอเปลี่ยนเป็นจอง 2 โต๊ะแทนได้ไหมครับ

พนักงาน : ค่ะ

นักธุรกิจ : โต๊ะแรก 4 คนคอร์สเล็ก 7 อีกโต๊ะ 4 คนคอร์สใหญ่ 9

พนักงาน : ได้ค่ะ

นักธุรกิจ : แล้วช่วยจัด 2 โต๊ะนี้ให้ติดกันได้ไหมครับ

พนักงาน : เอ่อ…ได้ค่ะ

นักธุรกิจ : ขอบคุณครับ

 

เรื่องสุดท้าย เป็นเรื่อง “ความคิดสร้างสรรค์” ของคนขับแท็กซี่

น้องผู้หญิงคนหนึ่งเรียกรถแท็กซี่ตอนเที่ยงคืน

คนขับเป็นผู้ชายสูงอายุ

พอบอกจุดหมายปลายทางเสร็จ เธอก็ก้าวขึ้นรถ

รถคันนี้แปลกมาก เพราะพื้นรถปูด้วยถุงพลาสติก

ขยับตัวทีไร ถุงพลาสติกจะส่งเสียงกรอบแกรบตลอด

“ทำไมมีถุงพลาสติกอยู่ที่พื้นรถคะ” น้องถาม

“ผมปูไว้เองครับ” ลุงตอบ

“ปูไว้ทำไมคะ” น้องสงสัย

“ขับรถตอนดึกๆ ต้องระวังหลายอย่างครับ” ลุงยิ้มเขินๆ และอธิบายเหตุผล

“คือ ถ้าถุงพลาสติกมีเสียงลุงจะได้สบายใจว่าเป็นคน”

เป็น “ความคิดสร้างสรรค์” ในการแยกแยะระหว่าง “ผี” กับ “คน” ที่เรียบง่าย

แต่ชัดเจน

สร้างสรรค์ระดับนี้ รถของลุงต้องรกมากแน่ๆ •

 

 

ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ

www.facebook.com/boycitychanFC

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022