ชายคนเดิม

พิชัย แก้ววิชิต

ชายคนเดิม

 

เพราะชายคนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

วันแล้ววันเล่ากับโลกที่แคบคับ ความซ้ำซากในสิ่งที่ทำเป็นปกติชีวิตของชายคนเดิม ทุกสิ่งดูราบรื่น

ความยากลำบากที่ชาชิน ทำให้ชายคนเดิมไม่รู้สึกถึงความสุขสำราญ ทุกอย่างดูราบเรียบ

จนเมื่อวันหนึ่งมันมาถึง…

 

มันเป็นหนังสือเล่มเก่า สภาพริ้วรอยของหน้าปกและกับสีเหลืองจนเกือบเป็นสีน้ำตาลบอกให้รู้ถึงระยะเวลาของการมีอยู่ ว่ามันอยู่มานานหลายปี และคงผ่านมือและสายตานักอ่านมาไม่ใช่น้อย

เรื่องราวในหน้ากระดาษที่เก่ากรอบ บอกเล่าเรื่องราวที่ข้องอยู่ด้วยการเดินทางของคนคนหนึ่ง ที่มากอยู่ด้วยความยากลำบากตลอดเส้นทางของการเดินทาง

ความตั้งใจอันแน่แน่วของนักเดินทาง ที่ได้ตัดสินใจออกเดินทางโดยลำพัง

หนังสือเล่มเก่าตีแผ่ความยากลำบากให้ออกมาในรูปแบบของความสนุกสนานท้าทาย ทุกๆ คำบอกเล่า ทุกๆ บรรทัดเรียงร้อยอยู่ด้วยถ้อยคำอันไหลลื่น เต็มไปด้วยสีสัน และบรรยากาศของสถานที่อันแปลกใหม่ชวนให้ตื่นตาตื่นใจ ราวกับได้ร่วมออกเดินทางไปด้วยกันกับนักผจญภัย ที่แม้เพียงนั่งอ่าน

เรื่องราวผจญภัยในหนังสือ ไม่ต่างอะไรไปจากคำชี้ชวน ที่ทำให้ “ชายคนเดิมรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็น”

ยิ่งเมื่อได้อ่านมากขึ้นเท่าไหร่ ชายคนเดิมก็ราวกับถูกทำให้ใหลหลงไปกับรสชาติของการออกเดินทาง ออกไปใช้ชีวิตที่ยังมีอยู่ ออกไปพบเจอกับเส้นทางที่ยังไม่เคยได้ไป

ให้ได้หลงทางจนได้พบเจอกับผู้คนไม่เคยรู้จัก ที่อาจคุ้นเคยซึ่งกันอย่างประหลาด

 

การเปิดใจที่จะเปิดอ่านหนังสือสักเล่ม แม้จะเป็นหนังสือเล่มเก่า แต่มันก็อาจนำทางและชี้เห็นถึงสิ่งใหม่

การเคลื่อนที่ไปแม้ยังนั่งอยู่ คือการเดินทางผ่านการอ่าน ที่จะ “นำพาความรู้สึกนึกคิดให้เดินทางไปด้วยกันกับเรื่องราวในหนังสือ”

ด้วยสิ่งนี้ ที่จะทำให้ “ชายคนเดิมกับหนังสือเล่มเก่า” เดินทางเข้าไปในดินแดนแห่งการผจญภัย และในท้ายที่สุด “ชายคนเดิมก็จะไม่เหมือนเดิม”

สำหรับผมก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม เมื่อรู้สึกว่าไม่มีที่ไป ผมมักจะเลือกวิธีเดินออกทาง ด้วยการนั่งอ่านหนังสือที่อยากอ่าน

“บ่อยครั้งที่ผมมักจะเลือกใช้หนังสือเป็นที่พึ่ง” เมื่อรู้สึกอยากไปไหนต่อไหน แต่อาจติดในเรื่องเวลาและเงินในครอบครอง หรือหากอยากหาที่ปรึกษา ในบางเรื่องบางราว อยากฟังเรื่องเล่าสนุกๆ มีสาระหรือไร้สาระ ผมก็มักจะเลือกอาศัยโลกแห่งวรรณกรรม

หนังสือบางเล่มก็ไม่ต่างอะไรไปจากญาติผู้ใหญ่ เมื่ออ่านแล้ว ก็ทำให้ผมรู้สึกถึงปริมาณความโง่ของตัวเอง ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องที่ดี

เพราะเมื่อเริ่มรู้ความโง่ของตัวเอง ก็เท่ากับว่าความฉลาดเริ่มมีกับเขาบ้างแล้ว

การเปิดใจที่จะเปิดอ่านหนังสือสักเล่ม แม้จะเป็นหนังสือเล่มเก่า แต่มันก็อาจนำทางและชี้ให้เห็นถึงสิ่งใหม่ การเคลื่อนที่ไปแม้ยังนั่งอยู่ คือการเดินทางผ่านการอ่าน ที่จะนำพาความรู้สึกนึกคิดเดินทางไปด้วยกันกับเรื่องราวในหนังสือ / เทคนิค : F/8 1/1600 ISO 200 / สถานที่ : จุฬา ปทุมวัน

หลักใหญ่กับใจความสำคัญที่ผมได้เล่าเรื่องราวและเหตุผลของชีวิต ในบางช่วงบางตอนกับความสำคัญของหนังสือ ที่ตัวผมเองยังคงพึ่งพาอาศัยอย่างที่เคยเป็นมาตลอด ก็อยากให้ใครหลายคนเป็นดองกันกับหนังสือ ให้เป็นอีกหนึ่งเส้นทางเอาไว้เดินเล่น เมื่อในยามรู้สึกไม่มีที่ไป

ด้วยวาระที่นักอ่านคนเดิมและไม่เดิมจะได้พบเจอและค้นหา หนังสือจำนวนมากมายมหาศาล หลากหลายสำนักพิมพ์ ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติครั้งที่ 51 ที่ได้จัดขึ้นที่ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ระหว่างวันที่ 30 มีนาคม-9 เมษายน 2566 ก็เลยอยากถือโอกาสนี้ชวนมาเที่ยวงานกัน

ได้โปรด อย่าลืมแวะไปเดินดูหนังสือหลากหลายแนว ได้ที่บูธ M49 สำนักพิมพ์มติชน ด้วยนะครับ

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต