สถานการณ์แห่งการปรับครม.ทำให้นึกถึงกาพย์บท 1 ซึ่ง จิตร ภูมิ ศักดิ์ เขียนเอาไว้

หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน

จะทานหรือจะทน  พิสูจน์ได้เมื่อภัยมา

เราเห็นความนิ่งและเงียบของรัฐมนตรีอย่าง นางอภิรดี ตันตราภรณ์  อย่าง นางกอบกาญจน์ วัฒนวรางกูร อย่าง นายอรรชกา สีบุญเรือน

เราเห็นความแกร่งเยี่ยงชายชาติทหารอันมาจาก พล.อ.ฉัตรชัย สาริกัลยะ

ขณะเดียวกันก็เห็น”ดอกไม้”ชูช่อที่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์

ทั้งหมดล้วนอยู่ในสายตา “สังคม”

 

คนๆหนึ่งมิได้พิสูจน์เพียง “คำพูด” ต้องดูที่ท่าทีอันเป็นเงาสะท้อนในทางความคิด

บรรดา รัฐมนตรี “หญิง” อาจต้องสงบเสงี่ยม

เพราะมารยาททางสังคมกดให้ “หญิง” ต้องเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่แล้วโดยพื้นฐาน

ยิ่งร่วมอยู่ในครม.แบบ “คสช.” ยิ่งต้อง “เงียบ”

เพราะว่าการตัดสินใจทั้งหลายต้องขึ้นอยู่กับคสช.และโดย เฉพาะอย่างยิ่ง หัวหน้าคสช.ซึ่งเป็นหัวหน้ารัฐบาลอยู่ด้วย

แม้กระทั่ง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยังต้อง “เงียบ”

การนิ่งและสงบอยู่ใน”ความเงียบ”ต่างหากที่จะเป็นคุณูปการ สำหรับสถานการณ์ปรับครม.

เพราะยิ่งเคลื่อนไหว ยิ่งเผยร่องรอย

 

ในบรรดากระทรวงอันตกเป็นเป้าหมาย โดยเฉพาะกระทรวงในทางเศรษฐกิจ

มีกระทรวงเกษตรและสหกรณ์เท่านั้นที่คึกคัก

พลันทีมีข่าวลือปล่อยออกมาว่าจะเปลี่ยนตัวเจ้ากระทรวงก็บังเกิดความเคลื่อนไหว

ในห้วง 3 วันปรากฏมวลชน 3 กลุ่ม

1 ให้กำลังใจรัฐมนตรี และ 1 มีป้ายเขียนข้อความมิให้มีการย้ายรัฐมนตรีออกไป เหมือนกับจะเป็นการปกป้อง เหมือนกับจะเป็นการแสดงผลงาน

แต่ “มวลชน” นี่แหละคือ “ร่องรอย”