จริง ๆ แล้ว ประเทศไทยเรามีก็หมาเตี้ย ที่ช่วงลำตัวและหัวเหมือนหมาทั่วไปแต่ขาสั้นเกินห้ามใจอยู่ทั่วไป จัดเป็นสุนัขพันธุ์ทางที่หาชมได้หน้าร้านสะดวกซื้อ ตามบ้านและข้างทาง แต่เมื่อไม่นานมานี้นัก คอร์กี้ สุนัขที่มีพื้นเพมาจากประเทศเวลส์แห่งสหราชอาณาจักร สุนัขที่ควีนอลิซาเบธที่ 2 แห่งอังกฤษทรงโปรดปราน และเลี้ยงไว้ถึง 30 ตัวตลอดชีวิตของท่าน ได้เข้ามาเปลี่ยนนิยามหมาเตี้ยไปตลอดกาล

เมื่อ คอร์กี้ เข้ามาแพร่หลายในไทย ก็ได้มายกระดับหมาเตี้ย ให้มาปรากฏตัวในโฆษณา และสื่อต่าง ๆ ได้อย่างน่ารัก จนมีผู้นิยมหามาเลี้ยงกันมากมาย และเมื่อวันก่อนมีผู้ใหญ่ที่เคารพอยากทราบที่มาของสี่ขาพันธุ์โหลดนี้ ผมเลยขอนำมาเล่าสู่กันฟังคั่นบรรยากาศในครั้งนี้ ถึงประวัติ รวมทั้งประสบการณ์จริงเมื่อได้เลี้ยงครับ

Pembroke Welsh Corgi หรือเรียกง่าย ๆ ว่า คอร์กี้ คือสุนัขหน้าจิ้งจอก หูตั้งทรงสามเหลี่ยมมน ๆ ตั้งแต่ช่วงลำตัวขึ้นไปถึงหัว จะมีขนาดไม่แตกต่างไปจากหมาขนาดกลางทั่วไป ทว่าตั้งแต่ช่วงขาลง จะเหมือนกับว่าขาหายไปหนึ่งข้อ ถ้าเทียบกับคน คล้ายช่วงขาอ่อนหายไป กลายเป็นสะบ้าแล้วไปหน้าแข้งเลย ทำให้กลายเป็นความเตี้ยเลียบพื้นดิน ที่พอรวมเข้ากับก้นมน ๆ ที่หางถูกตัดจนเหลือเป็นก้อนดุ๊กดิ๊กแล้ว หลาย ๆ ท่านเมื่อเห็นก็รู้สึกเอ็นดู

สำหรับความเป็นมาทางแฟนตาซี ว่ากันว่าคอร์กี้คือพาหนะของเหล่าเทพยาดาตัวเล็กจิ๋วและมีปีก ที่เราเห็นในเทพนิยายต่าง ๆ โดยเขาจะใช้ขี่เป็นหมาศึกแทนม้า มีอยู่วันหนึ่งเด็กสองคนบังเอิญไปพบกับงานศพของเทพตัวน้อยในป่าลึกเข้า เทพไม่ทราบนึกอะไร ได้ให้ลูกคอร์กี้แก่เด็กไปคนละตัว ซึ่งเจ้าของตัวนั้นก็คือพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของคอร์กี้ที่เรารู้จักในทุกวันนี้นี่เอง

ส่วนในโลกแห่งความจริง มีบันทึกไว้ว่า คอร์กี้ มีมาตั้งแต่ราว ๆ 1107 A.D. หรือเกือบ 1,000 ปีก่อน โดยมีเชื้อสายมาจากสุนัขพันธุ์ Spitz ที่ชาวเฟลมมิช ที่อพยพมาอยู่ที่เวลส์ได้นำมาด้วย และพัฒนาสายพันธุ์ให้มีความเหมาะสม เตี้ยจนวัวเตะไม่โดน แต่งับข้อเท้าวัวได้ถนัดดีนัก เหมาะสำหรับใช้ต้อนปศุสัตว์เป็นที่สุด ส่วนความเร็วของ คอร์กี้ อย่าให้ความเตี้ยทำให้คิดว่าจะช้า เพราะเคยวัดได้คือ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเลยทีเดียว

นอกจาก Pembroke Welsh Corgi แล้ว ยังมี คอร์กี้ อีกสายพันธุ์ นั่นก็คือ Cardigan Welsh Corgi ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นที่มีสายพันธุ์เดียวกันกับสุนัขพันธุ์ ดัชชุน โดยจะมีลำตัวยาวกว่า หูใหญ่กว่า และมีขนที่สีแตกต่างกันไป

ในด้านสติปัญญา Stanley Coren’s Intelligence of Dogs ได้จัดอันดับความฉลาดของ Pembroke Welsh Corgi ไว้ที่อันดับ 11 จากทั้งหมด 79 อันดับ ซึ่งถือว่ามีความฉลาดเอาเรื่องเลยทีเดียว ซึ่งจากประสบการณ์ส่วนตัวของผม ที่ได้เลี้ยงเจ้าสุนัขสายพันธุ์นี้มาได้เกือบ 3 ปี ก็พบว่ามีความฉลาดจริง ๆ สอนให้ทำอะไรได้ไม่ยาก แต่จะมีความคิดของตัวเองด้วย ทำให้เขาจะดื้อเป็นบางโอกาส

เนื่องจาก คอร์กี้ เป็นสุนัขที่ถูกพัฒนามาเพื่อการต้อนวัว เขาจะรักการวิ่งมาก หากมีอะไรหรือใครเคลื่อนที่ เขาจะวิ่งไล่ทันที ซึ่งจะไม่ได้วิ่งเล่น ๆ แต่จะวิ่งแบบเอาจริงติดจรวดเลย ทำให้การที่อยู่ ๆ จะมีคอร์กี้วิ่งวนไปมาอยู่ในบ้าน เป็นเรื่องธรรมดา ซึ่งเมื่อวิ่งจนพอใจ เขาจะกลับมานั่งเป็นปกติ (ตำราแนะนำว่า คอร์กี้ ต้องการการออกกำลังกายสูง หากได้วิ่ง ได้ออกไปเดินทุกวัน จะเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ สำหรับเขา)

นอกจากความแอคทีฟแล้ว คอร์กี้ ยังเป็นสุนัขเฝ้ายามที่ดีมาก เนื่องจากมีความตื่นตัวสูงต่อการเคลื่อนไหว และเสียงเพียงเล็กน้อย คอร์กี้จะไวมากและเห่าเตือนทุกครั้ง จนบางครั้งอาจทำให้เจ้าของรำคาญ แต่สำหรับการระวังภัยผู้บุกรุก ถือเป็นสัญญาณเตือนภัยชั้นเลิศ ทว่าเมื่อผู้บุกรุกเข้ามาในบ้าน คอร์กี้ จะไม่ดุร้ายใส่ แต่กลับต้อนรับแขกอย่างน่ารัก

ในปัจจุบันความนิยมใน คอร์กี้ ที่ประเทศอังกฤษได้ลดลงอย่างมาก หลังจากที่ที่นั่นมีกฏหมายห้ามตัดหางออกมา แต่กลับมีการเติบโตขึ้นที่สหรัฐอเมริกาและอีกหลายประเทศ รวมทั้งประเทศไทยด้วย ซึ่งที่เมืองไทย มีกลุ่มผู้รักคอร์กี้ที่จัดงานใหญ่ให้เจ้าของและคุณหมาเป็นร้อย ๆ ราย ได้มาพบปะและทำกิจกรรมกันอยู่เรื่อย ๆ

ส่วนปัญหาสุขภาพของ คอร์กี้ ที่ได้รับรู้มาคือปัญหากระดูกสะโพก ต้องระวังไม่ให้กระโดดลงจากที่สูง (ซึ่งบางทีอาจจะไม่สูงสำหรับสายพันธุ์อื่น) และปัญหาอ้วนง่าย ซึ่งสามารถควบคุมได้ด้วยการให้อาหารในปริมาณกำลังดี ไม่ขุนให้อ้วน น่ารักแต่สุขภาพไม่ดี ถ้าดูแลกันดี ๆ คอร์กี้จะเป็นสมาชิกที่น่ารักของครอบครัวคุณตลอดอายุขัย 12-15 ปีของเขาเลยครับ