หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (๑๙๕)

๑

ไม่นานมานี้ ฉันเดินไปที่ถนน Orchard ในสิงคโปร์

ในยามค่ำคืน ฉันเห็นโสเภณีมากมาย มันทำให้ฉันอึ้งนิดหนึ่ง ไม่คิดว่าในประเทศที่เจริญมากแล้วอย่างนี้ จะมีโสเภณีมากมายขนาดนี้

ขนาดฉันที่เป็นเพียงนักท่องเที่ยวคนหนึ่งยังเห็น เจ้าหน้าที่ก็ต้องเห็น แต่การที่พวกเขาไม่ทำอะไร ก็คงเพราะต้องการเช่นนั้น

๒

ประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศที่เจริญ มีกฎหมายเข้มงวด แต่กระนั้น เมื่อมาถึงบาปเล็กๆ พวกเขาก็ต้องยอม

ปัญหาการค้ากาม จึงเป็นปัญหาโลกแตก

น่าคิดยิ่งนัก อาจบางที เราไม่ต้องทำอะไรกับมันเลย เพียงแต่แค่คอยระวัง หากมันมีมากเกินไป ก็ปราบปรามสักครั้ง แล้วปล่อยให้มันกลับเข้ามาใหม่ แล้ววันหนึ่งเราก็ออกไปปราบปรามมันอีกสักครั้ง อย่างนี้เรื่อยไป

นี่คือการแก้ปัญหาด้วยการไม่แก้

๓

ฉันเคยคิดวิธีการแก้ปัญหาแบบตรงๆ นั่นคือการจัดโรงพยาบาลแบบใหม่ เป็นโรงพยาบาลทางเพศ ไม่มีการกระตุ้นตัณหา แต่เป็นโรงพยาบาลธรรมดา ที่เจ้าหน้าที่แต่งกายด้วยชุดขาว และคอยบริการทางเพศ

เพราะในโลกนี้ จะมีคนที่มีปัญหาทางเพศ เช่น ผู้ชายที่เหงา ไม่มีคู่ หรือมี แต่มีปัญหาอยู่ดี จะด้วยเหตุใดก็ตาม พวกเขาสามารถมาใช้บริการที่โรงพยาบาลทางเพศนี้ได้

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่พวกเขาจะมาใช้บ่อยเกินไป เพราะในระบบใหม่นี้ จะมีมาตรการชัดเจน เช่น ว่าให้เที่ยวได้ไม่เกินสองครั้งต่อเดือน ทุกอย่างจะถูกเก็บบันทึกไว้ ขนาดยาบางชนิด หมอยังจ่ายให้ได้จำกัด

ปัญหายังคงเป็นที่ว่า บาปเล็กๆ มนุษย์พร้อมจะล่วงละเมิดได้ เหมือนเหล้า บุหรี่ ทุกวันนี้ มนุษย์ทุกรูปนาม ก็ล้วนรู้แล้วว่า พวกมันเป็นบาปเล็กๆ การที่เหล้า บุหรี่ยังมีคนเสพ ก็แสดงว่ามนุษย์เลือกที่จะเป็นเช่นนั้น

คนดื่มเหล้า จะมีอายุสั้นลงสิบปี และสิบปีนั้น ในความรู้สึกของคนหนุ่มสาว ก็ไม่ยี่หระอะไร พวกเขาไม่สนใจหรอกว่าจะตายในอายุเจ็ดสิบปี แทนที่จะตายในอายุแปดสิบปี หรือตายในอายุแปดสิบปี แทนที่จะตายในอายุเก้าสิบ

วันเวลาสำหรับหนุ่มสาวช่างยาวนานเป็นนิรันดร

๔

การแก้ปัญหาตรงๆ มีข้อดีหลายอย่าง เช่น การเที่ยวผู้หญิงจะไม่เสี่ยงกับการติดโรคอีกแล้ว บัดนี้ การไปเที่ยวผู้หญิง ก็เป็นเรื่องของอนามัยอย่างที่สุด

ผู้หญิงที่ประกอบอาชีพนี้ก็เช่นกัน พวกเธอจะปลอดภัยจากโรค ไม่ต้องตกอยู่ภายใต้เงามืดของแมงดา ไม่ต้องตกอยู่ในเงามืดของยาเสพติด

๕

แต่ถึงแม้ฉันจะเป็นรัฐบาล ฉันก็คงไม่กล้าทำอยู่ดี ฉันคงปล่อยให้มันเป็นบาปเล็กๆ และดำเนินไปตามสภาวะของมัน ฉันมีเรื่องอื่นสำคัญกว่า ที่ต้องเข้าไปแก้ไข

ใช้กฎหมาย ค่อยๆ เข้าไปบังคับมัน ทีละเกลียว ทีละเปลาะ

จากเดิมที ในโรงหนังสมัยก่อน คนจะสูบบุหรี่กันจนท่วม วันนี้ ห้ามสูบบุหรี่ในโรงหนัง พื้นที่สำหรับการสูบบุหรี่กำลังถูกจำกัดให้เล็กลงไปเรื่อย ตามกาลเวลา

ทีละเกลียว ทีละเปลาะ

๖

มันเป็นการทดสอบมนุษย์ ว่าแต่ละคนพร้อมเท่าไร

ถ้ายังไม่พร้อม ก็ยังปล่อยไว้ก่อน ถ้าพร้อม ก็ขยับไปอีกเกลียวหนึ่ง

วันหนึ่งคนสูบบุหรี่จะพบว่า พื้นที่ให้สูบมีน้อยกว่าน้อย

๗

ฉันเป็นคนไม่ติดยึด ไม่กี่วันก่อน มีข่าวออกมาว่า รางวัลซีไรต์วันนี้ไม่เหมือนเดิม จะทำยังไง หรือการที่มีรางวัลใหม่อย่างปีศาจ ฉันอึ้งไปด้วยความพิศวง เพราะที่จริงแล้ว สิ่งเหล่านี้กำลังจะตาย พวกคุณมองไม่เห็นหรือ

๘

อย่าว่าแต่รางวัลเล็กๆ อย่างซีไรต์เลย ต่อให้เป็นรางวัลใหญ่อย่างโนเบลไพรซ์ ก็เช่นกัน รางวัลนั้นคงยากที่จะขาดผู้ให้การอุปถัมภ์ แต่ทว่า ข้อเท็จจริงยังคงเหมือนเดิม คือรางวัลดังกล่าว กำลังหมดคุณค่าลง

หัวใจอยู่ที่ว่า สมมุติว่าปีนี้ Kazuo Ishiguro ได้รางวัลโนเบลไพรซ์ สาขาวรรณกรรม หากเป็นสมัยก่อน ฉันคงตื่นเต้น แต่วันนี้ ฉันเฉยๆ ถามตัวเองว่าอยากอ่านหนังสือของเขาเพิ่มขึ้นไหม คำตอบคือไม่มี

หากคุณสังเกตดีๆ จะเห็นว่า งานของเขากำลังล้าสมัยอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่ความผิดของเขา แต่มันเป็นความผิดของโลก

๙

ขนาดความเป็นส่วนตัวของฉัน ยังเก็บรักษาไว้ไม่ได้เลย มันสูญสลายไปทีละนิด ทีละน้อย

๑๐

มันสูญสลายไป ในเฟซบุ๊ก ในยูทูบ ในโลกของอินเตอร์เน็ต มันถูกกัดกร่อนออกไปทีละน้อย

มันไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นความผิดของโลก

ใครที่คิดจะปกป้องตัวตนของเขาไว้ ในโลกยุคนี้ เขาจะพบเองว่า นั่นเป็นการฝืนกระแสโลก มันทำไม่ได้

มันทุกข์ทรมานมาก