ขอแสดงความนับถือ

คอลัมน์ “วิกฤติศตวรรษที่ 21” ของ อนุช อาภาภิรม
นำเสนอเรื่อง “การเตรียมพร้อมของพลเมือง” มาเป็นตอนที่ 2 แล้ว
เผื่อใครที่พลาดไป
ทบทวนให้เล็กน้อย
อะไรคือ “ขบวนการเตรียมพร้อมของพลเมือง”
ปัจจุบันมีคนจำนวนหนึ่งเห็นว่า “โลก” มีความไม่แน่นอนและเสี่ยงสูง
เป็นผลจากการแข่งขันในเกม “ผลรวมเป็นศูนย์” ของมนุษยชาติ
นั่นคือ ฝ่ายชนะ “ได้”
ฝ่ายแพ้ “เสีย”
ทำให้ฝ่ายชนะต้องชนะต่อไป เพื่อให้เกิดความมั่นคงไพบูลย์ที่สัมบูรณ์ ซึ่งเป็นไปไม่ได้
เพราะฝ่ายแพ้ ซึ่งไม่เหลืออะไรเลย จำต้องดิ้นรนต่อสู้อย่างไม่คิดถึงชีวิตเพื่อชนะบ้าง
ภาวะสุดขีดทั้งสองฝ่ายนี้เอง ทำให้พลเมืองส่วนหนึ่งเห็นว่า โลกกำลังเสื่อมถอยไปสู่หายนะ สงครามล้างโลกหรือสงครามนิวเคลียร์อาจเกิดขึ้นได้

นี่จึงทำให้เกิด “ขบวนการเตรียมพร้อม” ของคนจำนวนหนึ่งขึ้นมา
ในสหรัฐ อังกฤษ และหลายประเทศในยุโรป ที่ถือกันว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วทางเศรษฐกิจ-การเมือง มีความมั่นคงไพบูลย์กว่าชาติอื่น
ถือเป็น “เรื่องแปลกประหลาด” อย่างหนึ่ง
ผู้นำของขบวนการที่เด่นๆ คือ
นาวาเอกวิลเลี่ยม อี. ซิมป์สัน
ที่กล่าวไว้ว่า “นักเตรียมพร้อมได้แก่บุคคลใดก็ตามที่ได้สังเกตประวัติศาสตร์และภัยพิบัติระยะใกล้ (ทั้งจากธรรมชาติและการกระทำของมนุษย์) ที่เกิดซ้ำๆ ภัยพิบัติเหล่านี้ก่อให้เกิดการบาดเจ็บจำนวนมาก และ/หรือถึงขั้นเสียชีวิต และจากการเก็บบทเรียนและคำนึงถึงความเป็นไปที่จะเกิดภัยพิบัติเช่นนั้นอีกได้ในอนาคต (สามารถคำนวณได้ทางสถิติ) ได้ใช้มาตรการที่เหมาะสมและมีขั้นตอนในการรับมือกับ และ/หรือสามารถอยู่รอดจากเหตุการณ์เช่นว่า ที่อาจเกิดในอนาคต”
อีกคนคือ ฟิล เบิร์นส์
เขากล่าวว่า “นักเตรียมพร้อมคือบุคคลที่มีความเชื่อว่า มีความจำเป็นต้องยอมเสียสละเวลาว่างและความบันเทิงในวันนี้ เพื่อที่ว่าในความวุ่นวายที่คาดว่าจะเกิดในอนาคต พวกเขาจะสามารถรักษามาตรฐานการครองชีพของตนไว้ได้ในระดับหนึ่ง”

นักเตรียมพร้อมจึงปฏิบัติตามหลักการห้าประการคือ
1) หลักการประหยัดและอดออม อยู่ตามมี ตามได้ “ไม่ทิ้งของ ไม่ต้องการของที่ไม่จำเป็น” เป็นการต่อสู้กับสังคมใช้แล้วทิ้งในสหรัฐ
2) หลักการเป็นอิสระ ที่สำคัญได้แก่ การไม่เป็นหนี้ ไม่เป็นทาสสิ่งเสพติด แสวงหาสิ่งที่ตนเห็นว่าจำเป็น ไม่ใช่ไขว่คว้าสิ่งที่สังคมบอกว่าดี เช่น รถยนต์ บ้านสวย เสื้องาม
3) ขยันหมั่นเพียร มุมานะสู่จุดหมายหรือโอกาสที่มาถึง ยกระดับการศึกษาของตนสม่ำเสมอ
4) หลักการต่อสู้เพื่อการพึ่งตนเอง ซึ่งต้องอาศัยหลักการและปฏิบัติควบคู่ไปกับหลักการสามข้อแรก
5) ตั้งใจจะสร้างคลังสิ่งของที่จำเป็นเพื่อใช้ได้ในหนึ่งปี ซึ่งต้องค่อยๆ ปฏิบัติไป และมีระดับสูงกว่าคำแนะนำของภาครัฐที่เรียกร้องให้พลเมืองเก็บชุดอุปกรณ์ของกินของใช้ที่จำเป็นไว้ประมาณ 3-7 วันในช่วงที่การช่วยเหลือจากรัฐยังไปไม่ถึง
มีสารคดี และหนังสือ ที่นำเสนอเรื่องเหล่านี้มากมาย
สำหรับเรา ดูเหมือนคนเหล่านี้ เพี้ยน แปลกประหลาด
มีแนวคิดคล้ายกับพวก “วันสิ้นโลก” หรือ “วันโลกแตก”

อย่างไรก็ตาม “ขบวนการเตรียมพร้อมของพลเมือง” ก็ยังน่าศึกษาติดตาม
มีคนบอกว่า เมื่อเราสามารถหมกมุ่นอยู่กับ 4+6 คำถามจากหัวหน้าคณะรัฐประหาร
ที่อาจจะนำพาประเทศและประชาชนย้อนถอยหลังไป 30-40 ปีได้
ก็ไม่แปลกอะไรที่เราจะมีคำถามและคำตอบให้กับการมองไปข้างหน้า อย่าง “ขบวนการเตรียมพร้อมของพลเมือง”
เพราะอย่างน้อยที่สุด ก็เตือนใจให้เรา “ไม่ประมาท”
มองไปข้างหน้า มิได้ “ถอยหลัง” อย่างเดียว!