คอลัมน์ประจำ

หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (๑๖๔)

ฟ้า พูลวรลักษณ์
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 17 - 23 กุมภาพันธ์ 2566
ผู้เขียนฟ้า พูลวรลักษณ์
เผยแพร่

บทความพิเศษ ฟ้า พูลวรลักษณ์

 

หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (๑๖๔)

 

๑

ฉันเห็นภาพ ปฏิจักรวาล (Anti-Universe) ฉันขนลุก อุทานว่าใช่เลย นี้ต่างหากคือความเร้นลับของจักรวาล ที่เรากำลังตามหา

มันเกือบจะเหมือน Parallel Universe แค่ต่างกันหน่อยในแง่นาม ในการมอง

แต่ภาพที่ออกมาต่างกันมาก อย่างคาดไม่ถึง

ภาพ ปฏิจักรวาล สวยงามมาก และมองง่าย

แค่เดินไปส่องกระจก

แต่ไม่ใช่ตัวฉันไปส่องกระจก

หากแต่เป็นจักรวาลเดินไปส่องกระจก

และไม่ใช่จักรวาลเรียบๆ หากแต่เป็นจักรวาลที่มีมิติของกาลเวลา

กาลเวลาเองก็ส่องกระจก

ภาพที่ออกมาสวยงามอย่างน่าตื่นตะลึง และอธิบายความเร้นลับได้นานา หลายปริศนา ที่เราไม่เข้าใจ มันถูกคลี่คลายออกมาหมด

หนึ่งภาพตอบคำถามได้เป็นล้านล้าน

อย่าลืมว่านี้เป็นจักรวาลที่มี Big Bang และบิ๊กแบงนี้ ก็มีเงา

 

๒

มันตอบคำถามได้ว่า ก่อน Big Bang คืออะไร ภายในมีอะไร

มันตอบคำถามของ Singularity เท่ากับว่าบัดนี้ ภาวะเอกฐาน ได้ถูกสลายตัว

ไม่น่าเชื่อ

มันก็คือตัว Big Bang เอง หากแต่อยู่ในปฏิจักรวาล

หากจักรวาลของเรามีอายุ 13.8 พันล้านปี

ปฏิจักรวาล ก็มีอายุเท่านี้เช่นกัน เพียงแต่มันเคลื่อนไหวย้อนกาลเวลา จากอนาคตสู่อดีต

จักรวาลของเรานี้ สมมาตรเหลือเกิน

อย่างไร้ที่ติ

๓

สมัยก่อน เราค้นพบว่า ในทุกสสารที่กำเนิด จะต้องมีปฏิสสารเกิดขึ้นมาพร้อมกัน

Matter

Antimatter

และเราก็พิสูจน์ได้ว่า ปฏิสสารมีอยู่จริง

เพียงแต่เราก็ยังตอบคำถามไม่ได้ ว่าตามทฤษฎี ปฏิสสารจะต้องมีจำนวนเท่าสสาร แต่ทำไมในจักรวาลนี้ มีปฏิสสารน้อยมากๆ พวกมันหายไปไหนกันหมด ทำไมจักรวาลของเราจึงมีแต่สสาร

คำตอบก็ง่ายนิดเดียว

พวกมันอยู่ในปฏิจักรวาล

 

๔

หากในความว่างเปล่า กำเนิดสสารได้

ก็ทำไม ในความว่างเปล่าจะกำเนิดจักรวาลไม่ได้เล่า

มันก็อันเดียวกัน

หลักการเดียวกัน

ต่างกันแค่มิติเท่านั้น

๕

เนื่องด้วยปฏิสสารเป็นของจริง

ปฏิจักรวาลก็จริงด้วย

เกิดด้วยหลักการเดียวกัน

ดำรงอยู่ด้วยหลักการเดียวกัน

ทุกปริศนาคลี่คลาย

เพียงแต่ด้วยความใหญ่ของจักรวาล เรายังขาดหลักฐานที่จะยืนยันความมีอยู่จริงของปฏิจักรวาล แต่วิธีพิสูจน์ ทำได้ ต้องใช้ความเพียรอย่างหนักอีกหน่อย

เราต้องหาปรากฏการณ์ X ซึ่งปรากฏการณ์นี้จะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อมีปฏิจักรวาล

หากหาเจอ ก็คือการยืนยันว่าใช่ ปฏิจักรวาลมีอยู่จริง

ฉันไม่มีความรู้พอจะพิสูจน์ X ต้องปล่อยเป็นหน้าที่ของนักฟิสิกส์ในโลก ฉันเป็นได้แค่ผู้ดู

แม้เราจะไม่สามารถเข้าไปในปฏิจักรวาลได้

เราแค่รู้ว่ามันมีอยู่จริง

ทุกสิ่งเกิดจากความว่างเปล่า

ด้วยกลไกที่ซับซ้อนปานใด ก็มีค่าเท่ากับไม่ซับซ้อน

ด้วยเพราะปฏิจักรวาลรองรับอยู่หมด

 

๖

นี้เป็นการอธิบายกฎไตรลักษณ์ อย่างหมดจด

ไม่เคยได้ยินคำอธิบายใด ชัดเจนแบบนี้

๗

ปริศนาที่ชาวฟิสิกส์มีมาช้านาน คือการค้นหา

สสารมืด

พลังงานมืด

ว่าพวกมันคืออะไร มีอยู่จริงไหม

คำตอบก็ผุดขึ้นมาเอง

ปฏิจักรวาล สร้างสสารมืดและพลังงานมืด ง่ายดายดั่งมายากล

นิวตริโน มีถนัดซ้าย และก็มีถนัดขวา

ทุกวันนี้ เราเจอนิวตริโนถนัดซ้าย

แต่นิวตริโนถนัดขวา หายไปไหน

๘

อนาคตของเรา คือ Infinity เพราะเราไม่รู้ มันจึงเป็นเช่นนั้น

จักรวาลกำลังขยายตัว พร้อมด้วยปริศนามากมาย

ความลักลั่นเยอะแยะ หลายทฤษฎีแย้งกันเอง หลายค่าคงที่หักล้างกัน

สู่ความกว้างใหญ่ไร้อสงไขย

แต่ในปฏิจักรวาล

มันมีต้นกำเนิดจากอนาคต ซึ่งสำหรับมันแล้ว ไม่ใช่ Infinity หากแต่เป็นจุดในอนาคต มันมาจากความตาย

และค่อยๆ เดินทางย้อนอดีต

กลับสู่ครรภ์มารดา

ซึ่งก็คือ Big Bang

ในปฏิจักรวาล อดีตต่างหาก เป็น Infinity อนาคตเป็นจุด

มันสวนกับจักรวาลนี้หมด

 

๙

ฉันคิดถึงบทกวีที่ตัวฉันเอง ที่เคยเขียนในวัยเด็ก

ในชุดเด็กอ่อนในครรภ์กำลังหิวนม

ข้ายังจำวันคืนอันยาวนานที่ข้าแฝงอยู่ในกายแม่ข้า

แม้ในวันที่เธอ

เป็นสาวพรหมจารี

ข้าจะเขียนกวีจนสั่นสะเทือนไปทั้งจักรวาล

แล้วข้าจะกลายเป็นเด็กนักเรียน

วิ่งไปโรงเรียนเรียนบทกวีของข้าเอง

หรืออย่างบทต่อไปนี้

ปิดประตูเบาเบา

เดี๋ยวลูกในครรภ์ของพี่ข้า

ตกใจตื่น

บทกวีเหล่านี้ ฉันเขียนในวัยเด็ก เขียนด้วยความรู้สึกที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ อธิบายไม่ได้ มันจึงเป็นงานศิลปะ

เหลาจื้อไม่ยอมออกจากครรภ์มารดา

จวบจนท่านตระหนักว่า

โลกนี้คือครรภ์ที่สองของมารดา

เมื่อพบว่าโลกนี้สิ้นหวังข้าถอยหลังกลับสู่อดีต เลือดไหลกลับเข้าไปใน

อวัยวะเพศคนที่ข้ารัก แต่เธอไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์เหมือนเดิม

แล้วข้าเข้าไปสลายตัวในครรภ์มารดา ตายสนิทเป็นคราแรก

แต่ด้วยปฏิจักรวาล ฉันย้อนกลับมาเข้าใจงานตัวเอง