คอลัมน์ประจำ

THE MENU | ‘วัฒนธรรมฟู้ดดี้’

นพมาส แววหงส์
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 13 - 19 มกราคม 2566
คอลัมน์ภาพยนตร์
ผู้เขียนนพมาส แววหงส์
เผยแพร่

THE MENU | ‘วัฒนธรรมฟู้ดดี้’

 

โลกโซเชียลทำให้วัฒนธรรมการกินอาหารเปลี่ยนโฉมหน้าไป…ไม่มากก็น้อย…

แต่เห็นจะเป็นไปในทาง “มาก” เสียยิ่งกว่า “น้อย” ก็ว่าได้

ใครกินอะไร ทำอะไรกิน หรือไปกินที่ไหน…มื้อต่อมื้อ…ในหมู่เพื่อนฝูง หรือในอีกแวดวง อีกสังคม อีกประเทศ อีกทวีป อีกมุมโลก กลายเป็นภาพหรือเนื้อหา “คอนเทนต์” ที่สังคมโซเชียลเสพอาหารทางตาและ “สตอรี่” เอาไว้ให้เมาธ์กันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

บ้างก็ด้วยความสนอกสนใจนึกอยากจะไปกินไปเสพตามเทรนด์บ้าง เพื่อจะได้ไม่ต้องเป็นคนตกยุคหรือหลุดโลก

บ้างก็ด้วยความตื่นตาหรือช็อคกับสนนราคาที่ต้องจ่ายไปกับการกินแบบผลาญเงินผลาญทองในมื้อเดียว จานเดียว หรือคำเดียว

The Menu เป็นหนังตลกร้ายแบบเขย่าขวัญ ที่มาพร้อมด้วยเนื้อหากระทบกระแทกเสียดสีสังคม วัฒนธรรมการกิน และศิลปะการสร้างสรรค์อาหาร ซึ่งถูกกำหนดโดยกระแสสังคม เกินเลยไปจากการกินด้วยความเอร็ดอร่อยของรสชาติอาหารธรรมดาสามัญแบบดั้งเดิม

และมาพร้อมด้วยนักแสดงชั้นนำยอดฝีมือคับคั่งมากหน้าหลายตา รวมทั้งงานออกแบบโปรดักชั่นที่ชวนมอง น่าจับตาและน่าประทับใจ

หนังเปิดเรื่องที่หนุ่มสาวคู่หนึ่ง ไทเลอร์ (นิโคลัส โฮลต์) และมาร์โกต์ (อันยา เทเลอร์-จอย) กำลังรอเรือที่จะพาเดินทางระยะสั้นๆ ไปยังเกาะซึ่งเป็นที่ตั้งของภัตตาคารสุดหรูชื่อ ฮอว์ธอร์น

ไทเลอร์ห้ามปรามมาร์โกต์ไม่ให้สูบบุหรี่ เนื่องจากบุหรี่จะไปทำลายต่อมรับรู้รสชาติอาหารที่พวกเขากำลังจะไปเสพสำราญกันในครั้งนี้

ไทเลอร์เป็น “ฟู้ดดี้” ผู้คลั่งไคล้ใหลหลงในอาหารเลิศรสของเชฟชั้นนำ แทบจะกล่าวได้ว่าเขา “รู้” ทุกเรื่องเกี่ยวกับวัฒนธรรมการกินของคนสมัยใหม่ รู้รสของเครื่องปรุงอันหาได้ยาก

เขาตัดบทเรื่องการสูบบุหรี่ของมาร์โกต์ก่อนจะขึ้นเรือไปว่า เขาควักกระเป๋าจ่ายค่าอาหารไปหัวละเฉียดห้าหมื่นบาท (ค่าอาหารรวมทิปคือ 1,250 ดอลลาร์) ไปสำหรับการดั้นด้นไปกินอาหารอันสุดยอดอลังการด้วยฝีมือเชฟชื่อดังมื้อเดียวมื้อนี้…และจ่ายให้เธอไปเป็นนั่งกินดินเนอร์เป็นเพื่อนเขาด้วย

ซึ่งมาร์โกต์สวนคำทันทีโดยวิจารณ์ว่าอาหารอะไรแพงเทียบเท่านาฬิกาโรเล็กซ์หนึ่งเรือนเลยทีเดียว…

นี่คือโลกของคนรวยแบบซูเปอร์ริชเท่านั้นที่จะเข้าถึงได้

นอกจากไทเลอร์กับมาร์โกต์แล้ว ลูกค้าระดับเอ็กซ์คลูซีฟของฮอว์ธอร์นในค่ำคืนนี้ ประกอบด้วย

ลิเลียน (แจเน็ต แมคเทียร์) นักวิจารณ์อาหารชื่อดัง พร้อมด้วยบรรณาธิการของเธอ

มหาเศรษฐีชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้เป็นแขกประจำของที่นี่และเคยมากินอาหารแพงหูฉี่ของที่นี่มาแล้วกว่าสิบครั้ง

สามหนุ่มผู้กอบโกยกำไรมหาศาลจากกิจการเทคโนโลยีโดยมีประวัติการยักย้ายถ่ายเทเงินทองแบบไม่ถูกต้องตามกฎหมาย

ดาราหนังชื่อดังในอดีต (จอห์น เลกวิซาโม ซึ่งบอกว่ามีสตีเวน ซีกัล เป็นต้นแบบในการเล่นบทนี้) กับเลขานุการส่วนตัวสาวสวย ซึ่งพร้อมจะชิ่งตีจากเขาไปทำงานที่อื่นในอนาคตอันใกล้

เมื่อเรือเข้าเทียบท่าที่เกาะเล็กๆ โดดเดี่ยวในยามเย็น พนักงานต้อนรับชื่อเอลซ่า (หง เชา นักแสดงชาวอเมริกันเชื้อสายเวียดนาม ซึ่งได้รับคำชื่นชมอย่างมากในปีนี้สำหรับบทบาทของเธอในหนังเรื่องนี้และในอีกเรื่องคือ The Whale) มาต้อนรับที่ท่าและลงทะเบียนแขกสำหรับอาหารมื้อสุดพิเศษ

ปรากฏว่ามาร์โกต์ไม่ได้มีชื่ออยู่ในลิสต์รายชื่อแขก สร้างความแปลกใจและสับสนเล็กน้อยแก่เอลซ่า

เอลซ่าพาแขกเดินชมสถานที่บนเกาะน้อย เป็นการปฐมนิเทศสำหรับลูกค้าผู้มั่งคั่ง และเปิดให้ชมที่พักเหมือนโรงทหารของสตาฟฟ์ลูกมือเชฟคนดัง

แต่กระท่อมที่พักของเชฟนั้นเป็นบริวเณต้องห้าม ซึ่งไม่เปิดให้ใครเข้าชม

และแล้วก็ได้เวลาเดินเข้าห้องอาหารกรุกระจก แต่บานประตูทึบหมุนหับปิดอย่างแน่นหนา

ครัวเป็นครัวของร้านอาหารหรูสมัยใหม่แบบเปิดให้ลูกค้ามองเห็นการตระเตรียมอาหารอย่างพรักพร้อมของกองทัพเชฟผู้ทำงานอย่างประณีต ภายใต้คำสั่งและการควบคุมของเชฟใหญ่ คือ เชฟสโลวิก (เรฟ ไฟน์ส)

เชฟสโลวิกปรบมือดังๆ หนึ่งครั้ง เพื่อเรียกความสนใจ ขณะที่เหล่าลูกมือผู้ช่วยเชฟขานรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงแข็งขันว่า “ครับ เชฟ”

ก่อนเสิร์ฟอาหารแต่ละคอร์ส ซึ่งตกแต่งอย่างอลังการงานสร้าง มีการเล่า “สตอรี่” ที่มาที่ไปอย่างชวนให้คิดตาม และเรียกน้ำย่อย

แน่นอนว่า อาหารฝรั่งแบบหรูเริ่ดแต่ละคอร์สในภัตตาคารแพงระยับน่ะเสิร์ฟมาเป็นคำเล็กคำสองคำ โดยไม่ให้กินจนอิ่ม เพราะเชฟบอกว่าเขาออกแบบคำนวณมาให้อิ่มท้องกำลังดี และมีที่เหลือสำหรับอาหารคอร์สต่อๆ ไปจนครบตามเมนู

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของค่ำคืนอันน่าสยองขวัญในการกินอาหาร ซึ่งเชฟสั่งห้ามว่า ห้าม “กิน” แต่ให้ “เสพรสชาติ” และไม่ยอมเสิร์ฟอาหารพื้นอย่างขนมปังซึ่งเป็นอาหารของสามัญชนด้วยซ้ำ ได้แต่เสิร์ฟเครื่องจิ้มต่างๆ ของขนมปังมาให้ลิ้มรส

ท่ามกลางความงุนงงและทักท้วงของลูกค้าจอมอหังการบางคนที่ต้องการกินขนมปัง

นี่เป็นตลกร้ายนะคะ เพราะงั้นอาหารแต่ละคอร์สจึงเป็นพัฒนาการไปสู่ความสยองขวัญอย่างที่คาดเดาไม่ได้ว่าจะมีอะไรร้ายกาจเกิดขึ้น และทวีความน่าหวาดเสียวขึ้นไปเรื่อยๆ

เชฟสโลวิกมีเหตุผลสำหรับการเชิญแขกแต่ละคนมาลิ้มรสอาหารมื้อหรูของเขา แต่เขาไม่มีเหตุผลสำหรับแขกที่เป็นตัวแทนเข้ามาในนาทีสุดท้ายอย่างมาร์โกต์

และมาร์โกต์ก็เป็นคนที่ได้รับยกเว้นจากแผนการของเขาในค่ำคืนนี้

หนังมีสมมุติฐานและการพัฒนาเรื่องอย่างน่าสนใจมาก เสียแต่ว่าความสมเหตุสมผลของการพัฒนาเรื่องและตัวละครยังแปร่งปร่า และไม่ลงตัวดี จึงยากจะทำใจให้เชื่อตามได้

และการวิพากษ์สังคมและวัฒนธรรมการกินก็ขาดมิติของความแหลมคม ความพอเหมาะพอควร และการทำใจให้ยับยั้งความไม่เชื่อ (suspension of disbelief) ได้

แต่กระนั้น โปรดักชั่นดีไซน์และนักแสดงฝีมือดีทั้งหลายก็ช่วยกันแต่งแต้มสีสันให้แก่หนังได้ไม่น้อยเลย •

THE MENU

กำกับการแสดง

Mark Mylod

นำแสดง

Ralph Fiennes

Anya Taylor-Joy

Nicholas Hoult

Hong Chau

John Leguizamo

Janet McTeer

ภาพยนตร์ | นพมาส แววหงส์