ขยันเบื่อ

 

เมื่อความไม่รู้ยังคงไหลไปเรื่อย รสชาติแห่งการเสาะแสวงยังคงกระตุ้นให้ชีวิตมีความสนุกดี และระเริงไปกับความไม่ลงตัวของชีวิตได้บ้างบางครั้งครา เมื่อความกังวลใจสะกิดจิตสำนึก แจ้งเตือนราวกับอยากจะบอกให้รู้ความใน ให้เฝ้าระวังความรู้ที่อาจใกล้จะท่วมหัว หากแต่กลับไม่ไหลซึมลงเข้าไปสู่หัวใจของนักแสวงหา ให้ได้รับรู้ รับฟัง ให้เพิ่มและเติมต่อให้ชีวิตได้มีชีวา

การเกิดขึ้นของคำถามที่ค่อยๆ ก้าวออกไปหาคำตอบ เหมือนเป็นการเดินทางอีกรูปแบบหนึ่ง เมื่อความที่ยังไม่รู้ ได้นำพาให้สืบค้นให้มุ่งหน้าไปบนเส้นทาง ต่างกันออกไปกับบุคคลที่เต็มแล้วจากสิ่งที่รู้ และเมื่อรู้แล้วมากเข้าก็ไม่อยากแล้วที่จะเห็นสิ่งใดอีก กลายเป็นความทึบทือที่ไม่คิดจะตั้งคำถามต่อสิ่งใดๆ และเลือกแล้วที่จะเป็นเพียงผู้ตอบคำถาม

และสิ่งนี้ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตัวเอง

ผมถามตัวเอง ชีวิตมันจะสนุกได้อย่างไร หากไร้การเดินทางของความสงสัย เมื่อไร้รากของคำถาม การเรียนรู้ก็คงจะงอกเงยขึ้นมาไม่ได้ ช่วงเวลาที่ดีอาจไม่ใช่จุดสูงสุดของความรอบรู้ หากแต่เป็นชีวิตที่มากอยู่ด้วยคำถาม และการสนุกนึก

ระหว่างทาง ผีเสื้อหลากสีน้อยใหญ่ มากหลายรูปแบบ พบเจอตัวได้ไม่ยากนัก ณ สถานที่ๆ มากด้วยสวนดอกไม้ ส่วนแมลงวันนั้นเล่า คงเฝ้าบินเวียนวนอยู่บนกองขยะและสิ่งเน่าเหม็น โดยไม่ป่วยตายจากโรคท้องร่วง ทุกตารางพื้นที่ของสภาพแวดล้อมเต็มอยู่ด้วยเรื่องราวที่รอให้เติมความใคร่รู้

เพราะความไม่รู้พัฒนาได้ เมื่อมีความเฉลียว เมื่อรู้ว่ายังไม่ฉลาดพอ และตื่นพร้อมที่จะอยากเห็น อยากได้ยิน อยากสัมผัส กับประสบการณ์ที่ได้ก้าวย่ำไป ถึงแม้ว่ารองเท้าจะเก่าก็ไม่สำคัญ เท่ากับพื้นที่ใหม่ๆ ที่จะได้เดินทางไปถึง ผมชอบและรู้สึกดีกับคำว่า “การเดินทาง” เพราะคำๆนี้มันทำให้รู้สึกสถานที่ใหม่ๆ อิสระ และแน่นอน “เราจะได้รู้ในสิ่งที่ต่างออกไปกับความรู้ที่เรามี” หลายครั้งที่เรามักจะได้ยินและได้อ่านคำนี้จากภาพยนต์และหนังสือ จากปากต่อปากของคำบอกเล่า หรือจากคำพูดคุย

ความรู้สึกแหนงหน่ายจากสิ่งรอบตัว เพราะคิดว่าไม่มีสิ่งใดน่าค้นหา เป็นความน่ากลัวสำหรับผม มันหมายถึงความไร้อิสรภาพ ที่จะกักขังผมอยู่ด้วยกำแพงของความน่าเบื่อ และมันไม่ควรมีกำแพง

สถานที่เดิม มันไม่ใช่สิ่งเดิมเสมอ เราอาจเคยไปมาแล้วในตอนกลางวัน แต่เราไม่เคยไปถึงมันในยามค่ำคืน เราอาจรู้จักสถานที่แห่งนี้ได้เป็นอย่างดีในฤดูร้อน แต่เราไม่เคยรู้จักสถานที่แห่งนี้ในฤดูหนาว และไปถึงในฤดูฝน สถานที่แห่งนี้จะเป็นอย่างไรกัน

ผมต้องคอยเตือนบอกตัวเองอยู่บ่อยๆ “อย่ารู้เรื่องหนึ่งเพียงมุมเดียว” และกับการเดินทางที่ทำให้ผมพูดน้อยลง ฟังมากขึ้น และได้เน้นย้ำกับตัวเองเสมอ “อย่าได้กลายเป็นคนขยันเบื่อ” เพราะยังมีสิ่งที่เรายังไม่รู้รออยู่ ความที่ยังไม่รู้อาจเกิดได้อีก หลายครั้งหลายครา เพราะ ”ชีวิตมันต้องเรียนรู้จากเขาเพื่อเอามาใส่ใจเรา” ความรู้สึกน้อยๆ เหล่านี้ สร้างความเข้าใจอันมั่งคงซึ่งกันอย่างใหญ่หลวง ทั้งในบ้านและในเมือง

การค้นหาเพื่อการค้นพบเป็นเรี่องสนุก ไม่อับจนไร้ซึ่งหนทาง และอย่านอนขวางทางความไม่รู้ของตัวเอง จากความรู้แล้วของสิ่งที่จำมา

ของคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022