ไร้เดียงสา | พิชัย แก้ววิชิต

พิชัย แก้ววิชิต

เพราะเป็นห่วงจึงดื้อดึงไว้ด้วยรัก หากแต่ความดื้อด้านของความไร้เดียงสาจึงต้องหักออกจากสิ่งที่เป็นห่วง

ความอยากรู้ที่ต้องลอง ไม่ข้องใจอยู่กับผลที่อาจเป็นลบ ความถูกใจแม้ต้องทำในสิ่งอาจผิด สิ่งใดอีกจะร้ายแรงเกินไปในโลกของความไร้เดียงสา โลกต่างส่วนที่มองกันอยู่คนละมุม จึงเห็นได้แค่ความแตกต่าง

ด้วยความเป็นพ่อแม่จึงเป็นห่วงลูก ด้วยความเป็นผู้ใหญ่จึงคอยห้ามปรามความเป็นผู้น้อย ด้วยความเป็นเพื่อนจึงต้องตักเตือนเพื่อนอยู่เสมอ

พันธะสายใยที่ถักทอมาจากสายสัมพันธ์ ที่บางครั้งก็ถูกขึงจนตึงแน่นจากความหวังดี จนสายใยแห่งความรักขาดสะบั้นลง จากความเข้าใจที่ไม่ตรงกัน

เมื่อความหวังดีถูกมองเป็นความไม่หวังดี การห้ามปรามคือการหน่วงเหนี่ยวฉุดรั้ง เมื่อนานวันมากเข้ากับความหวังดีที่เริ่มลดระดับ เมื่อความไร้เดียงสาไม่เกรงต่อเสือกระดาษ ไม่กลัวต่อเสือลมๆ ที่ไม่อาจขบกัด เมื่อการกล่าวอ้างด้วยเหตุไม่เกิดผลดีใดๆ

คงต้องถึงเวลาแล้วที่จะต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

 

การหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ปล่อยออกอย่างช้าๆ ให้สายตามองลึกเข้าในไปแววตาของความไร้เดียงสา ของเนื้อที่ไม่กลัวเสือ มันไม่ง่ายและสับสนใจอยู่ไม่น้อย ที่จะกักชีวิตใครอยู่ด้วยกรงขังของความรัก ถ้าอีกฝ่ายยังคงไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจจากความหวังดี เมื่อถึงคราวปลดมันก็คงต้องปล่อย ให้เป็นไปตามธรรมชาติของการแสวงหา

ถ้าความรู้ผิดชอบชั่วดี คือสิ่งที่เรียกว่า “เดียงสา” ด้วยสิ่งนี้ ความไร้เดียงสาจึงครอบคลุมทุกเพศทุกวัย ที่ยังไม่ครบถ้วนอยู่ด้วยความมีเดียงสา กับความไร้เดียงสาไม่ได้มอบความหมาย ให้ตกเป็นของคนที่อ่อนวัยกว่า ให้เป็นช่วงวัยของความไร้เดียงสา หากถ้ามีเด็กน้อยคนหนึ่งมีความรู้ผิดชอบชั่วดี รู้ถึงสิ่งใดควรทำไม่ควรทำ เด็กน้อยก็ไม่ใช่น่าจะใช่บุคคลผู้ไร้เดียงสาอีกต่อไป

เมื่อความไร้เดียงสาไม่เกรงต่อเสือกระดาษ ไม่กลัวต่อเสือลมๆ ที่ไม่อาจขบกัด เมื่อการกล่าวอ้างด้วยเหตุไม่เกิดผลดีใดๆ คงต้องถึงเวลาแล้วที่ต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง การหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ปล่อยออกอย่างช้าๆ ให้สายตาจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาของความไร้เดียงสา ของเนื้อที่ไม่กลัวเสือ

หากแต่อีกฝากฝั่งของช่วงวัย เมื่อคนคนหนึ่งมีอายุที่มากกว่า แก่กว่าหรือเป็นใหญ่กว่า ก็มีสิทธิ์ที่จะไร้เดียงสาได้เช่นเดียวกัน จากการกระทำที่แสดงถึงการไม่รู้ว่าสิ่งใดควรทำไม่ควรทำ

ความคิดจิตใจในบริบทของความผิดชอบชั่วดีที่ไม่เน้นแค่การท่องจำ เพราะการกระทำสำคัญกว่า การจะมีเดียงสากันกี่มากน้อย คงต้องขึ้นอยู่กับความประพฤติ

และไม่ข้องอยู่ด้วยช่วงเวลาของชีวิตกับการที่จะมีเดียงสาหรือไร้เดียงสา

 

ด้วยเจตนาอันดีของความไร้เดียงสา ในบางเรื่องกับความคิดที่สร้างสรรค์ การกล้าคิดกล้าทำ ในสิ่งที่ยังไม่รู้และน้อยนิดกับประสบการณ์ที่มีไม่มาก

แน่นอนว่าโอกาสที่จะเกิดความผิดพลาดจากสิ่งที่ทำมันมีสูง หากแต่อาศัยความดื้นรั้นต่ออุปสรรค และกระตือรือร้นไปกับการแก้ไขปัญหา โดยปราศจากความกลัวจากสิ่งที่เป็นกังวล และบางครั้งอาจนำมาซึ่งการได้คำตอบจากสิ่งที่ยังไมเคยรู้ ที่จะนำมาซึ่งสิ่งใหม่ๆ ความไร้เดียงสาที่ไม่ได้ไร้หนทาง เป็นคุณค่าที่คู่ควรของการดูแลเอาใจใส่จากคนที่มีเดียงสา

การไร้เดียงสาที่ข้องอยู่ด้วยปัญญา จะรักษาไว้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีจากคนที่รักเรา และคนที่เรารัก เข้าใจถึงหัวอกของคนที่หวังดี ไม่สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับใครอีกหลายคน และแน่นอนที่สุดคือความเข้าใจที่ตรงกัน

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต