ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 ธันวาคม 2565 |
---|---|
คอลัมน์ | เอกภาพ |
ผู้เขียน | พิชัย แก้ววิชิต |
เผยแพร่ |
เกิด
มันเป็นแค่เพียงลมหายใจของคนที่ตายไปแล้วจากชีวิตที่เคยมี
ความผิดจากสิ่งที่พลาด นำไปสู่การพังทลายของชีวิตให้ตายทั้งที่ยังเป็น
ความทุกข์ทรมานยังคงกระตุ้นเตือนอยู่ทุกชั่วขณะ ไม่เคยว่างเว้นแม้ในยามหลับฝัน หรือเมื่อตื่นลืมตา
ความเจ็บป่วยทางใจจากบาดแผลที่ร้าวลึก การสูญเสียจนต้องเสียศูนย์ มันไม่ง่ายกับการที่จะมีชีวิตอยู่โดยไร้ซึ่งบุคคลอันเป็นที่รัก กับบริบทของคำว่าครอบครัว
มันยากที่จะให้อภัยกับตัวเอง บทลงโทษที่ทำให้ชีวิตอยู่อย่างไร้คุณค่า ไร้ความหมาย และเป็นการตายซากอย่างช้าๆ จากความสิ้นหวัง
ชีวิตที่เหลืออยู่มันด้อยค่าเกินกว่าที่จะกล่าวคำขอโทษ และไร้ซึ่งราคาที่ใครจะยอมให้อภัย
ความรู้สึกสมมุติที่ได้รับแรงบรรดาลใจ จากชีวิตจริงของใครบางคน ความปวดร้าวของคนที่ใคร่ตาย กับมโนสำนึกที่ทำ ให้เห็นภาพและรู้สึกถึงบทบาทชีวิตของใครสักคนที่ยังคงตายซากอยู่กับความรู้สึกผิด
“อยู่อย่างไร้ชีวิตทั้งที่ยังมีลมหายใจ”
ตราบาปที่ตีตอกให้กับตัวเองกับความทรงจำที่ไม่ยอมนับหนึ่งใหม่ เป็นความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นซ้ำซ้อน
เมื่อเจ็บแล้วมากพอ เมื่อทนแล้วได้มากเข้า เมื่อถึงจุดที่มันต้องจบ การตายแล้วที่ละทิ้งไปจากซากชีวิตเดิมๆ กับทุกข์ที่ต้องทน เป็นการตายที่งดงาม การเกิดใหม่ที่ไม่เลือกเวลาและสถานที่ที่อาจใช้เวลาเพียงเสี้ยววิเพื่อเริ่มต้น และกับความพร้อมแล้วที่จะนำพาลมหายใจที่เคลื่อนไหวอยู่ด้วยบทบาทใหม่จากบทเรียนของอดีตจากชีวิตเก่าที่ได้ตายจากมา
มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเกิดใหม่ จากสิ่งที่ได้ฟัง จากสิ่งที่ได้อ่าน หรือใครต่อใครได้บอกมา หากแต่ความจริงมันคงไม่ง่ายนักกับการเกิดใหม่
แต่มันเป็นไปได้ถึงแม้มันจะยาก ถ้าเข้าใจและตั้งใจที่จะเกิดใหม่ด้วยตัวเองอีกครั้ง กับการได้เห็นคุณค่าของการมีอยู่ของชีวิต
การมีชีวิตอยู่จะเป็นไปเพื่อสิ่งใด หากไร้ซึ่งความหวัง มันอาจเริ่มต้นที่ทางม้าลาย เมื่อการได้ช่วยจูงมือช่วยใครสักคนที่ต้องการความช่วยให้ข้ามถนนอย่างปลอดภัย เสียงของคำขอบคุณที่อาจจะปลุกให้ตื่นฟื้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง การเกิดใหม่ที่ตายจากสิ่งเก่า กับสิ่งเล็กๆ ที่จะทำให้เข้าใจถึงคุณค่าของการมีอยู่ของชีวิต ที่เพื่อใครมากกว่าเพื่อตัวเอง
“เกิดให้ได้ ตายให้เป็น” เมื่อถึงคราวที่ต้องเกิด คงต้องเลือกแล้วกับสิ่งดีมียังประโยชน์ ไม่ซ่อนเร้นของความเป็นโทษให้เกิดขึ้นกับตัวเองหรือกับใครอื่น และเมื่อถึงคราวตายก็อย่าได้ตายไปจากความดีงาม “เพราะมันจะเป็นการตายอย่างเป็นอมตะ” ด้วยความดีงามที่ทำไว้และทุกครั้งที่มีการกล่างถึง การตายจะได้เกิดใหม่เสมอจากความทรงจำดีๆ เมื่อตายให้เป็น
เมื่อสิ่งใดเปลี่ยนไปเป็นอีกสิ่งหนึ่ง จากความเป็นเหตุเป็นผลของปัจจัย สิ่งไม่ดี ทำให้ดีได้ เมื่อดีแล้วอาจจะยังดียิ่งกว่า หรืออาจกลับไปไม่ดียิ่งกว่าเดิม จากแนวความคิดเก่าเปลี่ยนไปสู้แนวความคิดใหม่ที่ต่างไปจากเดิม ถ้ามันต้องทนอยู่กับลมหายใจที่หล่อเลี้ยงชีวิตที่ตายซาก มันคงต้องถึงเวลาแล้วกับการเกิดใหม่ เลือกเกิดแล้วในสิ่งที่ใช่ แล้วไปในที่ที่ชอบ
ขอบคุณมากมายครับ •
เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022