ความเป็นเด็ก

 

“เมื่อลิงโลดออกไปเล่นแล่น เด็กน้อยเคลื่อนตัวออกวิ่งไปตามใจสั่ง ไม่รู้สุข แค่สนุกเท่านั้นที่เข้าใจ ความเป็นไปอย่างเด็ก ที่สักวันจะบอกความเป็นมาของชีวิตเมื่อเติบใหญ่ กับผลประโยชน์ของการได้เล่นตามประสา ที่แค่ขอให้ได้เล่นสนุกอย่างเป็นธรรมชาติก็เพียงพอ”

พ่อนั่งเพลินมองดูลูกที่กำลังวิ่งเล่นอยู่อย่างสนุกสนาน

ทุกความเคลื่อนไหวของเด็กน้อยแทรกอยู่ด้วยเสียงของความสนุกให้ได้ยินมาเป็นระยะ

เมื่อลูกวิ่งเล่นไปมาได้ไม่นานนัก ความรู้สึกนึกคิดของผู้เป็นพ่อได้วิ่งย้อนเวลากลับเข้าไปสู่ช่วงวัยเดียวกันกับลูกที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ตรงหน้า

ความเป็นเด็กในตัวพ่อได้ออกมาวิ่งเล่นกับลูกของตัวเอง ผ่านภาพของความรู้สึกนึกคิด เด็กน้อยสองคนกับความต่างของมิติเวลา

หากแต่เด็กทั้งสองยังคงวิ่งเล่นอยู่ด้วยมิติเดียวกัน บนพื้นที่ของความรู้สึกสนุกสนานตามประสาเด็ก

 

หากมีผู้ใหญ่สักคนพึงจะนึกถึงความเป็นเด็กของตัวเองขึ้นมาสักครั้ง เพื่อให้ได้รู้สึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ในวัยเด็กเมื่อวันวานที่ไม่อาจหวนคืน จากนั้นผู้ใหญ่ก็คงปล่อยให้ความเป็นเด็กของตัวเองค่อยๆ จากหายไปกับกาลเวลา มันเป็นความเชื่อส่วนบุคคลของผู้ใหญ่ที่เข้าใจความเป็นเด็กในอีกแง่มุม

สำหรับผมแล้ว อดีตของความเป็นเด็กไม่ได้เป็นเพียงแค่ช่วงวัยที่ผ่านพ้น และไม่ได้กลับกลายเป็นของที่ระลึกจากความทรงจำ ที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในความเป็นผู้ใหญ่ และผมก็ยังเชื่ออยู่เสมอว่า ความเป็นเด็กก็ยังมีอยู่ในความเป็นผู้ใหญ่และไม่ได้จากลบเลือนหายไปกับวันเวลา

“ความยิ่งใหญ่ที่อยู่ในตัวเด็ก” มากด้วยการเปิดกว้างและรับรู้สิ่งต่างๆ รอบๆ ตัว จากการที่ได้เล่นอย่างเป็นอิสระและไร้รูปแบบเงื่อนไขของการบีบบังคับ “สาระสำคัญของทีเล่นที่ไม่เน้นทีจริงของความเป็นเด็ก” นำพาความสดใสร่าเริงมาสู่ชีวิตน้อยๆ ที่มักจะเลือกรสชาติของอมยิ้มมากกว่ารสชาติของการอมทุกข์

มิตรภาพของความเป็นเด็ก ไม่ข้องเกี่ยวอยู่ด้วยเงื่อนไขของชาติ ศาสนา ภาษา เพศ หน้าที่การงาน และการเป็นลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่สำคัญพอที่จะมีเพื่อนเล่นสักคน แค่นิสัยดี ไม่แย่งของเล่น ก็นั่งเล่นด้วยกันได้อย่างสนิทใจ

แรงจูงใจของการสร้างสายสัมพันธ์อันดีของกันและกัน มาจากการไร้เดียงสาของความเป็นเด็ก

พื้นฐานของความเสมอภาคและความหมายของคำว่าสันติภาพ ได้มาจากช่วงชีวิตของความเป็นเด็กก่อนหน้าที่รับจะเอาความรู้

และเมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรมากเข้า ความไร้เดียงสาก็ลดน้อยลงจากการเพิ่มขึ้นของความเป็นผู้ใหญ่

เสียงหัวเราะของความเป็นเด็ก ดังฟังชัดมากกว่าเสียงเชียร์ของการแข่งขัน เด็กไม่มีวันที่จะพ่ายแพ้จากชัยชนะที่พวกเขาไม่เคยต้องการ และมีความกล้าหาญมากพอที่จะออกไปรับมือกับความสนุกสนาน ความเป็นเด็กมักจะชอบออกจากลู่ที่ไม่ได้มีไว้ให้วิ่งเล่น พวกเขาจะสนุกจนเหนื่อย แต่จะไม่หน่ายและหนีไปกับการมีชีวิตชีวาในแบบที่พวกเขารู้สึกได้จากภายใน

ถ้าความไร้เดียงสาของเด็กนำพาการรู้แจ้งของการใช้เหตุผลให้น้อยลง ขบคิดให้ง่ายเข้า ลดลงบ้างกับสิ่งที่รู้ ละลายคลายความเครียดให้เจือจาง การก้าวออกจากอดีตที่ไม่พึงประสงค์ และงุ่นง่วนสนุกอยู่กับปัจจุบันด้วยความเป็นเด็ก และไม่ถามไถ่ถึงความกังวลใจจากสิ่งอื่นใดกับกาลที่ยังไม่นำพา

เมื่อผู้ใหญ่มีความเป็นเด็ก อยู่กับความสนุกที่ไม่เคยป่วยการเปล่า ความเป็นเด็กจะนำพาความรู้สึกที่สนุกให้หลุดรอดออกไปจากกฎกติกาของความขึงตึงที่เกินพอดีของผู้ใหญ่

บางครั้งคงต้องโตแต่ตัวบ้างเป็นบางเวลา และปล่อยให้ความเป็นเด็กได้ออกมาวิ่งเล่นบ้างก็คงดี

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022