โลกไม่ยอม | ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด : นรพัลลภ ประณุทนรพาล

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด | นรพัลลภ ประณุทนรพาล

โลกไม่ยอม

 

1-

ระเบิดเปิดหลุมขนาดใหญ่ เปลวไฟเผาผลาญสรวงสวรรค์

สงครามก่อนรกขุมโลกันต์ ทำลายปัจจุบันอันตรธาน

ปัจจุบันอันดีต่อชีวิต สิบร้อยมือเนรมิตสุขสถาน

หมายสร้างหมุดสร้างเมืองสร้างวิมาน กระทั่งถึงวันวานก่อนสงคราม

นาทีที่เสียงหนึ่งสนั่นไหว เสียงสนุกหายไปจากสนาม

ดอกไม้กำลังงอกกำลังงาม ล้มตายหายไปตามเสียงต่อมา

ทันทีที่อีกเสียงลำเลียงถึง เกิดอีกเสียงหนึ่งก้องเวหา

กลบเสียงกระสุนในพริบตา ด้วยเสียงร้องธรรมดาที่แสนดัง

ทั้งวันมีแต่ฝุ่นฟุ้งกระจาย ทั้งคืนควันระบายล้อมหน้าหลัง

หายใจอยู่ในซากปรักหักพัง ที่ความรักและความหวังยังหายใจ

ที่ที่ความเชื่อมั่นในสันติ ยังคงผลิสะพรั่งกลางลมไหว

แสงจันทร์ยังกระจ่างอยู่ข้างใน สาดส่องใสสว่างอยู่ข้างดาว

อยากรู้อะไรคือสงคราม อยากถามอะไรคือดำขาว

อยากเป็นอะไรในเรื่องราว อยากป่าวประกาศในนามใด

อะไรคือชูชัยชนะ ยอมสละคือผู้ชนะไหม

ครอบครองคือใครชนะใคร เปลือกโลกคืออะไรจึงใคร่ครอง

โลกกำเนิดขึ้นก่อนทุกกฎบัตร ที่บัญญัติว่าใครคือเจ้าของ

จนวันหนึ่งมนุษย์คึกคะนอง ขยับ จอง ขยาย บุก ยึด รุก ราน

ปรารถนาโลกันต์เช่นนั้นไหม จึงระเบิดเปิดหลุมใหญ่เปลวไฟผลาญ

จนความสุขปัจจุบันอันตรธาน นับตั้งแต่วันวานเป็นต้นมา

 

2-

ไม่… โลกจะลำเลียงใจไปข้างหน้า

เป็นพยานผูกพันธสัญญา เจรจาสงบจบสงคราม

เพื่อวิมาน สุขสถาน สรวงสรรค์ เสียงสนุกดังสนั่นในสนาม

ดอกไม้ยังคงงอกยังคงงาม และเสียงรักก้องในนามโลกหนึ่งเดียว •