มหานครแห่งรูปลักษณ์ | ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด : จิตฯ คัมภีรภาพ

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด | จิตฯ คัมภีรภาพ

มหานครแห่งรูปลักษณ์

 

เจดีย์สูงสีเปรอะเลอะขี้นก สงฆ์สาธกยกธรรมเปื้อนดำด่าง

โบสถ์วิหารรานแตกแยกอับปาง ฝุ่นดำลอยเคว้งคว้างอยู่กลางเมือง

ศิลปะ สกปรก รกแนวคิด คนหน้าบุญอำมหิตบาปตัวเขื่อง

บุญบาป เหม็นเน่าหนอเปล่าเปลือง แผ่นดินผอมซูบเหลืองเมืองลำเค็ญ

พลเมืองหน้าหมองหม่นทนทุกข์อก วกวนในแร้นแค้นแสนขื่นเข็ญ

รากเหง้าเบาสลายทลายกระเด็น และความดีแอบหลบเร้นร้องเป็นกา

อคติหลากมายาบ้าคลุ้มคลั่ง ทุบกำแพงฝาผนังคลุ้มคลั่งบ้า

หัวโขนหลงบทบาทพินาศชะตา โลภโกรธหลงด้านหนาระอาใจ

เพลิงในอกนรกานต์ยิ่งผลาญเผา ใต้เงื้อมเงาที่มืดดำเสียงร่ำไห้

อสูรยกจอกจัณฑ์ดื่มปลื้มละไม- ละมุนในความมึนเมาเกลาอารมณ์

เสพสุนทรีหฤหรรษ์แง่งตัณหา ชำเราหล้ากระสันใจในสุขสม

ถั่งท้นล้นเมือกกลิ้งเกลือกจม ยอดเจดีย์หักถล่มจมแผ่นดิน

เสียงกู่ร้องก้องไหวไกวคืนดึก อึกทึกโหยหวนฝันผวนสิ้น

จริยะคติพุทธบริสุทธิ์ยิน ก็แตกบิ่นร้าวแยกใจแปลกปลอม

มืดสว่างแย่งสัมพัทธ์ระบัดสมัย บอดใบ้โง่เง่าเฝ้าถนอม

เถ้ากระดูกผูกชะตาชรางอม เหม็นหอมผันเปลี่ยนในเวียนวน

ดาบหอกรบสนิมร่อนจนกร่อนขาด วิปลาสคลุ้มคลั่งบดบังหน

อหังการขลาดเขลาในเงาตน สัปดนสถุลถ่อยพ่นถ้อยคำ

มหานครสะท้อนทุกข์ใจจุกเจ็บ ร้อนหนาวก็ร้าวเหน็บเจ็บอกร่ำ

พระพุทธรูปซูบผอมใจตรอมจำ พระพักตร์หมองสีคล้ำระกำฤดี

เจ้าพระยาสีเลือดข่าวเชือดเฉือน แปดเปื้อนเรื่องราวร้าวบัดสี

หยาดเหงื่อที่เปียกชุ่ม-กระฎุมพี เพียรรดแผ่นดินนี้ให้งอกงาม

อปโลกน์หนอทมิฬหินชาติ อาฆาตฟาดฟันเยาะหยันหยาม

อาทิตย์อัสดงหลงโมงยาม พระจันทร์วามก็แหว่งเว้าใต้เงาทะมึนฯ •