รำลึก 26 ปี
ไม้ล้มในป่าใหญ่          เกิดเปลวไฟพะเนียงพุ่ง
พร่างพราวราวสีรุ้ง      ขอบโค้งคุ้งสูงสุดสาย
ยอดเสียดเบียดบังฟ้า   ครอบคลุมป่าภูผาราย
ส่ำสัตว์เว้นวางวาย      ใต้เงาสืบ นาคะเสถียร

ครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสเข้าป่าห้วยขาแข้ง ด้วยการชักชวนของเชน (หลังเลนส์ในดงลึก-ปริญญากร วรวรรณ) ช่างภาพสัตว์ป่า สมัยแรกเริ่ม

กลุ่มผู้ร่วมเดินทางมี 8-9 คน นอกจากเชนและเจ้าหน้าที่ป่าไม้ 2 คนแล้ว ล้วนมือใหม่ ป้ายแดง เกือบทั้งหมด รวมทั้งผมด้วย

รถจากที่ทำการเขต พาเรามาส่งที่หน่วยพิทักษ์ป่ากะปุกกะเปียง จากนั้นพวกเราเดินเท้าลึกเข้าป่าไปอีกราว 3 ก.ม. ถึงโพรงมะเดื่อจุดที่กางเต็นท์พักแรมกัน บางครั้งก็มีเรื่องผจญภัยให้ตื่นเต้นระทึกขวัญโดยไม่คาดคิด

ขณะที่กำลังเดินทางไปดูกระทิงที่โป่ง ซึ่งอยู่ห่างจากที่กางเต็นท์ไปราว 1.5 ก.ม.

ระหว่างทาง เจอกับพวกพรานป่า ที่แอบเข้ามาล่าสัตว์!

เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นสภาพ “ป่าแตก”!!!

เหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมาแล้ว 30 ปี!