กลิ่น / ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด : ธาร ธรรมโฆษณ์

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

ธาร ธรรมโฆษณ์

 

กลิ่น

 

หลังงุ้มตาฟางเดินย่างย้าย หุงข้าวรอถวายแต่เช้าตรู่

ก้มกราบพระหนุ่มหมายอุ้มชู ให้อยู่คู่ไตรสรณาคมน์

เงินคนแก่ได้มาไม่เท่าไหร่ ซื้อกับข้าวเตรียมไว้อย่างเหมาะสม

หลังใส่บาตรทุกเช้าเฝ้าประนม คอยชื่นชมชายผ้ากาสาวพัสตร์

เลี้ยงแมวตัวหนึ่งชื่อไอ้ลาย คลอเคลียเคียงกายหางสะบัด

ปลาทูซื้อจากตลาดนัด ทอดเสร็จเตรียมจัดสำรับรอ

ไรไรตีนฟ้าพระอาทิตย์ นาฬิกาชีวิตดำเนินต่อ

กรุ่นข้าวในขันหอมลออ หญิงชราจดจ่อมองปากทาง

มองว่าเมื่อไหร่พระคุณเจ้า จะเดินเข้ามาโปรดสำรวมย่าง

ไรไรตีนฟ้าเห็นฝ้าฟาง ไร้ร่างพระหนุ่มนึกกลุ้มใจ

จนตะวันแสงรอดยอดมะพร้าว เก็บสำรับกับข้าวรอเช้าใหม่

ท่านอาจติดนิมนต์ของคนใด เลยไม่ได้ออกรับเหมือนทุกวัน

สามีชิงตายคล้ายกลั่นแกล้ง ลูกสามคนทิ้งแหล่งสู่สีสัน

เป็นฟันเฟืองเมืองกรุงปัจจุบัน นานปีชวนกันกลับบ้านนา

คนหัวปีอายุพอครบบวช ในหัวอกร้าวรวดเสียหนักหนา

นึกอยากให้ลูกขวัญบรรพชา อุทิศบุญให้บิดาผู้ลาลับ

ลูกไม่เห็นดีด้วยบอก ‘ป่วยการ เสียเวลาเสียงาน เดี๋ยวถูกปรับ

บุญผ้าเหลืองจอมปลอมไม่ซึมซับ…’ เด็กรุ่นใหม่ไม่นับถือบาป-บุญ

แสงตะวันเที่ยงย้ายเป็นบ่ายค่ำ แมวไอ้ลายย่องย่ำอย่างวัยหนุ่ม

พอติดสัดกลัดมันลืมบุญคุณ ไปนอนหนุนตัวเมียเริงโลกีย์

อรุณรุ่งวันใหม่รอใส่บาตร เห็นพระหนุ่มยุรยาตรประจำที่

ขณะเดียวกันไอ้ลายโผล่พอดี กลิ่นปลาทูยวนยี ทั้งพระ-แมว •