ขอแสดงความนับถือ/[email protected]

ณ เมืองน่าน

มีร้านกาแฟชื่อ “สุดกองดี” (หน้า 49)

จาวเหนือ “ปริญญา ตรีน้อยใส” ตามไป มองบ้านมองเมือง

และแปลชื่อร้านว่า

“ร้านกาแฟที่ตั้งอยู่สุดถนน (กอง) ริมน้ำน่าน”

ซึ่ง ปริญญา ตรีน้อยใส ยืนยัน “สุดกองดี” – ดีจริงๆ

ดีจนร้านกาแฟเพิงไม้เล็กๆ กลายเป็นร้านที่คนต้องมา

หลังไปเที่ยวชมศิลปวัฒนธรรมน่านในตอนเช้า และรับประทานอาหารพื้นเมืองตอนเที่ยง

แล้วมาสุดถนนกับร้านกาแฟดีๆ แห่งนี้

ถือเป็นการ “(สิ้น)สุด” ที่มีความสุข

 

การสิ้นสุดที่เป็นสุข

เราหวังเช่นนั้น

แต่ก็อดใจหายกับ “การสิ้นสุด” บางอย่างไม่ได้

เมื่อได้ทราบข่าว “ปรารถนา รัตนะ” แห่งคอลัมน์ Se[XO]ver ไปสู่ “สุดกองดี” เสียแล้ว

ไปอย่างกะทันหัน และไม่เคยแพร่งพรายให้รู้ถึง “มะเร็งร้าย” ที่คุกคามปอดของเธออย่างเงียบๆ

กระทั่งในต้นฉบับสุดท้ายก็ไม่มีสัญญาณบ่งชี้ใดๆ ถึงการสิ้นสุด

ร่าเริงอย่างไร ก็ยังคงร่าเริ่งอยู่เช่นนั้น

จึงชะงักงัน เมื่อมีคนส่งข่าว ถนนสาย “ปรารถนา รัตนะ” ถึงที่สุดแล้ว

เป็นถนนแสนสั้น ผ่านหลักชีวิตมาแค่ 47 หลักเท่านั้น

 

ปรารถนา รัตนะ เคยเขียนในคอลัมน์ Se[XO]ver ถึงความสัมพันธ์กับ “มติชนสุดสัปดาห์”

“…Flashback พ.ศ.2540

หลายคนอาจจะไม่ทันสังเกต ห้วงยามนั้นปรากฏชื่อคอลัมน์ เล็บฯ ในมติชนสุดฯ ในยุคสมัยที่ บ.ก.เสถียร (จันทิมาธร) กุมบังเหียน

ตอนนั้นคุณอาเสถียร อธิบายชื่อคอลัมน์เล็บฯ และ Woman”s Liberation ว่ามันมาจากชื่อขบวนการเคลื่อนไหวในผู้หญิงในยุคซิกซ์ตี้ จนถึงเซเวนตี้

พร้อมทั้งแนะนำให้ไปอ่านหนังสือเพิ่ม…”

และที่สุด ปรารถนา รัตนะ ก็มาเป็นสาวเล็บฯ

ทั้งในบทบาท สตรีนิยม สาว (ผู้รักเพลง) ร็อก สาวห้าว สาวฮ้อน

ที่หลายคนยังจดจำถึง

“…Introduction to Woman ศาสตร์

บางคนว่าผู้หญิงเข้าใจยาก และเป็นชนชั้นผู้ปกครองไม่ได้ดีเท่าผู้ชาย

แต่ข้าพเจ้าจะเล่าถึง คุณจอห์น เลนนอน ของเรา เขาแต่งเพลงไว้ว่า

For the other half of the sky

Woman, I can hardly express,

My mixed emotion at my thoughtlessness,

After all I”m forever in your debt,

โอ For the other half of the sky สำหรับอีกฝั่งฟากฟ้าเป็นของผู้หญิง

ในเพลงอันอ่อนไหว คงไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใจผู้หญิงเท่าเขาอีกแล้ว (จริงไหมนะ)

เท่าที่ประวัติศาสตร์โลกได้จารึกมา

ยังไม่มีผู้หญิงที่ถูกก่นด่าว่าฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ Tyranny มีแต่ แม่ชีเทเรซ่า หรือ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล เป็นต้น…”

นั่นคือ ปรารถนา รัตนะ

 

แม้ในช่วงขวบปีหลังๆ

ปรารถนา จะลด “ภาพ” ความฮ้อน ความผาดโผน ลง

ลดลงจากเด็กคณะโบราณคดี ศิลปากร สุดติสต์ ด้วยสารนิพนธ์เรื่อง ถนนข้าวสารในชั่วชีวิตคน

ลดความเข้มจาก บ.ก. สตาร์พิคส์ จากคอลัมนิสต์สีสัน และจากผู้ก่อตั้งนิตยสารคอร์

มาเป็นนักวิชาการ ผู้ผ่าน หลักสูตรผู้นำทางสังคม ธุรกิจ และการเมือง จบปริญญาโท ม.รังสิต ด้วยวิทยานิพนธ์ รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของ ริชาร์ด แบรนสัน

ทุ่มเทสนใจไปยังสตาร์ตอัพ และธุรกิจรูปแบบใหม่

พร้อมความฝันอันมากมาย

แต่ก็ไม่ได้ไกลห่าง “สิ่งที่เธอเป็น” สักเท่าไหร่

 

ที่เมืองน่าน มีร้านสุดกองดี

ที่แปดริ้ว บ้านเกิด เธอ-ปรารถนา รัตนะ ฝันจะสร้างหมู่บ้านศิลปิน

“ข้าพเจ้าเลยรื้อความฝัน ในการพัฒนาที่ดินบรรพบุรุษ ในการสร้างชุมชนติสต์ ที่พอมีอยู่มีกิน น่าจะดี”

แม้ฝันจะยังไม่เป็นจริง

แต่แลไปสุดถนนสายนั้น อาจแลเห็น “ปรารถนา รัตนะ” นั่ง “เอ้เต้” ชนแก้ว (กาแฟ) กับผู้ผ่านทางอย่างชิล-ชิล