ครัวอยู่ที่ใจ

อุรุดา โควินท์

 

ทางรอดอยู่ในครัว :

ใครมาหาเรา ไม่มีอด

 

ช่วงสงกรานต์ เราเตรียมตัวล่วงหน้าอย่างดี

เล่นน้ำสงกรานต์? ไม่

ไปวัดทำบุญ ก็ไม่

รดน้ำดำหัว ไม่อีก

เดินทางท่องเที่ยว ยิ่งไม่เลยล่ะ

ฉันเตรียมน้ำหอมทำสบู่ไว้ กลิ่นที่หอมเย็น สดชื่น สั่งน้ำมันที่หาซื้อในเชียงราย เช่น น้ำมันละหุ่ง ใช่ค่ะ สงกรานต์ปีนี้ ฉันจะทำสบู่ และอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ความสุขของฉันคือการทำงาน และการอ่านถือเป็นการเดินทางชนิดหนึ่ง การสนทนาอย่างหนึ่ง ที่เหลือก็แค่หาไวน์สักขวด และซื้อวัตถุดิบไว้ในตู้เย็น

ความสุขถูกนิยามต่างกัน อันที่จริง เกือบทุกคำที่เรารู้จัก ก็ถูกให้ความหมายที่แตกต่าง หลากหลาย รวมถึงคำว่าครอบครัว และมิตรสหายด้วย

ฉันเข้าใจคนที่อยากเล่นน้ำสงกรานต์ คนที่อยากเดินทางในช่วงวันหยุด อยากกลับบ้านไปเจอครอบครัว อยากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา อยากดื่มสังสรรค์กับเพื่อนฝูง

ฉันขอให้ทุกคนสนุก รื่นรมย์ และปลอดภัย

 

ขณะดมน้ำหอมกลิ่นใหม่ ฉันคิด-ถ้ามีเพื่อนเก่ากระทำการแปลกใจ กลับเชียงรายแล้วแวะมาเยี่ยมฉันล่ะ

ก่อนหน้านี้หลายปีเพื่อนมัธยมปลายมักนัดกินข้าวช่วงสงกรานต์ เพราะเป็นช่วงที่คนส่วนใหญ่กลับบ้านเกิด ฉันไปน้อยมาก ไม่รู้สิ ไม่ใช่ว่ามีปัญหา หรือไม่ชอบเพื่อนคนไหน แต่คำนิยามเพื่อนเก่าของฉันคงต่างกับคนอื่น

มิตรภาพอาจคล้ายความรักตรงที่ทำให้เกิดขึ้นไม่ได้ ส่วนหนึ่งไม่อาจควบคุม อีกส่วนเป็นเรื่องของการถนอมรักษา (ด้วยความอดทน)

ฉันไม่คิดว่าการไปนั่งกินข้าวโต๊ะยาวๆ ด้วยกัน คุยเรื่องเก่า ถามข้อมูลใหม่กันบ้างคือการรักษามิตรภาพ หากมันยังคงอยู่ เราก็เจอกันได้เสมอ ทั้งปี ทางโทรศัพท์ ทางโซเซียลสารพัดช่องทาง หากเรายังคิดถึงกัน ผูกพันกันจริง คงไม่ปล่อยให้ห่างหายกันเป็นปี เพื่อมาเจอกันสักครั้งตอนสงกรานต์

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันยังคงเป็นคนที่หากมีใครมาหาต้องอิ่มท้องกลับไป ฉันจะทำอาหารเตรียมไว้อาหารที่ทุกคนกินได้ อาหารที่ตักกินกันคนละชาม ไม่ต้องนั่งกินด้วยกัน และอร่อยด้วย

ฉันเลือกข้าวซอยน้ำคั่ว หรือที่บางคนรู้จักในชื่อ น้ำเงี้ยวน้ำใส

ถามว่าต่างจากน้ำเงี้ยวอย่างไร อย่างชัดที่สุดก็คือ น้ำใสกว่า รสนวลกว่า ไม่มีดอกงิ้ว ไม่มีเลือด และแยกส่วนกัน ระหว่างซุป กับหน้าข้าวซอย

มันดีตรงที่ใครจะกินเข้มข้นก็ใส่หน้าหรือตัวซอสเยอะ ใครชอบจืด ก็เบามือกับซอส ข้าวซอยน้ำคั่วมีความเป็นก๋วยเตี๋ยวมากกว่าน้ำเงี้ยว ซดน้ำง่าย ปรุงเพิ่มในชามได้ตามสะดวก

อย่างแรกที่ฉันต้องมีคือน้ำซุป ใช้กระดูกหมู แอบหย่อนหอมหัวใหญ่ลงไป 2 หัว น้ำซุปต้องทำให้มากไว้ คิดเสียว่ามันคือก๋วยเตี๋ยวชนิดหนึ่ง

ตั้งไฟแรงให้น้ำเดือด แล้วเบาไฟลง หย่อนรากผักชีลงไปสามสี่ราก ทิ้งซุปไว้กับไฟอ่อนสัก 45 นาที

ระหว่างนั้นฉันเตรียมเครื่องเคราซึ่งหากขาดไปจะไม่ครบรส ประกอบด้วย กะหล่ำซอย ต้นหอมผักชีซอย มะนาวหั่นเป็นแว่น ผักกาดดองซอย กระเทียมเจียว และที่เด็ดสุด คือพริกแบบผัด

คนไทยใหญ่ชอบกินพริกผัด ใช้ในหลายเมนู คือการเอาพริกแห้งมาคั่ว ป่น (จะตำหรือใส่เครื่องปั่นก็ได้) แล้วเอาพริกนั้นมาผัดน้ำมันอีกที น้ำมันน้อยๆ พริกเยอะๆ ผัดไฟอ่อน ให้น้ำมันออกสีแดง มีกลิ่นหอม แล้วปิดเตา ตักใส่ถ้วยไว้

เป็นพริกผัดที่ข้น หอม และเผ็ดจัด หยอดลงในก๋วยเตี๋ยว หรือยำใดๆ ล้วนอร่อยทั้งสิ้น

 

ได้เครื่องเคราใส่จานแล้ว ฉันทำซอส หรือตัวน้ำคั่ว ซึ่งใกล้เคียงน้ำพริกอ่องมาก เพียงแต่รสต้องจัดกว่า

กระเทียมไทย หอมแดงไทย พริกจินดา เกลือ ตำให้ละเอียด เราจะใช้มากหน่อย เพราะควรทำซอสให้เยอะ เหลือเก็บได้ แต่ถ้าขาด จะกินไม่อร่อย ตำละเอียดดีแล้ว ใส่ถั่วเน่าแผ่นย่างให้เยอะหน่อย เยอะกว่าทำน้ำพริกอ่อง ถ้าไม่มีอาจใช้กะปิแทน หรือบางครั้ง ฉันก็ใส่ทั้งสองอย่าง

กับซอส นอกจากน้ำพริกก็มีหมูและมะเขือเทศ ซึ่งใช้ได้ทั้งมะเขือเทศสีดา หรือมะเขือเทศป่าลูกเล็กๆ กลมๆ อันที่จริง ใครชอบมะเขือเทศลูกใหญ่ ฉันก็คิดว่าได้ เพียงแต่มะเขือเทศแต่ละชนิด เปรี้ยวไม่เท่ากัน เนื้อไม่เท่ากัน เมื่อทำออกมาแล้ว จะได้รสและสัมผัสของซอสที่ต่างกัน

บ่อยๆ ที่ถ้ามีทั้งมะเขือเทศสีดา และมะเขือเทศป่า ฉันใช้ทั้งสองอย่าง มะเขือเทศป่าเปรี้ยวกว่า เนื้อน้อย มะเขือเทศสีดาเปรี้ยวนิดหน่อย มีความหวาน และเนื้อเยอะ ใช้ร่วมกัน ได้รสกลมกล่อม และซอสที่มีเนื้อมีหนังของมะเขือเทศ

โดยประมาณ ฉันใช้หมูกับมะเขือเทศน้ำหนักเท่ากัน หมูใช้แบบสับ มะเขือเทศหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ

ตั้งกระทะ ใช้ไฟอ่อน น้ำมันน้อย ผัดน้ำพริกให้หอม แล้วเอาหมูสับลงผัด พอหมูสุก ค่อยใส่มะเขือเทศ เร่งไฟขึ้นมานิด ผัดให้มะเขือเทศสะดุ้งไฟ แล้วค่อยเติมน้ำสักหน่อย ก่อนเบาไฟให้อ่อนลง เคี่ยวซอสจนมะเขือเทศเละ และน้ำงวด ปรุงรสเพิ่มด้วยเกลือ หรือน้ำปลา อยากได้รสหวานปลายลิ้น ก็ใส่น้ำตาลสักหน่อย

เวลาเสิร์ฟ ใช้ได้ทั้งขนมจีน และก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ นึ่งเส้นให้สุก ใส่เส้นลงในชาม ตักซอสใส่ ตามด้วยซุปร้อนท่วมเส้น วางผักด้านบน และหยอดพริกผัด

มีข้าวซอยน้ำคั่วเตรียมไว้หนึ่งหม้อ ฉันก็สบายใจ ใครมาหาเราไม่มีอด และวันนี้เราจะอิ่มอร่อยไปทั้งวัน •