œหลังœเลนœส์œในœดงœลึกœ

ปริญญาœกรœ วรœวรรณœ

 

‘มองœ กับœ เห็น’œ

 

ผ่œานœพ้นœเทศœกาลœสงกรานต์œ ปีœ พ.œศ.œ2565 มาœแล้วœ ปีœนี้œก็œเช่นœเดียวœกับœทุกๆœ ปีœที่œผ่านœมาœ งานœในœป่าœไม่œเคยœหยุดœ ไม่œมีœวันœหยุดœ ในœช่วงœเทศœกาลœ ช่วงœนี้œไม่œใช่œช่วงœเวลาœแห่งœการœพักœผ่อนœ หรือœสนุกœสนานœรื่นœเริงœ มันœคือœเวลาœที่œพวกœเขาœต้องœลาดœตระเวนœ เฝ้าœระวังœอย่างœเข้มœงวดœ เหตุœผลœหลักœคือœ เทศœกาลœต่างๆœ เป็นœเวลาœที่œมีœความœต้องœการœเนื้อœสัตว์œป่าœสูงœ

ผ่านœเทศœกาลœมาœแล้วœนั่นœแหละœ คนœทำœงานœในœป่าœจะœถือœโอกาสœกลับœบ้านœ

งานœ เป็นœเหมือนœเช่นœทุกœปีœ เพียงœแต่œปีœนี้œ ในœป่าœ ผ่านœช่วงœเดือนœเมษายนœมาœอย่างœชุ่มœฉ่ำœ ไม่œใช่œเวลาœที่œต้องœเดินœไปœตามœด่านœที่œขนาบœด้วยœป่าœแล้งๆœ ไม่œมีœฤดูœแห่งœไฟœ กลางœคืนœพบœอากาศœเย็นœยะœเยือกœ บางœวันœพายุœฝนœพัดœกระหน่ำœ ต้นœไม้œล้มœขวางœ ลำœห้วยœที่œควรœแห้งœผากœมีœแต่œแนวœหินœระเกะœระกะœ มีœสภาพœเช่นœเดียวœกับœลำœห้วยœในœช่วงœฤดูœฝนœ

ป่าœเปลี่ยนœไปœแล้วœ สภาวะœอากาศœบนœโลกœไม่œเหมือนœเดิมœแล้วœ

 

ในœหน่วยœพิทักษ์œป่าœเงียบœเหงาœ คนœส่วนœใหญ่œออกœเดินœลาดœตระเวนœ ไม่œผิดœนักœหากœจะœพูดœว่าœ งานœดูœแลœรักษาœป่าœไม่œมีœวันœหยุดœ พวกœเขาœรับœรู้œดีœว่าœ เหล่าœนี้œมันœเป็นœสิ่งœอันœมาœพร้อมœกับœงานœที่œเข้าœมาœทำœ

ในœหน่วยœเหลือœเพียงœเจ้าœหน้าœที่œรับœ-ส่งœวิทยุœ ซึ่งœค่อนœข้างœอาวุโสœ ส่วนœใหญ่œของœชุดœลาดœตระเวนœอยู่œในœวัยœ 20 ต้นๆœ ทุกœคนœผ่านœการœอบœรมœการœลาดœตระเวนœเชิงœคุณœภาพœ มาœคนœละœหลายœครั้งœ

เครื่องœมือœ อันœเป็นœเทœคœโนœโลœยีœทันœสมัยœ เพื่อœการœลงœข้อœมูลœปัจจัยœคุกคามœต่างๆœ เป็นœของœคุ้นœเคยœสำหรับœเหล่าœชายœหนุ่มœที่œเกิดœมาœในœยุคœสมัยœสมาœร์ตโฟนœ

 

รœถมอœเœตอœร์œไซœค์œจอดœเรียงœรายœหน้าœบ้านœพักœ หลายœคันœใช้œดอกœยางœชนิดœลุยœโคลนœ บางœคันœอยู่œในœสภาพœใช้œงานœมาœอย่างœโชกœโชนœ บางœคันœใหม่œเอี่ยมœ

จานœดาวœเทียมœอยู่œบนœหลังœคาœครัวœที่œมีœโต๊ะœและœม้าœนั่งœยาวœ โทรœทัศน์œสีœดำœ 19 นิ้วœ หม้อœหุงœข้าวœไฟœฟ้าœ ตู้œเย็นœ

ในœหน่วยœมีœไฟœฟ้าœใช้œ ระบบœไฟœฟ้าœพลังœงานœแสงœอาทิตย์œ รวมœทั้งœระบบœน้ำœ ที่œเครื่องœปั๊มœน้ำœใช้œพลังœงานœแสงœอาทิตย์œ

 

งœานœไม่œมีœวันœหยุดœ จากœที่œนี่œ การœเข้าœ-ออกœเมืองœไม่œใช่œเรื่องœยากœ

แต่œพวกœเขาœรู้œดีœว่าœ ความœเคลื่อนœไหวœถูกœจับœตามœองœเสมอœ

การœเข้าœ-ออกœเมืองœจึงœต้องœระมัดœระวังœ การœซื้อœเสบียงœ นั่นœหมายœความœถึงœ อาจœมีœการœเดินœป่าœหลายๆœ วันœ พวกœล่าœสัตว์œอาจœเลี่ยงœหลบœการœเข้าœป่าœ ความœเคลื่อนœไหวœจึงœทำœกันœอย่างœไม่œมีœกำหนดœการœ รวมœทั้งœเตรียมœพร้อมœตลอดœเวลาœ

จนœกระทั่งœถึงœวันœนี้œ วันœที่œ “สภาวะœโลกœรวน”œ ส่งœผลกœระœทบœไปœทั่วœพื้นœที่œ ความœเปลี่ยนœแปลงœเกิดœทุกœหย่อมœหญ้าœ แต่œดูœเหมือนœการœล่าœสัตว์œป่าœ และœความœต้องœการœเนื้อœ, อวัยวะœ รวมœทั้งœสัตว์œป่าœที่œยังœมีœชีวิตœ ไม่œเคยœยุติœ ความœเปลี่ยนœแปลงœคือœ ดูœเหมือนœว่าœมีœความœต้องœการœมากœขึ้นœ

นับœวันœขบวนœการœล่าœ และœค้าœสัตว์œป่าœยิ่งœมีœมูลœค่าœ และœทวีœความœซับœซ้อนœมากœขึ้นœ โดยœเฉพาะœสัตว์œที่œได้œรับœความœเชื่อœว่าœชิ้นœส่วนœอวัยวะœพวกœมันœเมื่อœนำœไปœประกอบœอาหารœมีœสรรพœคุณœช่วยœเพิ่มœพœละœกำลังœ

สัตว์œกลุ่มœนี้œจึงœอยู่œในœสภาวะœเสี่ยงœต่อœการœสูญœพันธุ์œ เช่นœ ตัวœลิ่นœ ตลอดœจนœไปœถึงœเสือœโคร่งœ

ขบวนœการœอันœใหญ่œโตœซับœซ้อนœนั่นœ มีœคนœล่าœสัตว์œเป็นœแนวœหน้าœ

และœคนœเหล่าœนี้œเองœ ที่œจะœ “ปะทะ”œ กับœคนœทำœงานœในœป่าœ

นี่œไม่œใช่œเรื่องœใหม่œ เป็นœเพียงœเรื่องœเก่าๆœ ซึ่งœไม่œเคยœหยุดœ ไม่œว่าœจะœเกิดœขึ้นœในœป่าœลึกœเพียงœไหนœ คนœจะœได้œรับœรู้œ

ก้มœดูœในœมือœถือœ หยุดœ และœเลื่อนœผ่านœ มีœเรื่องœราวœมากœมายœรอœให้œเลื่อนœไปœพบœ

ฝœนœซึ่งœตกœมาœตั้งœแต่œเดือนœมีนาคมœ ผ่านœพ้นœเดือนœเมษายนœก็œยังœตกœอย่างœสม่ำœเสมอœ ต้นœไม้œ ป่าœข้ามœช่วงœเวลาœแห่งœไฟœ มาœสู่œป่าœที่œต้นœไม้œมีœใบœเขียวœสะพรั่งœ

ไม่œมีœฝูงœสัตว์œป่าœเพลิดœเพลินœกับœทุ่งœระบัดœเขียวœ ทุ่งœหญ้าœไม่œผ่านœการœชิงœเผาœ เพื่อœการœจัดœการœเพิ่มœแหล่งœอาหารœ ดังœเช่นœในœฤดูœแล้งœที่œผ่านๆœ มาœ

สายœฝนœกระหน่ำœมาœพร้อมๆœ กับœสายœลมœ ยอดœไม้œในœป่าœส่งœเสียงœดังœยิ่งœขึ้นœในœช่วงœกลางœคืนœ

ลมœและœฝนœทำœให้œเราœพบœกับœสภาพœอากาศœหนาวœยะœเยือกœ หนาวœกลางœฤดูœแล้งœ

 

ริœมœลำœห้วยœมีœรอยœตีนœเสือœโคร่งœประทับœไว้œเด่นœชัดœ ดินœเปียกๆœ ทำœให้œรอยœตีนœมันœมีœขœนาดœใหญ่œกว่าœความœเป็นœจริงœ

แต่œเลยœไปœไม่œไกลœมีœอีกœรอยœที่œขœนาดœย่อมœกว่าœ ข้อœมูลœนักœวิจัยœบอกœไว้œว่าœอุ้งœตีนœใหญ่œกว่าœ 8 เซนติœเมตรœนั่นœเป็นœตัวœผู้œ บริเวณœนี้œคงœเป็นœพื้นœที่œทับœซ้อนœ แม้œตัวœผู้œจะœรักษาœอาณาœเขตœตนœอย่างœเคร่งครัดœ แต่œบริเวณœเชื่อมœต่อœระหว่างœแนวœเขตœอาจœมีœการœใช้œพื้นœที่œเกินœเข้าœไปœบ้างœ

กล้องœดักœถ่ายœจากœแอ่งœน้ำœเล็กๆœ ปรากฏœภาพœเสือœโคร่งœมาœหมอบœกินœน้ำœอยู่œนานœ

 

เมื่อœถึงœช่วงœเวลาœแห่งœวันœหยุดœ วันœที่œในœเมืองœมีœงานœเฉลิมœฉลองœ

นั่นœหมายœถึงœ การœต้องœเฝ้าœระวังœมากœขึ้นœของœคนœทำœงานœในœป่าœ

ผมœอยู่œในœหน่วยœพิทักษ์œป่าœ ที่œเงียบœสงบœ

สายœลมœแรงœพัดœยอดœไม้œเอนœลู่œ ละอองœฝนœซัดœเข้าœมาœ

เสียงœลมœ ทำœให้œผมœนึกœถึงœ บางœความœหมายœ ซึ่งœ มีœคนœพูดœถึงœลมœ

เราœสัมผัสœได้œกับœความœเย็นœ เพราะœสายœลมœ

เราœรู้œว่าœ มีœลมœ แต่œ ไม่œเคยœมองœเห็นœ

มีœเรื่องœราวœไม่œน้อยœ ที่œ เราœ ” มอง”œ แต่œ ” ไม่œเห็น”œ •