มองบ้านมองเมือง

ปริญญา ตรีน้อยใส

 

เฮือนแปฮิมคือ

 

มองบ้านมองเมืองฉบับนี้ ไม่ได้ตั้งใจแย่งพื้นที่หน้า ล้านนาคำเมือง เพียงแค่ตั้งใจจะพาไปมอง อาคารโบราณสวยงามแห่งหนึ่ง ที่เมืองแพร่

เฮือนแป ก็คือ เรือนแถวหรือห้องแถวไม้โบราณ ที่คนไทยนิยมสร้าง ในยุคที่ป่าไม้ยังอุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะที่เมืองแพร่ ศูนย์กลางไม้สักของสยามประเทศ

ฮิมคือ ก็คือ ริมคูเมืองโบราณของเมืองเก่าแพร่ ที่ปัจจุบันถูกถมเป็นถนนและสร้างบ้านเรือน จึงเหลือ คือ หรือ คลอง แค่ในแผนที่โบราณเท่านั้น

เรื่องราวของอาคารโบราณหลังนี้ เริ่มต้นจากสถาปนิกหนุ่มเมื่อครั้งที่ยังไฟแรง ด้วยความรู้ที่เคยเรียนมา จึงเห็นคุณค่าของห้องแถวไม้ร้างการใช้สอยหลังหนึ่งกลางเมืองแพร่

ด้วยทำเลที่ตั้งอยู่ริมถนน การรื้อถอนเพื่อสร้างอาคารใหม่จะถูกถอยร่น จนเหลือพื้นที่ไม่มากพอสร้างตึกแถว กลายเป็นเหตุให้เจ้าของปล่อยให้ทรุดโทรมเป็นที่รกตา

สถาปนิกอาศัยเงินออมเท่าที่มีซื้อหามาครอบครอง ใช้เวลาสะสมทุนนานหลายปี ค่อยๆ ซ่อมแซมปรับปรุง ค่อยๆ แปลงโฉมทีละส่วน

จนกลายเป็นอาคารไม้สองชั้นสวยงามในวันนี้

 

หลายปีก่อน คู่ชีวิต รู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตกับงานออฟฟิศ จึงลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการ มาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ในภูมิลำเนาของฝ่ายชาย หาเลี้ยงชีพด้วยการเปิดร้านกาแฟ ซึ่งน่าจะเป็นคาเฟ่แห่งแรกๆ ของเมืองแพร่

ด้วยความชอบส่วนตัว ยังฝึกหัดทำขนมอบฝรั่ง โดยเฉพาะขนมปังขิง ginger bread ที่ใช้เป็นคำเรียกขานรูปแบบสถาปัตยกรรมวิกตอเรียนของอังกฤษ ที่มีอยู่มากมายในเมืองแพร่ ทุกวันนี้ ใครที่แวะไปดื่มกาแฟ จะมีขนมปังขิงให้ชิม ตามชื่อร้าน

สำหรับพื้นที่ชั้นสองนั้น น้องชายผู้เป็นศิลปินฝีมือดี ใช้เป็นสตูดิโอสร้างสรรค์ผลงาน และเปิดเป็นแกลเลอรี่ ทั้งๆ ที่ในเวลานั้นแพร่ยังไม่เปิดเป็นเมืองวัฒนธรรมหรือท่องเที่ยว

เช่นในปัจจุบัน

ทุกวันนี้ ศิลปินอาศัยฝีมือและความชอบในเยาว์วัย ประกอบหุ่นจำลองยานเกราะ แลกเปลี่ยนซื้อขายในหมู่ผู้นิยมเรื่องนี้ในสังคมออนไลน์ที่กว้างไกลทั่วโลก

เดิมทีมีบริการแค่กาแฟและขนม แต่เมื่อผู้คนถามถึงอาหาร พ่อแม่ที่เปลี่ยนสถานะเป็น สว. เบื่อหน่ายกับการอยู่เหงาๆ ไร้จุดหมาย จึงหันมาประกอบอาหารและบริการ

เหมือนเมื่อครั้งลูกๆ อยู่เต็มบ้าน

สำหรับสถาปนิกเจ้าของความคิด เมื่ออิ่มตัวจากการช่วยนายทุนพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ จนประสบความสำเร็จไปหลายโครงการ จึงหวนกลับมาปรับปรุงพื้นที่ที่เหลือเป็นบ้านพักสำหรับทุกคน รวมทั้งห้องพักหรูหราอีกสามห้อง สำหรับเพื่อนฝูงและคนที่เบื่อโรงแรมทั่วไปมาพักค้างคืน

 

ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา เรือนไม้ทรุดโทรมไร้ค่า ถูกแปลงโฉมกลายเป็นอาคารอนุรักษ์สวยงาม ผู้จัดการสาวผู้เบื่อหน่ายกับชีวิตสาวออฟฟิศ แปลงร่างเป็นเจ้าของร้านกาแฟและปรุงขนมอบฝรั่งอย่างมีความสุข ศิลปินแนว กลายเป็นบล็อกเกอร์ระดับนานาชาติเรื่องยานเกราะ สถาปนิกที่เคยวุ่นวายกับตัวเลขการลงทุน กลายเป็นเจ้าของกิจการบูติคโฮเต็ล แบบพอเพียง สว. ที่ไร้จุดหมาย กลายเป็นเชฟขันโตกดินเนอร์หรู รับแขกบ้านแขกเมือง

เรื่องราวของครอบครัวหนึ่งที่เมืองแพร่ ที่ลงตัวและสุขสันต์ น่าจะเป็นแนวคิดให้กับอีกหลายครอบครัวที่เมืองอื่นๆ ที่กำลังวุ่นวาย ยากลำบากในภาวะวิกฤตโควิด ทั้งด้าน สุขภาพและเศรษฐกิจ

เรื่องราวของอาคารไม้หลังหนึ่งที่เมืองแพร่ ที่สวยงามด้วยคุณค่าแห่งประวัติศาสตร์ น่าจะเป็นแบบอย่างให้กับอาคารเก่าที่เมืองอื่นๆ ที่ผู้คนกำลังวุ่นวายต่อต้านตามกระแส

เรื่องราวของ เฮือนแปฮิมคือ ที่เมืองแพร่ฉบับนี้ น่าจะเป็นกรณีศึกษาในการแก้ปัญหาหรือส่งเสริมในหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นสังคมผู้สูงวัย ธุรกิจเอสเอ็มอี การท่องเที่ยว การสร้างเสริมความรู้ทางด้านสุนทรียภาพ และการอนุรักษ์สถาปัตยกรรมและชุมชน •