หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (๒๐๒)

๑มีคำถามหนึ่ง ถ้าเราขี่ม้าได้ จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องวิ่งเร็ว

๒ ทุกวันนี้ ฉันออกไปข้างนอก ฉันต้องคอยเดินหลบหลีกคนเดินใช้มือถือ พวกเขาเดินใช้ไปเดินไป ดวงตาของพวกเขาก้มต่ำ ไม่ได้มองทางเดิน และฉันสังเกตได้ว่า มันมากขึ้นเรื่อยๆ

๓ เรื่องแบบนี้ หากเกิดขึ้นเพียงชั่วคราว แล้วอีกไม่นาน มนุษย์จะย้อนกลับไปเป็นเหมือนก่อน มันก็เป็นเพียงปรากฏการณ์หนึ่งเท่านั้น แต่ทว่า เรารู้แล้วว่าไม่ใช่ นี่คืออะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น และกำลังจะหนักข้อขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหนึ่งที่ทนทานไม่ไหว

เพราะมนุษย์มีความหิวกระหายที่ล้ำลึก

๔มนุษย์กำลังกลายพันธุ์ ที่คอมพิวเตอร์ ที่ระบบดิจิตอล คำพูดประโยคนี้ไม่ได้เกินเลย มันเกิดขึ้นจริงๆ ความแปลกอยู่ที่ว่า ผู้พูดกำลังพูดอยู่ท่ามกลางความกลายพันธุ์นั้น สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ปกติเราจะพูดหลังจากที่จบแล้ว แต่นี่มันกำลังดำเนินอยู่

๕ ปัจจุบัน มนุษย์กำลังเริ่มกลายเป็น Cyborg ซึ่งอดีต มันคือสิ่งมีชีวิตที่มีส่วนผสมของคนกับเครื่องจักร แต่สิ่งนี้กำลังกลายเป็นจริงทีละน้อย จนเราแทบไม่รู้สึกตัว เราใส่อะไรนิดหนึ่งเข้ามาในร่างกาย แล้วทันใดนั้น เราก็เปิดประตูเองได้ เพียงแค่เดินเฉียดใกล้ คนบางคนในบางสายงาน ได้ปรับตัวให้สามารถมองเห็นได้ในความมืด

๖ อนาคตได้แทรกเข้ามาในปัจจุบันเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่มันยังกระจายตัวไม่สม่ำเสมอ

๗ในขณะที่คนบางกลุ่มกำลังพัฒนาไปสู่ gene therapy การใช้ยีนเข้ามาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไปสู่สิ่งที่คนปัจจุบันคาดเดาไม่ได้ ในขณะที่คนบางกลุ่มก็กำลังพูดคุยถึงเทพเจ้า ภูตผี ความเชื่อถือโบราณ การเกิดขึ้นแบบนี้ ไม่ใช่แค่ปรากฏการณ์ แต่มันดูจะเป็นความจริงที่ถาวร

๘ โลกกำลังแตกออกเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ มากมาย ที่เรียงตัวอย่างซับซ้อน แต่ละเสี้ยวคือหนึ่งโลก ปัญหาอยู่ที่ว่า คุณอยู่เสี้ยวไหน

มนุษย์กำลังแตกตัว เรากำลังทำทุกสิ่งที่ทำได้ คิดและจินตนาการ ทุกสิ่งที่คิดและจินตนาการได้ เรากำลังทดลองหมดทุกสิ่งที่ทดลองได้

บางคนกำลังเปลี่ยนแปลงโลก อย่างมากที่สุด แต่ตัวเองไม่เปลี่ยนเลย

บางคนกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่างมากที่สุด โดยไม่ไปแตะโลกนี้เลยแม้แต่น้อย

เราต่างคนต่างไป ยากจะหาข้อตกลงกันได้

๙สมัยโบราณ ผู้มีความรู้ มีคุณค่ามาก และเมื่อไม่นานมานี้ คนมีความรู้ระดับปทานุกรม ก็ยังเป็นความมหัศจรรย์ แต่วันนี้ มันมีค่าน้อยที่สุด จนเกือบเป็นศูนย์ เพราะเรามีกูเกิ้ล เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส เราสามารถถามได้ทุกเรื่อง นี้คือความแตกต่างของยุคสมัย

เราอยู่ในโลกที่รถยนต์คือขาของเรา เครื่องคิดเลขคือจิตของเรา และกูเกิ้ลคือความทรงจำของเรา

มนุษยชาติรับรู้ข่าวใหญ่ เหมือนหนึ่งว่าเราเป็นร่างกายเดียวกัน

๑๐ ข่าวใหญ่เดินทางด้วยความเร็วใกล้แสง ฉันจะต่อต้านมันก็ได้ ด้วยการมีแนวคิดที่เป็นของตัวเอง แต่มันจะมีความหมายใด ในฐานะคนทำงานสร้างสรรค์ ฉันเคยทำงานที่ไม่มีคนดู หรือมีคนดูเพียงไม่กี่คน มันช่างอ้างว้างเหลือเกิน แต่การยอมรับและเคลื่อนไปพร้อมกับมวลชน ก็อันตรายเหลือเกิน ทุกสิ่งที่เป็นบวกก็กลายเป็นลบ

การเดินทางในอวกาศหากเกิดขึ้นจริง สิ่งที่นำพาไปนั้น ไม่ใช่วัตถุดิบ ไม่ใช่แร่ธาตุ สิ่งเหล่านั้นหาได้สร้างทดแทนกันได้ แต่สิ่งที่นำพาไปนั้น คือข้อมูล เพราะข้อมูลมีขนาดเล็ก สามารถเก็บใส่กล่องใบเล็กๆ ก็ได้ หากแต่เป็นข้อมูลมหาศาล

สิ่งที่อยู่ในยานอวกาศ คือข้อมูลมหาศาล

ไม่ว่าจะมองในฐานะ ขาไป คือขากลับ

๑๑เมื่อคืนฉันไปดูหนัง แล้วตื่นตะลึงที่พบว่า หนังทุกวันนี้ ที่จริงไม่จำเป็นต้องมีคนแต่งเรื่องเลย สามารถใช้คอมพิวเตอร์แต่ง และสามารถทำเงินได้มากมายมหาศาล ในขณะที่หนังที่เป็นเรื่องจริง หรือเกิดจากการคิดจินตนาการของคนจริงๆ กลับอาจจะไม่มีคนดูเลย พลาดไปนิดเดียวก็หายวับไปเลย ในโลกดิจิตอลที่โหดร้าย คอมพิวเตอร์สามารถแต่งเรื่องที่หากคิดดูให้ดี จะพบว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย แต่ใครจะไปคิด หรือหากคิด ใครจะคิดทัน มันเคลื่อนไหวเร็วมาก พริบตาเดียวก็นำพาเราไปสู่จุดที่มันอยากไป ก่อนที่เราจะคิดใคร่ครวญว่าอะไรจริงหรือไม่จริง มันก็ขยับตัวเข้าไปสู่จุดที่มันอยากเป็น

๑๒ คนหนึ่งร้อยคนที่ถูกฆ่าเพราะผู้ก่อการร้าย จะเป็นข่าวใหญ่สะท้านโลก แต่คนหนึ่งร้อยคนที่ฆ่าตัวตาย จะเป็นความตายที่เงียบกริบ เป็นข่าวที่เล็กมาก หรือไม่เป็นข่าวเลย เป็นความตายที่ธรรมดาอย่างที่สุด

ฉันกำลังเดินอยู่บนโลก ที่กล้ามเนื้อในร่างของฉันกำลังเสื่อมสภาพ หัวใจกำลังหดตัวเล็กลง และกระดูกก็กำลังเปราะบางขึ้น

๑๓เมื่อคิดถึงสังขาร ฉันก็ได้คำตอบ เพราะคิดจากสังขาร ไม่ว่าเราป่วยเป็นโรคอะไรก็ตาม ไม่ว่าหมอจะบอกว่า เราต้องตายแน่นอน ภายในระยะเวลาที่หมอกำหนดไว้

แต่ความเป็นจริง ก็ยังไม่แน่ เพราะชีวิตเป็นสิ่งเร้นลับ มันขึ้นกับว่า เราจะทำยังไง ชีวิตทุกวันเวลาคือการเดินทาง คือการเรียนรู้ การยอมหมอ เป็นเพียงการยอมแพ้ การขี้เกียจคิด แต่ท้ายที่สุด เราทุกคนก็จะถูกความเกียจคร้านเกาะกุม

บางวันฉันอยากคุยกับคนอื่นมาก แต่แล้วฉันก็พบว่า คนอื่นไม่ได้อยากคุยกับฉัน พวกเขาอยากคุยกับตัวเอง ในมือถือ

โลกที่เราอยู่นี้ เปลี่ยนมิติได้ เพียงแค่เราถอยห่างออกไป ค่อยๆ ถอยไกลออกไป ทันทีที่มันกลายเป็นดาวดวงหนึ่ง ดาวที่มีสามมิติ มันก็หมดความเป็นโลก กลายเป็นดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง และยิ่งเราเดินทางไกลออกไปอีก จนมันกลายเป็นเพียงจุด และเลือนหายไป โลกของเราก็ได้หายไปแล้ว

มันได้เปลี่ยนมิติ