เอกภาพ

พิชัย แก้ววิชิต

 

จุดยืน

 

ระเบียงที่เรียงร้อยเรียงรายดูเป็นระเบียบ ไร้สีสัน แต่กลับดึงดูดใจจนยากที่จะละสายตา

เงยหน้ามองสูงขึ้นไปจากจุดยืนที่ต่ำเตี้ย เพราะมองจากภายนอกจึงไม่อาจเห็นภายใน

บางช่วงแห่งห้วงอารมณ์ที่อยากจะเล่นคำจากความรู้สึก อาจจะแปลกไปบ้างก็เพราะเป็นความประหลาดของผมเอง แต่มันเป็นเหตุผลเดียวกันกับที่ผมใช้ในการถ่ายภาพก็คือการเชื่อใจตัวเอง

มันเป็นเรื่องของการเล่าอารมณ์เท่านั้นที่ผมจะเอาแต่ใจ

นอกนั้นแล้วหลายเรื่องราวของชีวิตผมมักจะตามใจผู้อื่นเป็นประจำเสมอ

เมื่อผมได้มองดูสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่อยู่เบื้องหน้า ผมพยายามที่จะไม่มองภาพจากสิ่งที่ได้ยินมา

เพราะไม่น้อยครั้งเรามักจะถูกปิดตาจากสิ่งที่เราได้ยินจากหู

จุดยืนที่หลากหลายมันมีผลต่อการตีความหมายให้กับมุมมองได้อีกมากมาย

บ่อยครั้งผมต้องขยับปรับเปลี่ยนจุดยืนอีกนิดหน่อย

เพื่อที่จะได้เห็นอะไรมากกว่าสิ่งที่เคยได้ยินมา

เราเห็นภาพที่แตกต่างกันออกไป เพราะหลายคนอาจมองจากระยะที่อยู่ไกลออกไป

หรือบางคนอาจมองลงมาจากจุดยืนที่อยู่ในระดับเดียวกันกับก้อนเมฆที่อยู่บนท้องฟ้า และมีไม่น้อยที่ต้องแหงนหน้ามองขึ้นสูงจากจุดยืนอยู่เบื้องล่าง

แล้วจะต้องมองกันในระดับไหนที่จะทำให้เห็นถึงภาพที่ดีที่สุด สวยงามที่สุด และจริงที่สุด

 

 

ด้วยเพราะชีวิตมันมีจุดยืนที่ต่างระดับ

ตั้งแต่พื้นฐานของครอบครัวที่เป็นแดนเกิด

โอกาสทางการศึกษาและ บรรยากาศของสังคมที่แวดล้อม

เพียงแค่นี้ก็น่าจะพอเหมาะพอควรที่จะสร้างจุดยืนให้ชีวิตของใครคนใดคนหนึ่งใช้เป็นพื้นฐานในการมองโลกและสังคมโดยรวมในแบบที่ตัวผู้นั้นมองเห็นและสร้างภาพชีวิตนั้นๆ ขึ้นมา

ถ้าหากจะต้องมองตึกใดตึกหนึ่งในสถานที่เดียวกันผ่านจุดยืนของหน้าที่การงานที่ต่างกันออกไป

วิศวกรอาจคงต้องมองให้เห็นถึงความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญ

นักธุรกิจจะเห็นอะไรไม่ชัดเท่ากับเรื่องของผลกำไรหรือเรื่องของการขาดทุนของการลงทุนทางธุรกิจ

หรือถ้ามองในมุมของนักไสยศาสตร์อาจเห็นถึงการมีอยู่ของสิ่งลึกลับ พลังบวก พลังลบ ที่อาจทำให้มีผลต่อการขึ้นลงของชีวิต

หรือเรื่องราวที่มาที่ไปและชี้ให้เห็นคุณค่าและความหมายของการมีอยู่ของตึกผ่านสายตาของนักประวัติศาสตร์

จากจุดที่ผมยืน ตึกที่อยู่เบื้องหน้าไม่ใช่ตึกที่เห็นตามความเข้าใจโดยทั่วไป

แต่มันเป็นรูปร่างรูปทรงขององค์ประกอบศิลปะ ที่ได้กระตุ้นเตือนให้ผมกระหนักว่าศิลปะจะอยู่กับเราเสมอแม้ในจะอยู่ในชั่วโมงยามของความยากลำบากก็ตาม มันเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากจุดที่ยืน ที่ทำให้เห็นภาพความงามของศิลปะที่รายล้อมไปทั่วจากมุมมอง ณ จุดยืนที่ผมเห็น

สำหรับผมแล้วความคิดก็เป็นจุดยืนที่มากด้วยมิติ ที่สามารถขยับตำแหน่งของมันได้จากการปรับตัว เรียนรู้เพื่อความเข้าใจจากการที่ได้เห็นภาพที่ต่างออกไป จากจุดยืนของคนอื่นๆ มันสำคัญไม่น้อยที่จะเห็นภาพสิ่งเดียวกันครบทุกด้านผ่านจุดยืนที่กันออกไปในหลายแง่มุม

ในจุดยืนที่เราสามารถเห็นใจผู้อื่นได้ จุดยืนนั้นถูกต้องที่สุดเสมอ และจะเป็นจุดยืนที่ทำให้เห็นภาพของความงามที่อยู่ในใจของผู้คน

สำหรับผม ไม่ว่าถ่ายภาพจะมาจากจุดยืนในที่ใดก็ตาม มันสวยงามเสมอ ด้วยความแตกต่างนั้น

ขอบคุณมากมายครับ •