| ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 18 - 24 มีนาคม 2565 |
|---|---|
| คอลัมน์ | คุยกับทูต |
| เผยแพร่ |
รายงานพิเศษ
ชนัดดา ชินะโยธิน
คุยกับทูต ระห์หมัด บูดีมัน
สัมพันธ์อินโดฯ-ไทย
72 ปี แห่งความเข้าอกเข้าใจ (2)
ประเทศไทยและอินโดนีเซีย สถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตเมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ.2493 (1950) และดำเนินไปด้วยดี โดยมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดทางด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ทั้งในระดับทวิภาคีและพหุภาคี
ความสำเร็จที่สำคัญของความสัมพันธ์ไทย-อินโดนีเซีย ตลอดระยะเวลา 72 ปีก็คือ ข้อตกลงในความร่วมมือที่ทั้งสองประเทศมีร่วมกันนั้นครอบคลุมทั้งด้านเศรษฐกิจ การเมือง ความมั่นคง สังคมและวัฒนธรรม
โดยเฉพาะในด้านการค้า อินโดนีเซียเป็นคู่ค้ารายใหญ่ของไทยในอาเซียน เป็นตลาดใหญ่สำหรับสินค้าเกษตรกรรมจากไทย
ในด้านการท่องเที่ยว ก่อนหน้ายุคการแพร่ระบาดของโควิด-19 ชาวอินโดนีเซียมาท่องเที่ยวในประเทศไทยราว 450,000 คน และชาวไทยไปเยือนอินโดนีเซียราว 150,000 คนต่อปี
สําหรับองค์ประกอบที่สามารถมีส่วนในการสร้างห่วงโซ่การค้า การพาณิชย์ และธุรกิจอย่างต่อเนื่องระหว่างอินโดนีเซียและไทย
เอกอัครราชทูตสาธารณรัฐอินโดนีเซียประจำประเทศไทย นายระห์หมัด บูดีมัน (H.E. Mr. Rachmat Budiman) ชี้แจงว่า
“เราในฐานะสองมหาอำนาจทางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน (ASEAN) อินโดนีเซียและไทยมีโอกาสที่จะเพิ่มความร่วมมืออย่างใกล้ชิดเพื่อรักษาการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ได้รับผลกระทบจากการระบาดใหญ่ของโควิด-19”
“ทั้งสองประเทศมีศักยภาพมหาศาลในการสร้างห่วงโซ่อุปทานอย่างยืดหยุ่นร่วมกัน เพื่อใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบที่มีอยู่มากมาย รวมทั้งกำลังคน และตลาดที่พร้อมใช้งาน”
“นอกจากนี้ อินโดนีเซียและไทยสามารถใช้ระบบนิเวศสนับสนุนในระดับภูมิภาค เช่น อาเซียนและความตกลงหุ้นส่วนทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาค (RCEP) เพื่อสร้างพันธมิตรเชิงกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจที่เข้มแข็งขึ้นและเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของทั้งสองประเทศ”
“อินโดนีเซียเป็นคู่ค้ารายใหญ่อันดับสามของไทยในอาเซียน รองจากมาเลเซียและเวียดนาม และคู่ค้ารายใหญ่อันดับเจ็ดของโลก การค้าระหว่างอินโดนีเซียและไทยในปี 2021 มีมูลค่า 16.98 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยการส่งออกจากไทยมีมูลค่า 8.86 พันล้านดอลลาร์ และการนำเข้ามูลค่า 8.12 พันล้านดอลลาร์”
“อินโดนีเซียและไทยสามารถส่งเสริมกลไกทวิภาคีในภาคเศรษฐกิจ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองประเทศ โดยเฉพาะในยุคดิจิตอลซึ่งต้องเผชิญกับการระบาดใหญ่ของโควิด-19”
“ดังนั้น ทั้งสองประเทศจึงควรเดินหน้าสู่ความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่มีอยู่ และขยายความร่วมมือทางการค้าและการลงทุน ตลอดจนลดอุปสรรคทางการค้าที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน”
“โดยอินโดนีเซียและไทยสามารถประสานจุดแข็งเชิงเปรียบเทียบในด้านต่างๆ เช่น อุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม เวชภัณฑ์และอุปกรณ์ พลังงาน ทรัพยากรธรรมชาติ เศรษฐกิจดิจิตอล เศรษฐกิจหมุนเวียนสีเขียว SMEs การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ตลอดจนอุตสาหกรรมสตาร์ตอัพระหว่างสองประเทศ”
“ประเทศไทยและอินโดนีเซียควรส่งเสริมความมุ่งมั่นในการมีส่วนร่วมของภาคเอกชนเพื่อเพิ่มความร่วมมือในการการค้าและการลงทุนในลักษณะที่สมดุลและเป็นประโยชน์ร่วมกันสำหรับทั้งสองประเทศ”
“นอกจากนี้ ทั้งสองประเทศควรทำงานร่วมกันและสนับสนุนซึ่งกันและกัน เพื่อดำเนินการตามแนวทางการพัฒนาให้บรรลุวิสัยทัศน์ของประเทศ ด้วยการสร้างแบบจำลองเศรษฐกิจใหม่พร้อมกลไกในการขับเคลื่อนให้เกิดการเติบโตใหม่ที่ยึดเอาตามความยืดหยุ่นและความยั่งยืน”
เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา การระบาดของไวรัสสายพันธุ์โอมิครอน ทำให้อินโดนีเซียต้องยกระดับการควบคุมโรคขึ้นเป็นระดับ 3 ในจาการ์ตา บาหลี ยอกยาการ์ตา และบันดุง
ซึ่งภายใต้กฎใหม่นี้ ร้านอาหาร ซูเปอร์มาร์เก็ตและห้างสรรพสินค้าเปิดรับลูกค้าได้เพียงร้อยละ 60 จากความจุทั้งหมด
ขณะที่ศาสนสถานอนุญาตให้ประชาชนเข้าประกอบพิธีกรรมได้เพียงร้อยละ 50 เท่านั้น
ส่วนกระทรวงคมนาคมอินโดนีเซีย ระบุว่า นักท่องเที่ยวต่างชาติยังสามารถเดินทางเข้าอินโดนีเซียได้ ถ้ามีเอกสารที่ถูกต้องตามกำหนด
ยุทธศาสตร์ของอินโดนีเซียในการจัดการกับโควิด-19
นายระห์หมัด บูดีมัน กล่าวว่า
“การระบาดระลอกสอง ปี 2021 อินโดนีเซียสามารถจัดการและควบคุมการแพร่กระจายของผู้ติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ได้สำเร็จ ดังที่เห็นได้จากจำนวนผู้ป่วยและผู้เสียชีวิตที่ลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วงเดือนกันยายน-ธันวาคม 2021 หลังจากเพิ่มขึ้นสูงในเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม 2021 ถึงมากกว่า 40,000 รายต่อวัน ผู้ป่วยโควิดลดลงเหลือระหว่าง 300 ถึง 500 รายต่อวัน”
“ความสำเร็จของรัฐบาลอินโดนีเซียในการควบคุมการระบาดใหญ่ของไวรัสโควิด-19 อาจเกิดจากปัจจัยสำคัญ 2 ประการ ได้แก่ การดำเนินการตามนโยบายควบคุมโรคระบาด หรือมาตรการจำกัดกิจกรรมทางสังคมขนาดใหญ่ (Pembatasan Sosial Berskala Besar หรือPSBB ) และโปรแกรมการฉีดวัคซีนของเรา”
“PSBB เป็นรูปแบบที่จำกัดของการล็อกดาวน์ โดยไม่อนุญาตให้มีกิจกรรมเชิงพาณิชย์ที่ไม่จำเป็นและไม่สำคัญ”
“รัฐบาลเริ่มโครงการฉีดวัคซีนแห่งชาติในช่วงต้นเดือนมกราคม 2021 โดยมีเป้าหมายเพื่อให้ชาวอินโดนีเซียได้รับวัคซีน 208 ล้านคน ซึ่งคิดเป็น 70% ของประชากรทั้งหมด ภายในสิ้นปี 2021 โดยเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2022 จำนวน V1 สูงถึง 90.23% (187 ล้านโดส) และ V2 64.53% (134 ล้านโดส)”
คำว่า ล็อกดาวน์ ถูกแทนที่ด้วยข้อจำกัดทางสังคมขนาดใหญ่ (PSBB) ในอินโดนีเซียด้วยกฎระเบียบที่ยืดหยุ่นมากขึ้นเพื่อช่วยให้เศรษฐกิจอยู่รอด
“แต่ตอนนี้ ไวรัสโคโรนาสายพันธุ์โอมิครอน (Omicron variant) แพร่กระจายไปทั่วประเทศ ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันมีจำนวนเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว”
“จากข้อมูลเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2022 ผู้ป่วยโควิด-19 ในอินโดนีเซียมีจำนวนถึง 539,214 ราย ซึ่งรวมถึงผู้ป่วยที่เพิ่มอีก 24,728 รายในวันเดียวกัน”
“รัฐบาลอินโดนีเซียให้วัคซีนแก่ประชาชนรวมทั้งเด็กอายุ 5-11 ปีตั้งแต่เดือนธันวาคม 2021”
“เราได้เริ่มให้วัคซีนบูสเตอร์ (เข็มที่ 3) แก่ประชาชนด้วย นอกเหนือจากการนำนโยบายการจำกัดขนาดใหญ่มาใช้อีกครั้ง (PSBB) และจากข้อมูลล่าสุดในวันที่ 1 มีนาคม 2022 การฉีดวัคซีนป้องกันโควิด-19 ในอินโดนีเซียมีจำนวนถึง 345,697,245 โดส”
ปัจจุบันอินโดนีเซียกำลังต่อสู้กับการระบาดระลอกสามของโรคโควิด-19 ที่เกิดจากเชื้อไวรัสสายพันธุ์โอมิครอน โดยทางการจำกัดจำนวนผู้เข้าทำงานในออฟฟิศสูงสุดที่ 50% สำหรับพื้นที่ที่มีการแพร่เชื้อในระดับสูง ขณะพนักงานส่วนที่เหลือให้ทำงานจากที่บ้าน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผลการศึกษาเกี่ยวกับวัคซีนป้องกันการติดเชื้อโอมิครอน อาจยังไม่เพียงพอ แต่ที่แน่ชัด โอมิครอนไม่ใช่ไวรัสสายพันธุ์ไร้เดียงสาที่ไม่อันตรายเหมือนที่เราเข้าใจก่อนหน้านี้ ผู้ที่ติดเชื้ออาจมีได้ทั้งที่ไม่รุนแรง ไม่แสดงอาการ หรืออาจก่อโรคร้ายแรงจนถึงขั้นเสียชีวิตได้
การกลับมาใช้ชีวิตหลังคลายล็อกดาวน์ จึงยังต้องให้ความสำคัญกับการดูแลตนเอง ระมัดระวัง ป้องกันการติดเชื้อ ตามสไตล์วิถี New Normal ในแบบที่เราเคยเป็น •
