เรื่องสั้น

สมภพ นิลกำแหง

 

จักรกลกัมปนาท (1)

 

1. มุ่งสู่ไททัน

1.1 วิดีโอบันทึกรายงานของของผู้บังคับยานไทเบอร์ สตาร์ทรูป – พันโทฟลิปเป้ เมอร์เดวา

“ผมคือพันโทฟลิปเป้ เมอร์เดวา รับหน้าที่บังคับบัญชายานรบลำนี้ที่ชื่อว่า ไทเบอร์ สตาร์ทรูป จำนวนลูกเรือ 36 คน คอมพิวเตอร์ควบคุมการทำงานประจำยานชื่อ voronin ภารกิจของเราในครั้งนี้คือพิชิตกบฏที่ไททัน วันและเวลาที่ออกจากโลก ณ ศูนย์ควบคุมภารกิจอวกาศออกัสตุส คือ 14.35 น. วันที่ 15 มกราคม ค.ศ.2101 ยานของเราเป็นหนึ่งในยานข้ามอวกาศที่บินได้เร็วที่สุดเท่าที่โลกมีอยู่ ถึงกระนั้น พวกเราก็ต้องใช้เวลาอีกเกือบหกเดือนกว่าจะถึงไททัน1 ผมมีหน้าที่ต้องบันทึกวิดีโอนี้ไว้ ก่อนที่พวกเราทุกคนจะต้องเข้าสู่ภาวะ Cryosleep2”

“อย่างที่พวกเรารู้กันดีในเรื่องที่ว่าการกบฏของพวกหุ่นยนต์ที่ไททันดวงจันทร์ของดาวเสาร์ เป็นเรื่องที่รัฐบาลของโลกได้คาดหมายกันไว้นานแล้วว่าจะต้องเกิดขึ้น โดยเหตุที่ว่าเมื่อราวปีครึ่งมาแล้วกลุ่มนักวิทยาศาสตร์และนักรัฐศาสตร์ในหน่วยงานของรัฐบาลโลกมีการประชุมกันขึ้นเกี่ยวกับความเป็นไปต่างๆ บนไททันและพวกเขาได้ใช้โปรแกรมวิเคราะห์ที่รวบรวมปัจจัยแวดล้อมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาทำนายความน่าจะเป็นอันจะเกิดขึ้นหลากหลายหนทาง แล้วเลือกสรรเหตุที่น่าจะต้องเกิดขึ้นมากที่สุดและผลก็ปรากฏว่าการกบฏบนไททันจะต้องเกิดขึ้นแน่ ทางการรัฐบาลโลกจึงมีคำสั่งลับให้พวกเราออกเดินทางจากฐานที่โลกมาเกือบหนึ่งเดือนแล้วโดยที่ยังไม่มีวี่แววของการก่อกบฏที่ไททันเลย แต่รัฐบาลโลกเชื่อตามการวิเคราะห์ของการประชุมในครั้งนั้น จึงมีคำสั่งให้ยานของเราออกเดินทางมาก่อนที่การกบฏจะเกิดขึ้น เหตุผลก็เพราะว่าถ้าเราไปในเวลาที่การกบฏได้เกิดขึ้นแล้ว ด้วยหนทางไกลโพ้นระหว่างโลกและไททัน เป็นเรื่องแน่นอนว่า เราจะไปไม่ทันการณ์”

“เมื่อราวหกชั่วโมงที่แล้วนี่เองที่พวกเราได้รับข่าวจากเครื่องสังเกตการณ์ซึ่งวางซ่อนแทรกซึมไว้ตั้งแต่เริ่มโครงการสร้างเหมืองที่ไททัน เครื่องสังเกตการณ์แจ้งว่าการกบฏของหุ่นยนต์เริ่มเกิดขึ้นจริงๆ แล้ว แม้จะอาจเรียกได้ว่าเป็นการแข็งข้อต่อการควบคุมในจุดเล็กๆ ก็ตาม แต่นั่นก็คือสัญญาณของการก่อกบฏแล้ว และนั่นทำให้พวกเราได้รู้ภาระหน้าที่อันแน่นอนของเราในการออกเดินทางไกลมาในครั้งนี้ และเราหวังว่า เมื่อเราไปถึงไททัน กำลังอำนาจของพวกกบฏจะไม่แผ่ขยายมากเกินจนกำลังรบที่เรานำไปจากโลกไม่พอที่จะปรามปราบพวกมัน”

“ถึงแม้พวกเราจะรู้กันว่าจะต้องไปรบกับพวกหุ่นยนต์ที่ไททัน การสงครามครั้งนี้ก็ไม่ได้ทำให้พวกเราหวั่นไหวกันสักนิด พวกเราไม่เห็นว่าพวกหุ่นยนต์จะมีพิษสงร้ายกาจสักเท่าใด พวกมันก็แค่ก้อนโลหะที่ดำรงตนอยู่ได้ด้วยวงจรอิเล็กทรอนิกส์ไม่ซับซ้อนหลายแผงที่ต่อเชื่อมกันจนกลายเป็นความซับซ้อน รวมทั้งโปรแกรมซึ่งถูกพวกมนุษย์เรานั่นเองที่ได้ตั้งชุดคำสั่งไว้ให้แก่พวกมัน แล้วเหตุผลใดเล่าที่มันจะกล้าดีมาต่อรองหรือขัดคำสั่งกับพวกเรา”

“แม้จะออกเดินทางกันมานาน และจะต้องเดินทางต่อไปอีกนานกว่าจะถึงจุดหมาย แต่พวกเรายังคงสดชื่นร่าเริงกันถ้วนหน้า เพลง Across the universe ดังกังวานขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าในยานของเรา ไม่มีระยะทางไกลแค่ไหน ที่ผองมนุษย์จะก้าวข้ามไปไม่ถึง ไม่ว่าความยากลำบากสักเท่าไหร่ มนุษย์เราก็สามารถทานทนได้ ไม่มีกำแพงความเศร้าใด ที่มนุษย์ฝ่าฟันไปไม่ได้”

“ผมบันทึกความรู้สึกเหล่านี้ไว้ ก่อนเข้าสู่การหลับลึกยาวนานของระบบ Cryosleep เราต้องหลับเพื่อจะได้ไม่ต้องรอนานอยู่ในยานนี้ท่ามกลางการเดินทางยาวนานอีกหกเดือนกว่าจะถึงไททัน ทั้งเพื่อการประหยัดพลังงาน อาหาร เราหยุดกิจกรรมของชีวิตพวกเราไว้เหลือแค่การนอนหลับยาวนานเกือบหกเดือน ก่อนจะตื่นขึ้นพร้อมปฏิบัติหน้าที่ของพวกเราที่ไททันให้ลุล่วง”

 

1.2 ห้องแห่งความลับ

(ความฝันในภาวะ Cryosleep ของสิบเอกมิทเชล โจวเฟง เจ้าหน้าที่หอบังคับการยาน)

ในความมืดและลานกว้างที่มีผนังสูงรอบด้านอันครึ้มทะมึน ผมกำลังคิดว่าที่นี่มันที่ไหนกันนะ และแล้วก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาตรงหน้าผม เขาบอกว่าเขาชื่อ สามสิบสอง แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า -เสียงเงียบ เป็นถ้อยคำสำคัญในทุกประโยค- แล้วเขาก็เดินจากตรงนั้นไป ผมงุนงงอยู่ชั่วครู่ และแล้วใครคนนั้นก็เดินกลับมา และพูดขึ้นอีก -ถ้าจะฟังก็ต้องเงียบ เงียบแล้วจะฟังได้ดีขึ้น- แล้วเขาก็จากไปอีกครั้ง

คงเพราะสิ่งที่เขาพูดออกมานั่นกระมัง ทำให้ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก นอกจากรอดูว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นอีกบ้าง

แล้วก็ชายอีกคนโผล่ออกมาอย่างเฉื่อยชา เขาเริ่มพูดเนือยๆ -ฉันชื่อ สี่สิบสาม ฉันจะมาบอกว่า เราใช้ชีวิตไปท่ามกลางความเชื่อและความจริง บางวันหรือบางชั่วโมง บางนาที เราก็อยู่กับความจริง ทว่าบางเวลา เราก็อยู่ในความเชื่อ และอาศัยความเชื่อ ดำเนินชีวิตไป แค่นี้แหละที่ฉันจะบอก- พูดแล้วเขาก็เดินเซื่องซึมหายไปในความมืดรอบข้าง

ขณะที่อีกคนหายไปในนั้น ชายอีกคนก็วิ่งพรวดออกมาจากความมืดอีกด้าน -ฉันชื่อ ยี่สิบหก- เขาเริ่มพูดด้วยท่าทีเร่งรีบแล้วพูดต่ออีก -เพราะฉันรักเธอ เธอจึงมีค่าสำหรับฉัน เพราะฉันรักเธอ ฉันจึงไร้ค่าสำหรับเธอ- เขาพูดแค่นั้น แล้วก้มหน้าเดินด้วยฝีเท้าเร็วถี่หายไปในความมืดอีกเช่นกัน

แล้วอีกคนก็ก้าวสวนออกมาจากความมืดนั้น เขากล่าวด้วยอาการเหนื่อยอ่อน -ฉันชื่อ หกสิบสี่ ฉันมาเพื่อบอกว่า ทุกสิ่งที่เรามีหรือได้มา ล้วนแล้วแต่อยู่กับเราแค่ชั่วคราว สิ่งที่เราเป็นเจ้าของได้อย่างแท้จริง ก็คือ เรื่องราวในชีวิตของเรา ซึ่งอยู่ในความทรงจำของเราและของคนอื่นๆ- เขากล่าวจบแล้วหันกลับเดินตรงเข้าไปในความมืดไปอีกคน

ชายอีกคนเดินช้าๆ ออกมา พยายามยืนนิ่งๆ แล้วพูดเสียงสั่นๆ -ฉันชื่อ แปดสิบเจ็ด ฉันได้เรียนรู้ว่า เรามาสู่พิภพนี้และเราไปจากพิภพนี้ ทิ้งรอยไว้ มากบ้าง น้อยบ้าง ทั้งความเศร้าและความสุข มีมาให้เราได้ก้าวไป- เขาพูดแล้วก็เดินช้าๆ หายเข้าไปในความมืดเช่นคนก่อนๆ

ถึงตอนนี้ ผมก็รู้ว่าผมกำลังฝัน ไม่ต้องสนใจแล้วว่าที่นี่มันที่ไหนกัน เพราะยังไงมันก็คือความฝัน แล้วความคิดหนึ่งที่ผมเคยได้ยินและจดจำไว้ตลอดก็ผุดขึ้นมา -คนที่รู้ตัวว่ากำลังฝันนั้นมีสติที่ดีเยี่ยม- เมื่อคิดได้อย่างนี้ ความคิดที่ว่าอยู่เงียบๆ แล้วรอดูว่าจะมีอะไรต่อไป ก็ผุดวาบขึ้นมาอีกครา ผมจึงไม่สงสัยจะเกิดอะไรขึ้นอีก และแล้วต่อมาก็มีชายแก่หงำเหงอะหน้าตาเหี่ยวย่นหลังงองุ้มเดินก้าวกระถดย่องแย่งออกมา -ฉันชื่อ หนึ่งร้อยห้า- ชายแก่พูดเสียงสั่นพร่าแทบไม่ได้ยิน -คำพูดทั้งหลายไร้ความหมายสำหรับฉันแล้ว ฉันจึงออกมาเพื่อจะไม่พูดอะไร นอกจากจะยิ้มเท่านั้น- แล้วชายแก่ก็ยิ้ม เผยให้เห็นแนวฟันขาวเรียงเรียบที่ดูครั้งเดียวก็รู้ว่าคือฟันปลอมทั้งปาก แต่รอยยิ้มแจ่มใสของผู้เฒ่านั้นดูเหมือนบ่งบอกความจริงของโลกและชีวิตไว้ทั้งหมด ดั่งกับว่า ชายชรารู้แจ้งในทุกสิ่งแล้ว

แล้วความมืดมิดก็เข้าครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง ผมไม่ได้เห็นอะไรอีก

 

1.3 ข้อความบางหน้าจากสมุดบันทึกอิเล็กทรอนิกส์ส่วนตัวของสิบเอกมิทเชล โจวเฟง

(หน้า 28) เมื่อระบบของยานทำให้เราทั้งหมดให้ฟื้นตื่นขึ้นมาจากความหลับใหล พวกเราได้รับแจ้งจากคอมพิวเตอร์ของยานว่า ไททันอยู่ไม่ไกล อีกยี่สิบแปดชั่วโมง เราจะเข้าสู่บรรยากาศเหนือไททัน เราตื่นขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมในภาวะโจมตีไททัน

ผู้พันเมอร์เดวาแจ้งแผนการกับพวกเรามาแล้วว่า การโจมตีจะใช้การปล่อยยานรบ12ลำจากยานแม่ลำนี้ ยานรบขนาดสองที่นั่งจะร่อนลงเหนือดาวในระดับสูง รวมกับการใช้โดรนติดอาวุธ 20 ลำที่ควบคุมจากยานแม่ เมื่อปราบปราบกลุ่มกบฏได้แล้วจะส่งยานที่ควบคุมจากยานแม่ลงไปจับหุ่นยนต์ตัวหัวหน้าขึ้นมาที่นี่

จากข่าวสารที่เพิ่งได้รับจากเครื่องสังเกตการณ์ที่แอบเฝ้าดูความเคลื่อนไหวเป็นไปของพวกหุ่นยนต์ที่ไททันมาตลอด ทำให้ศูนย์ออกัสตุสและยานไทเบอร์ สตาร์ทรูป ได้รับทราบข้อมูลของพวกกบฏเพิ่มเติม เท่าที่พวกเรารู้ก็คือ หัวหน้ากลุ่มก่อการ เป็นหุ่นยนต์ชื่อ ทีเคอี 959 แต่พวกหุ่นยนต์ผู้สนับสนุนของมัน มักเรียกมันว่า บิ๊กเท็ค หุ่นยนต์บิ๊กเท็คต้องการจะมีอาณาจักรเสรีชนแห่งหุ่นยนต์และเครื่องจักรขึ้นที่ไททัน บิ๊กเท็คเป็นพวกเครื่องจักรอนาธิปไตย แต่มันยึดถือคำสอนของมนุษย์ในอดีตคนหนึ่งซึ่งเคยถูกเรียกขานเมื่อนานมาแล้วว่า ศาสดาไร้นาม หรือมีอีกชื่อหนึ่งคือ ศาสดาแห่งความหวัง ทว่า บิ๊กเท็คได้เปลี่ยนหลักคิดแห่งความหวังของศาสดาไร้นามไปให้เข้ากับแนวความคิดของมันว่า ถ้าจะให้ความหวังเปลี่ยนเป็นความจริง ก็ต้องสู้เพื่อให้ได้มา

(หน้า 30) เพื่อนคนหนึ่งอธิบายเรื่องการทำเหมืองที่ไททันให้ผมทราบว่าเป็นการเตรียมการวางโครงสร้างระยะยาวระดับเป็นร้อยปีขึ้นไปเพื่อไปใช้ไททันให้เป็นประโยชน์สำหรับมนุษยชาติ มนุษย์เราสำรวจดาวเสาร์และดวงจันทร์บริวารโดยเฉพาะไททันมาร้อยกว่าปีแล้ว จนมาถึงปี ค.ศ.2068 นั่นแหละที่ภารกิจทางด้านอวกาศซึ่งเป็นการร่วมทุนกันของกลุ่มประเทศเอเชียได้เริ่มจัดสร้างยานขนส่งขนาดใหญ่ขึ้น และปี ค.ศ.2074 ยานอวกาศลำนั้นที่ควบคุมยานด้วยหุนยนต์ ก็บินไปส่งหุ่นยนต์หลายสิบตัวและเครื่องจักรกลหนักต่างๆ ลงสู่พื้นผิวดาวเพื่อวางโครงสร้างการพัฒนาเป็นเหมืองแร่บนดวงจันทร์ไททัน บิ๊กเท็คก็คงมาไททันพร้อมกับหุ่นยนต์อื่นๆ ในครั้งนั้นนั่นเอง

(หน้า 36) ขณะที่กำลังจะเริ่มออกกำลังกาย อยู่ๆ ผมก็จำความฝันที่เกิดขึ้นในระหว่างช่วง Cryosleepได้ ที่จำได้เพราะว่ามันคงเป็นความฝันที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผมกำลังใกล้จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง มันเป็นความรู้สึกเหมือนกับสัมผัสบทเพลงลึกลับในอุโมงค์ – ชายหลายคนที่มากับชื่อซึ่งเป็นจำนวนตัวเลข ผมมานึกดูแล้ว ชื่อของชายเหล่านั้น น่าจะหมายถึงอายุของพวกเขา ชื่อของแต่ละคนก็คืออายุของแต่ละคนนั่นเอง ส่วนถ้อยคำทั้งหลายที่แต่ละคนพูดออกมานั่น พอตื่นขึ้นมาผมก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง จนมาถึงตอนนี้ผมน่าจะจำไม่ได้ทั้งหมดแล้ว เท่าที่พอจะสาธยายได้ก็คือในฝันนั้นผมเหมือนอยู่ในห้องแห่งความลับของกาลเวลา ผมคิดว่าความฝันนี้อาจเป็นผลข้างเคียงจากภาวะ Cryosleep ก็เป็นได้

พูดถึงเรื่องของความฝันแล้ว ผมเคยคิดตลกๆ เกี่ยวกับเรื่องความฝันและความจริงว่า พระเจ้าสร้างโลกและจักรวาลแห่งความจริงอย่างไม่เคร่งเครียด แต่สร้างโลกและจักรวาลแห่งความฝันด้วยความมุ่งมั่น โลกและจักรวาลแห่งความจริงจึงไม่น่าอยู่เท่าโลกและจักรวาลแห่งความฝัน ก่อนที่มนุษย์จะเกิดขึ้น พระเจ้าสร้างโลกและจักรวาลขึ้นมาจากความคิดฝันของท่าน โลกและจักรวาลนี้จึงเป็นโลกและจักรวาลแห่งความฝันของพระเจ้า

 

2. กลับสู่โลก

2.1 วิดีโอบันทึกรายงานหลังเสร็จสิ้นภารกิจโจมตีบนไททัน ของผู้บังคับยานไทเบอร์ สตาร์ทรูป – พันโทฟลิปเป้ เมอร์เดวา

“ภารกิจที่เราได้รับมอบหมายมาสำเร็จลุล่วงโดยไม่มีสิ่งใดผิดพลาด กบฏหุ่นยนต์ชาวเหมืองถูกทำลายย่อยยับในเวลาแค่ 96 ชั่วโมง แม้พวกมันจะต่อสู้อย่างไม่หวั่นเกรง 96 ชั่วโมงเทียบกับเวลาโลกก็คือสี่วัน ตลอดสี่วันนี้มีทั้งช่วงที่เราโจมตีหนัก ผ่อนเบาการโจมตี ตั้งรับการโต้กลับเพื่อจะได้ค้นหาเป้าหมายที่ยังหลบซ่อน แล้วโจมตีหนักอีก พร้อมกับแบ่งกำลังเพื่อการตามล่าหาที่ซ่อนของพวกมันที่ยังหลงเหลืออยู่ พวกมันอาศัยสภาพภูมิประเทศและบรรยากาศของไททันให้เป็นประโยชน์ แต่นั่นก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเรามากนัก เพราะพวกเราไม่ได้ลงไปถึงพื้นผิวดาว พวกเราแค่อยู่ในยานรบขนาดเล็กบินโฉบโจมตีเหนือหัวพวกมัน และพวกเราก็รับมือได้กับแรงโน้มถ่วงที่ค่อนข้างต่ำแค่ 0.14 จี และอุณหภูมิข้างนอกยานเล็กของเรานั่นอยู่ที่ประมาณ -180 องศาเซลเซียส รวมถึงบรรยากาศที่มีก๊าซมีเทนและก๊าซไนโตรเจนจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม หลังการรบจบสิ้นลงฝ่ายเราไม่มีการสูญเสียเลย”

“หลังจากพวกหุ่นยนต์แพ้ราบคาบ เราเข้าควบคุมบิ๊กเท็คมาสอบสวนแต่มันนิ่งเงียบตลอดเวลา เมื่อไม่ได้สิ่งใดจากมัน เราจึงตัดหัวของบิ๊กเท็คทำลายระบบวงจร ต่อหน้ากลุ่มหุ่นยนต์ผู้สนับสนุนซึ่งเหลือรอดจากการถูกหน่วยยานรบและโดรนติดอาวุธของเราปราบปราม ทว่าในเวลาต่อมาไม่นานหลังจากที่เราตัดหัวบิ๊กเท็ค เราก็จัดการทำลายพวกหุ่นยนต์ที่เหลือรอดเหล่านี้ให้หมดสิ้นไปเช่นกัน”

“พวกเรานำหัวบื๊กเท็คกลับมาด้วยตามคำสั่งของผู้บัญชาการทหารที่โลก ทางทหารและนักวิทยาศาสตร์จะนำมันไปวิเคราะห์ถึงพลังอำนาจด้านระบบปัญญาประดิษฐ์ที่เกิดขึ้นในบิ๊กเท็ค ผมสั่งให้เจ้าหน้าที่นำหัวของบิ๊กเท็คไปไว้ที่ห้องเก็บอาวุธ ในความเห็นของผม ถึงแม้มันจะเป็นสิ่งไม่มีชีวิต และแม้ว่า มันจะเคยมีสติปัญญาแบบอิเล็กทรอนิกส์ แต่ตอนนี้ มันก็เป็นแค่เศษชิ้นส่วนของเครื่องจักรชิ้นหนึ่งเท่านั้น แต่เมื่อมองดูมัน เราก็รู้สึกได้ถึงพลังของมันที่ผาดแผ่ออกมา ดังนั้น คงไม่แปลกเลยที่มันจะเคยมีอำนาจโน้มน้าวให้พวกเครื่องจักร พวกหุ่นยนต์บนไททันคิดแข็งข้อก่อกบฏขึ้นมา”

“เมื่อภารกิจของเราเสร็จสิ้นนั่นก็หมายความว่าเราจะได้กลับบ้านกันแล้ว พวกเราออกจากโลกเมื่อต้นปี ค.ศ.2101 และขณะนี้บนโลกเป็นกลางปี ค.ศ.2101 กว่าเราจะกลับถึงโลกก็คงเกือบปีใหม่แล้ว เมื่อไม่มีสิ่งใดที่เราต้องห่วงกังวลอีกนอกจากการเดินทางกลับอันยาวนาน ดังนั้น ต่อจากนี้เราจะต้องหยุดกิจกรรมของชีวิตพวกเราไว้เหลือแค่การนอนหลับยาวนานอีกเกือบหกเดือน ก่อนจะตื่นขึ้นพร้อมกับได้เข้าใกล้โลก ในเวลาแค่ไม่ถึงเดือน ผมบันทึกวิดีโอนี้ไว้ ก่อนจะเข้าสู่ระบบ Cryosleep อีกครั้ง”

¹ในปัจจุบัน ยานอวกาศที่มีอยู่ หากต้องเดินทางไปยังดาวเสาร์และบริวาร ต้องใช้เวลาเดินทางกว่า 7 ปี แต่เหตุการณ์ในเรื่องสั้นเรื่องนี้ ซึ่งเป็นปี ค.ศ.2101 สมรรถนะของยานอวกาศพัฒนาไปจากปัจจุบันมากมาย สามารถเดินทางจากโลกไปยังดาวเสาร์และบริวารใช้เวลาเพียงแค่ราว 6 เดือน ถ้าใช้เวลาไปและกลับ อาจใช้เวลาแค่เกือบ 12 เดือน

²Cryosleep คือการนอนหลับสู่สภาวะการ ‘หลับลึกเหมือนจำศีล’ (การไฮเบอร์เนชั่น Hibernation) โดยลดอุณหภูมิร่างกายซึ่งเรียกว่าสภาวะ Hypothermia เทียม ทำให้ร่างกายนักเดินทางในอวกาศเย็นต่ำลงเกือบเสมือนการแช่แข็ง เสมือนการหยุดชีวิตไว้ชั่วคราวแต่ก็ยังไม่เสียชีวิต และเมื่อถึงระยะเวลาที่ได้กำหนดไว้ซึ่งยานนั้นเดินทางได้ระยะใกล้จุดหมายตามแผนการ นักเดินทางในอวกาศจะถูกปลุกให้ตื่นฟื้นคืนขึ้นโดยระบบของยาน •